کارگری پس از اطلاع از لیست اخراج آخر سال , خودکشی می کند و جز سوژه ای جدید برای اخبار روزانه و ابراز پریشانی های پراکنده در فضای مجازی اتفاقی نمی افتد.

پناهجویی در آلمان چنان عاجز میشود که خود را به دار می آویزد و تنها یادبودی به اتفاق دوستانش برگزار شده و جنبشی حاصل نمی شود.

اعدام و حصر و بازداشت , آزار و اذیت کارگران , دانشجویان , سیاسیون و مذهبیون از اقلیت گرفته تا روحانی مسلمان , تقریبا هر روز در سرتیتر خبرها دیده می شود و جز ابراز خشم و افسوس , تغییری در صورت مسئله ایجاد نمی شود.

کشور عزیزمان با هدایت ولایت فقیه , با سرعت هر چه تمام تر به سمت جنگ و قحطی و ورشکستگی اقتصادی می تازد و نشسته ایم و افسوس می خوریم و چگونگی آن را شرح می دهیم و تفسیر می کنیم و گاها راه حل ارائه می دهیم و اما در عمل حرکتی اثربخش ایجاد نمی شود.

به سه دهه تمکین در برابر دیکتاتوری اسلامی, به سه دهه سکوت و اندوه در برابر کشتار و اعدام , به سه دهه نظاره و افسوس به بازداشت ها و حصر ها و سه دهه شنیدن ضجه های مادران عزادار چگونه پایان دهیم؟

به از هم گسیختگی ها و عدم اعتماد ها و واکنش های پراکنده و موازی و گاها ناهمخوان و منجر به اتلاف انرژی ها , چگونه پایان دهیم؟

شعار اتحاد را چگونه در عمل اجرایی سازیم؟

برگزاری انتخابات آزاد و برقراری دموکراسی در ایران که می تواند محور توافقی همه جناح های مخالف نظام باشد , را چگونه تحقق بخشیم؟

واقعیت اینست که نبود جبهه متحد و همبستگی بین گروههای مخالف و اقدامات پراکنده و بعضا حاشیه ای , ثمری جز اتلاف نیرو و دمیدن در بادکنک قدرت رژیم , تا به امروز نداشته .

 به عنوان مثال , آنجا که در فقدان استراتژی مشترک و مشروع در بین همه گروهها ؛ نگاهها و حواسها و توان ما صرف تشویق و توجیح یا توبیخ برهنگی شده و حتی کار به جایی می رسد که هدف اصلی که " برپایی آزادی , برای انتخاب برهنگی " می باشد را فراموش , و حتی بعضی گروههای البته خاص و عده ای روشنفکر محفلی پا را فراتر گذاشته و برپایی جنبش برهنگان را سرلوحه و دستور کار خود قرار می دهند!

اینان به این توجه نمی کنند که تا زمان برقراری دموکراسی و ایجاد آزادی سیاسی و اجتماعی و ... و زمینه سازی برای حق انتخاب که همانا هدف اصلی بوده و هست , هرگونه  فتوای روشنفکرانه جز هیاهو و مغلطه و گرفتن ژست های مد روزی و به دنبال آن اتلاف نیرو و انحراف حواس ,  ثمر دیگری نداشته و ندارد.

در همین راستا و در خلا ناشی از عدم وجود یک استراتژی واحد و یک جبهه متحد , شاهد تشکیل گروههای کوچک و بزرگ , ,شاهد اقداماتی موازی و مبارزات پراکنده ؛ شاهد جنبش هایی نظیر جنبش نامه نگاری به رهبریت نظام به امید اصلاح ! و یا شاهد جمع آوری اسم و امضا , به امید آزادی زندانیان و یا جلوگیری از اعدام ؛ بوده و هستیم که نمی توان آن را جز آب در هاون کوبیدن و انحراف حواس ها و اتلاف انرژی پنداشت .

بدیهی و مسلم است که تا زمان عدم تشکل فراگیر و ایجاد استرانژی واحد بین مخالفان رژیم , این پراکندگی و اتلاف نیرو به دلخواه سران نظام , ادامه خواهد داشت .

جبهه متحد چگونه تشکیل می شود؟

اختلافات همیشگی بین اپوزسیون که توسط جمهوری اسلامی و عواملش دامن زده می شود چگونه پایان می یابد؟

به تحرکات پراکنده بر علیه نظام و حتی بر علیه سایر اپوزسیون ! چطور پایان دهیم؟

آیا از مذاکرات سلیقه ای و گردهمایی های گزینشی و یارگیری های منفعت طلبانه , جز تلاشی برای سبقت در آنچه قدرت طلبی و سهم خواهی و فرصت طلبی از اوضاع اسف بار ایران امروز نامیده می شود , نتیجه ای خاص میشود؟

آیا از طریق مذاکره و رایزنی موفق به دور میز نشاندن همه گروهها به میز مذاکره برای اتخاذ موضع مشترک خواهیم شد؟

کارنامه چند دهه گذشته و بررسی شعارها و رفتارهای گذشته تا به امروز گروهها ؛ همه و همه گواه خلاف این آرزوست .

برگزاری انتخابات آزاد پس از سرنگونی رژیم را امروز باید اجرا و تمرین کرد و در واقع سلاح سرنگونی رژیم قرار داد و نه هدف بعد از سرنگونی به صورت محض.

امروز برای رسیدن به جبهه متحد مشروع بر ضد دیکتاتوری , انتخابات آزاد را باید از جمعیت ایرانیان خارج از کشور آغاز کرد.

انتخابات آزاد با شرکت همه گروهها و طیفهای سیاسی حاضر در خارج از کشور برای ایجاد جبهه متحد اپوزسیون خارج , نه تنها گامی بلند در جهت ایجاد یک آلترناتیو قوی و یکصدا در مقابل رژیم بلکه زمینه تمرکز بر روی آنچه همه خواسته اند را مهیا و موجب تمکین همه گروهها به نتایج انتخاب خواهد بود.

تمکین به انتخابات آزاد این فرصت را ایجاد می کند که گروهها , ضمن شناخت و ارزیابی از جایگاه اجتماعی شان , با حضور در یک جبهه واحد , در تعیین استراتژی مشترک , مشارکت داشته و برای اهداف و خواستهایشان , مبارزه ای مشروع و در چارچوب قانون داشته باشند.

بررسی ساختار سیاسی و اجتماعی کشورهایی چون هند که سرزمین ادیان مشهور است و البته با حکومتی سکولار اداره میشود و احزاب گوناگون از چپ تا راست در آن آزادانه همزیستی مسالمت آمیز داشته و دارند و به فعالیت مشغولند , نشان می دهد , که طرح جبهه متحد چیزی فارغ از طرح یک شعار جدید ؛ و درعمل قابل اجراست .

امروز تلاش برای تابوشکنی را باید از تلاش برای اتحاد آغاز کرد و تابوی اصلی را که همانا تفرقه چندین دهه ای است , برای حرکت به سوی ایران آزاد شکسته , و با برگزاری انتخابات آزاد و تلاش برای دموکراسی , انتخاب تابو و شکست آن را به شعور رای مردم و البته در فضایی که زیر ساختهای آن مهیا شده است , واگذار کرد.