هر صبح و شب، اخبار را که می خوانیم و یا می بینیم، عمده خبرها، اختصاص دارد به ظلم هایی که در حق عده ای شده است. عده ای در زندانند، کشوری درگیر جنگ است، وکیلی به جرم دفاع از موکلش زندانی شده است، فیلم سازی به جرم فیلمی که احتمال می رود در آینده بسازد، ممنوع الکار می شود، زندانی ای تنها چند قدم تا پای چوبه دار فاصله دارد و زنی، شاید که بیگناه، اعدام می شود.

اما! از آن طرف، می خوانیم، می شنویم و یا می بینیم، که عده ای در حمایت از فلان وکیل، فلان نویسنده و یا فلان اعدامی، دست به تشکیل کمپین ها، نشست ها و... زده اند. تمامی این خبرها و تمامی اینها همگی با هم تنها یک چیز را می خواهند، حقوقشان را و از آنجایی که آنها جزیی از جامعه بشری هستند، حقوقشان، "حقوق بشر" است.

حقوق بشر، واژه ای که اگرچه به ظاهر ۶۲ سال پیش تصویب و اکثر دولت ها ملزم به رعایت آن شدند، اما قدمتی چندهزارساله دارد. ۳۰ ماده که بر شناسائی حیثیت ذاتی كلیه اعضای خانواده بشری و حقوق یكسان و انتقال ناپذیر آنان تاکید دارد و باورمندان به آن معتقدند اساس آزادی و عدالت و صلح در جهان تشکیل خواهد داد.

برای آنکه این اعلامیه را فراموش نکنیم، یک روز را بنامش نامگذاری کرده اند. البته قصد ندارم درباره روزجهانی حقوق بشر بنویسم، زیرا معتقدم یک روز برای یادآوری حقوق بشر بسیار کم و در واقع هیچ است. در این یک روز ما بیاد نخواهیم آورد که آیا حقوق بشر رعایت می شود یا نه؟ در این یک روز ما تنها می توانیم بیاد بیارویم که چقدر با برقراری آزادی و عدالت و صلح در جهان، فاصله داریم.

که انسان های بسیاری هستند، که تنها به دلیل اعتقاداتشان، در زندانند، هستند انسان های بسیاری که تنها بجرم اعتقاداتشان از حق طبیعی تحصیل محروم شده اند، ستار دار شده اند. ستارگانی که در زندانند، و یا بجرم اعتراض به محرومیت از تحصیل، بازداشت و محاکمه می شوند؛ و همه اینها تنها گوشه ای است از آنچه ما نقض حقوق بشر می نامیم.

اما، "اشتباه را درست نكردن، خود اشتباه دیگری است" بی تفاوت بودن در مقابل نقض حقوق بشر، بی تفاوتی در مقابل اینکه ببینیم این حقوق، که حقوق اولیه ی هر انسانی است، هنوز رعایت نمی شود، اشتباه است و تکرار اشتباه کار انسان نیست.

باید قبول کنیم که "نه‌تنها کسب دانش، بلکه "تکرار" نیز، مادر تعلیم و تربیت است" . در طبیعت نگاه کنیم، فصل ها از پس هم می آیند و می روند و هر سال این فصل ها تکرار می شوند. روزها از پس هم تکرار می شوند و هفته ها را می سازند، هفته ها تکرار می شوند و ماه ها را می سازند و الخ.

تکرار و تکرار و تکرار... باید این اصول را تکرار کنیم، هر روز و هر روز نه سالی یکبار! حقوق بشر، حقوقی برای هر روز است. این اصول باید اینقدر تکرار شوند، در مدارس، در دانشگاه ها، در خیابان ها و ... که همه ی ما آنها را از بر کنیم. هنوز خیلی از ما انسانها از حقوق اولیه و ذاتی خود آگاه نیستیم و افراد فرصت طلب و حکومت های فاقد پشتوانه ی عقلانیت و انسان سالاری از همین ضعف آگاهی نهایت سوءاستفاده را می کنند.

اولین قدم برای انجام هر کاری آگاهی از اصول آن کار است. حال که قرار است و باید، همه ما "بدون توجه به پيشينه، آموزش هايی که ديده يا تحصيلاتش قهرمان حقوق بشر باشد" ، لازم است که این اصول را بارها و بارها بخوانیم تا بتوانیم بعنوان یک مدافع حقوق بشر از حق و حقوق خود و دیگران دفاع کنیم.

باید دست به دست هم بدهیم تا حقوق بشر را در جامعه پیاده سازی بکنیم. بهترین راه برای این منظور همانطور که گفته شد، آشنا ساختن تمامی افراد با مفاهیم حقوق بشر است. یعنی اینکه شروع به آموزش این اصول از خانواده و محیط اطراف خود بکنیم.

سرمایه گذاری روی کودکان یکی از بهترین اقداماتی است که میتوان در این زمینه انجام داد. برای تاسیس یک مدنیت جدید و ساختن جامعه ای بر اساس عدالت و آزادی، کودکان بهترین سرمایه هستند. سرمایه هایی که اگر حقوق بشر از کودکی به آنها آموزش داد شود، نه تنها هر کدام از آنها در بزرگ سالی قابلیت تبدیل شدن به یک فعال و مدافع حقوق بشر را دارند، بلکه می توانیم امیدوار باشیم، که نسلی متعهد در قبال حقوق بشر و پایبند به رعایت حقوق اولیه انسان ها را پرورش داده ایم. در چنین نسلی، ظهور و بروز افرادی که ناقض حقوق بشر باشند، بسیار کم و بعید است.

طبیعتا برای رسیدن به این اهداف راه درازی در پیش است. در این مسیر به همکاری و همفکری تمامی دولت ها، موسسات خصوصی و سازمان های بین المللی، احتیاج است. در این مسیر ما نیاز به رسانه های جهت ترویج و آموزش حقوق بشر خواهیم داشت. سایت ها و وبلاگ هایی که بطور اختصاصی به آموزش حقوق بشر اقدام کنند، رادیو و تلویزیون هایی که در کنار کار آموزش حقوق بشر، با نشان دادن مصادیق بارز نقض این حقوق و آسیب هایی که از این راه به جامعه بشری وارد می شود، همگان را از عواقب نقض حقوق بشر، آگاه کند.

در این چند ساله، سایت ها و وبلاگ های بسیار خوبی در زمینه حقوق بشر ایجاد شده است. اما جای خالی آموزش در اکثر سایت ها و وبلاگ ها حس می شود و آنچه بیشتر در این سایتها منعکس می شود، اخبار مربوط به نقض حقوق بشر است، که اگرچه این نیز بسیار مهم است، اما جای آموزش را نمی گیرد.

با گسترش فناوری و فشرده شدن حجم کارهای روزانه، رسانه های دیداری و شنیداری می توانند نقش بسیار مهمی در زمینه حقوق بشر ایفا کنند. ایجاد شبکه های تلویزیونی و ماهواره ای و کانالهای آنلاین، جهت پخش برنامه های آموزشی، اخبار حقوق بشری، پروژه هایی که در اقصی نقاط عالم در جهت ترویج حقوق بشر در حال انجام است، گزارش های مربوط به مناسبت های حقوق بشری و... از جمله کارهایی است که این رسانه ها می توانند انجام دهند.

باید به این درک برسیم که هر روز، روز حقوق بشر است. حقوق بشر به یک کشور، یک شخص، یک اقلیت و یک روز محدود نمی شود؛ حقوق بشر، حقوقی است برای تمامی روزها و برای تمام انسان ها.

به امید آن روز...