رژیم مستاصل و درمانده جمهوری اسلامی ایران پدر و مادر پیر محمدی‌ها را که هنگام خروج از ایران بوده‌اند را بدون اطلاع قبلی‌ ممنوع الخروج کرده و پاسپورتشان را از آنها گرفته و مهر ابطال زده و همراه با توهین و بدرفتاری از آنها خواسته شده است که خودشان را به دادگاه انقلاب اسلامی شهرستان آمل معرفی‌ کنند . بنده که به عنوان یک دانشجو موقع بدرقه خانواده‌ام در فرودگاه خمینی بوده‌ام با این صحنه دردناک مواجه شده بوده‌ام . و یک دفعه به یاد گروگانگیری خانواده یکی‌ از کارمندان بی‌بی‌سی توسط اطلات رژیم افتادم ، بی‌ شک این رفتار امروز هم شبیه به همان سناریو است برای بازجویی از فرزندانشان در خارج از کشور . رفتار امروزشان را با خبری که که چند وقت پیش در سایتهای خبری خوانده بوده‌ام که خانواده محمدی به خاطره فعالیتهای فرزندانش نسرین و منوچهر و ساخت کلیپ سیاسی توسط نوه ۱۲ ساله‌اش فرهان بازداشت و مورد بازجویی قرار گرفته‌اند را مقایسه می‌کنم میبینم این رژیم چقدر درمانده و ناتوان شده است که به خاطر رسیدن به اهدافش رحم به پدر و مادر پیر و بیمار محمدی‌ها نمی‌کنه چه برسد که بخواد به مردمش تو خیابانها رحم کنه ، خواهشمندم این در این مورد اطلاع رسانی کنید . همه ما به نوعی به این خانواده مدیونیم و این خانواده بعد از کشته شدن فرزندشان اکبر محمدی در زندان توسط رژیم سختیهای زیادی متحمل شده‌اند . این بار بیاییم با خبر رسانی درست مانع از آزار بیش از این ، این خانواده دردمند شویم . این بار محکم و استوار جلوی این رژیم بایستیم و مقاومت کنیم و نگذاریم که عزیزان اکبر محمدی که عزیز همه ما هستند توسط این دژخیمان اذیت و آزار بشوند . من درون فرودگاه آنجا به این پدر و مادر گفتم که نگران نباشند ما همه اکبر شما هستیم و شما را تنها نمیگذاریم ، وقتی‌ این حرفو بهش زدم انگار بغض چندین ساله‌اش ترکیده بود و مرا در آغوش گرفته بود و شروع کرده بود به گریه کردن . چقدر دلم شکست و اونجا بود که احساس کردم این خانواده چقدر تنهان و ما مردم چقدر زود قهرمانانمان را فراموش می‌کنیم . اکبر و منوچهر به خاطره چه رفتند زندان شکنجه شدند ، آزار دیدند . و اکبر به خاطره چه شجاعانه در زندان هم مقاومت و مبارزه می‌‌کرد و آخر هم قهرمانانه در زندان به شهادت رسید . آنها ما را فراموش نکردند امروز وظیفه ماست که فراموششان نکنیم که به راستی‌ شایسته فراموشی نیستند