- تو اگه عصبانی بشی چی کار می کنی؟ آیا من باید خشم و ناراحتی ام را تو خودم بریزم؟ چه انتظاری از دیگران در برابر این حالاتت داری؟

- من دوست دارم که در ابراز همه حالت های روحی و روانی ام راحتم بگذارند. وقتی گریه می کنم، می خندم، عصبانی هستم، غمگینم،..... و کلا ًهمه حالاتم. برای همین هم در آن لحظات من مانع کسی نمی شوم و نهایتا در صورت آزار دیدن از آن شرایط دور می شوم. در این که انسان باید با خالی کردن و رها نمودن خودش به آرامش برسد، حرفی نیست، منتها بحث در چگونگی این بروز و تظاهر بیرونی آنهاست که تفاوت انسانها را با هم نشانگر می شود.

در جوامعی مثل ایران شاید به کررات در سطح جامعه شاهد صحنه های پرتهاجم و خشونت بار در شکل انواع کتک کاری ها، پرخاشگری ها، بد و بیراه و فحش و ناسزاهای بی محتوا و حتی چاقوکشی و قتل ها باشیم و در سطح حکومتی آن سرکوب تظاهرات ها، دستگیری ها، شکنجه و زندان و اعدام ها و....

هر چه جوامع انسانی پیشرفته و بافرهنگ تر می شوند، این شیوه و روشها نیز با رشد عقل و شعور تغییر یافته و به تبع آن نیز وزنه احساسات مثبت آنها هم بالاتر می روند.

در باره Agressions Therapie هیچ شنیده ای؟

در این روش درمانی، فرد اگرسیون و خشونت خود را به جای انسان ها به اشـیا انـتقال می دهد و درمانگر از فرد مملو از احساس نفرت، خشم و عصبیت می خواهد که مثلا روی بالش یا توده اسفنجی یا کیسه بوکس ضربه بزند یا یک دستمال پارچه ای را محکم بفشارد و در آن لحظات به عامل خشم یا نفرت خود بیاندیشد.

کارهائی مانند پرتاب اشیائی غیر آسیب زننده یا فعالیت های مفیدی که نیرو و فشار زیادی را از بدن انسان خارج می سازند مثل کار با تبر و چکش، هیزم خرد کردن و... از این مواردند و نیز انواع ورزش ها و اقـداماتی چون دوش آب سـرد، دویـدن در هـوای آزاد و غیره همه کمک کننده اند.

بعد از این تخلیه های روانی درمانگر با Client یا مراجعه کننده خود در باره چگونگی برخورد صحیح با خود عامل اصلی این احساسات منفی بحث و گفتگو می کند.

و این از نظر من مهمترین بخش درمان اگرسیون افراد می باشد. در واقع این روش ها همه کاتالیزور و جهت دهنده برای برخورد با عوامل اصلی این احساسات منفی اند که در انسانها ریشه دارند نه در اشیا و ما باید در زندگی واقعی مان با آنها روبرو شویم.

من در 9-8 سال پیش در آلمان این دوره های درمانی و تراپی را با هم یاری دوستان آگاهم تجربه کردم.

نکته مهم دیگر در این روش درمانی توجه به حساسیت زدائی یا Desensibilation در یک پروسه تدریجی و گام به گام است که نه تنها در اگرسیون و خشم و نفرت بلکه در درمان بسیاری از کمپلکس ها و معضلات روحی و روانی ما راهگشا می باشد.

یعنی از آنچه شخص رنج می برد یا از رویاروئی با آن هراس دارد یا در مقابله با آن به خود یا دیگران آسیب وارد می سازد تدریجا و گام به گام با صبر و بردباری با روشهای مختلف فرد برای رویاروئی با آن واقعیت آماده می شود.

برای نمونه در هیدروفوبی یا ترس و وحشت زیاد و غیرعادی از آب، یا ارتفاع، تاریکی یا ترس از فرد خاصی و ..، بیمار را با ملایمت و تدریجا به آب نزدیک می کنند.

مثلا ابتدا سطل آبی را به او نشان می دهند ولی با واکنش دفعی او آن سطل را از او دور کرده و فرصت رفع تنش ها و هیجانات و بازگشت به آرامش به او داده می شود.

در مرحله بعدی عکس دریا یا مشابه آن، باز با رفتار تند و فرانرمال او مانند جیغ و فریاد، درمانگر رهایش می سازد تا او دوباره توان گرفته و حساسیتش کمتر شود. بعد مثلا رویاروئی با یک حوض کوچک و باز راکسیون شدید او و باز عقب نشینی و همین طور هر بار مورد نزدیک تر به سوژه واقعی و قوی تر از مرحله قبلی.

بدین ترتیب بتدریج از حساسیت بیمار کاسته شده تا به جائی که او بطور کامل آمادگی پذیرش و رویاروئی با سوژه ترس اش را بدست می آورد.

طبیعی است که گفتاردرمانی و تامین رفاه کامل زندگی بیمار از نظر تغذیه و خواب و تفریحات متنوعه وغیره به عبارتی شرایط مساعد جسمی و روحی او همه در تسریع سیر درمان بسیار موثر خواهند بود.

امروزه شیوه های تهاجمی و تعرضی با شوکهای ناگهانی مطرود و به بارآورنده عوارض روانی و جسمی شناخته شده اند. مثلا در مورد هیدروفوبیا انداختن و هول دادن ناگهانی فرد در استخر و امثالهم.

احترام و ارزش به انسان ها و کلا ً به همه موجودات، ملایمت و ملاطفت در شیوه های درمانی، قابل تحمل بودن تحریکات و تنشها و بردباری درمانگر همگی لازمه موفقیت در این پروسه درمانی اند.

- حالا تو در این مورد مشخص که من با فروشنده دعوا کردم چه می کردی؟

- اول اینکه اگر خیلی عصبانی و هیجان زده باشم خودم را از محیطی که این احساسات منفی ام را تشدید می کند دور می کنم حتی برای دقایقی، چون در شرایطی که هیجانات و Emotion بر انسان غالب است مغز و عقل ما درست کار نمی کنند و اگر هم زبانا ادعا بر عقلائی بودن رفتارهایم داشته باشم عملا و واقعا اینطور نیست.

این شناخت راهنمائی است که من به خودم و بدنم، فرصت بازسازی و همیاری با فکر و اندیشه می دهد. بعد از این فاصله زمانی و استراحت مقطعی من می توانم با آرامش و استفاده از عقل و منطق به موضوع و مساله، بهتر برخورد کنم.

در این مورد مشخص که بارها مشابه آن در فروشگاه ها و مراکز عمومی مختلف برایم اتفاق افتاده، من ضمن بیان نظراتم به آن فرد اسم او را می پرسم یا نت برمی دارم و گزارشی از او به مرجع بالاتر می دهم یا به روشهای مشابهی مانند استفاده از قلم و ابزارهای فرهنگی متوسل می شوم. شیوه ای که همه کتابها و نوشته هایم نیز به نوعی گویای آنند و آرامش و جهت دهنده به احساسات منفی ام. با این شیوه ها قطعا به نتایج بسیار موثرتر از ناسزاگوئی ها یا آسیب بدنی و ضرر و زیان مادی به همدیگر خواهیم رسید و تجارب مثبت چه روحی مانند شادابی و نشاط، چه جسمی مثل چین و چروک کم و لطافت پوست و چه مالی که افراد مقصر ملزم به جبران ضرر و زیان متقابل نشدند همه جا دال و تائیدی بر درستی این روشهای برخوردی هستند.

در محیط های با فرهنگ مانند کشورهای اروپائی نیز می توان روزانه شاهد هزاران نمونه این برخوردهای با آرامش و صحیح در تعارضات و اختلافات و تضادهای مردم آنجا بود که از جمله موارد مهم آن آزادی بیان و عقاید همه شهروندها و آزادی در برگزاری انواع تظاهرات و گردهمائی هاست که به میزان بسیار زیادی خشم و نفرت در قشرهای مختلف جامعه را در شکل صحیحی فروکش داده و به آنها جهت درستی می دهد.

زیبا ناوک

صفحاتی از داستان زیبا و ناصر

http://zibanawak.wordpress.com/page/5/