مگر ققنوس را نيز مي توان كشت يا سيمرغ را اسير ساخت؟

ققنوس با مرگ خود است كه جاودانه مي شود و هر سي مرغي كه به وحدانيت خويش برسند، جاي مرغ هاي كشته شده ديگر خواهند نشست و دوباره سيمرغ را خواهند آفريد.

اسطوره ها هميشه با بازآفريني در كنش ها و منش ها هستند كه جاودانه مي مانند و بي شك مبارزات شان، يكي از راه هاي به اسطوره نشستن شان خواهد بود. مردگان آنان اند كه فراموش شده و مهمتر از همه، با بدنامي و كارنامه اي زشت و ننگين از تاريخ رخت خواهند بست؛ همان ها كه وجدان شان را به خواب زده و انسانيت را به دور ريخته اند، و آزادگان، آنان كه با وجود سكنا گزيدن در چهارديواري، مبارزات شان اينك جايگزين دين دروغ و مذهب نيرنگ و دروغ شده است و در تمامي خاورميانه طنين انداز گشته است. و اين است راز جاودانگي آنان و پيروزي ما...