روز سیزده بدر آقای هوگو چاوز رئیس جمهور ونزوئلا وارد تهران شد تا شاید بتواند با حضور خود نحسی را از شانس برادر ایرانی اش در انتخابات در پیش روی ریاست جمهوری در ایران بدر کند. آقای چاوز که برای گذراندن تعطیلات نوروزی و گرفتن عیدی کمی دیر به تهران رسید، اما قبل از گرم شدن بازار انتخابات خود را به ایران رسانید که اگر تتمه ای از پولهای مردم ایران هنوز در جیب دولت باقی مانده است روانه بانک جدید التاسیس ایران/ونزوئلا کند. آقای چاوز که برادر ایرانیان و دوست و مردی انقلابی و حامی محرومان و مستضعفین خوانده شده است، کودتاچی است که برای رسیدن به قدرت در سال 1992 ناکام ماند و دو سال را در حبس گذرانید. آقای چاوز برای آنکه در قدرت باقی بماند قانون اساسی را تغییر داد و مدت ریاست رئیس جمهوری را از پنج سال به شش سال افزایش داد و در همه پرسی که چند ماه پیش برگزار کرد برای خود این حق را بدست آورد که برای بار سوم نیز انتخاب شود که معنای آن دست کمی از مادام العمر بودن در قدرت ندارد. شیوه ای که آقای چاوز بکار بسته است، دست کمی از استبداد ندارد و آنوقت در ایران گفته نمی شود که در کشور برادر و دوست عزیز ونزوئلا، مطبوعات آزاد جایی ندارند و مخالفان سیاسی بشدت سرکوب می شوند. البته بعید نیست که چنین شباهتهایی موجب نزدیکی دو کشور شده ! کشورهایی که نه زبان، نه فرهنگ و نه تاریخ و مذهب مشترکی دارند و نه در همسایگی یکدیگر قرار گرفته اند.

ایجاد پروازهای مستقیم بین ایران و کاراکاس از دیگر اقدامات عجیب ایران است.. معلوم نیست که مسافران این هواپیما چه کسانی خواهند بود و به کجا در ونزوئلا خواهند رفت؟ چندی پیش روزنامه واشنگتن پست گزارشی نوشته و در آن به پروازهای مستقیم بین سوریه و کاراکاس اشاره کرده بود و از قول یکی از مقامات آمریکایی نوشته بود که در این پرواز افراد حزب الله از طریق سوریه برای آموزش به کمپهایی در ونزوئلا می روند. البته با تغییراتی که در پیش است و احتمالاتی که برای دور شدن سوریه از ایران در آینده نزدیک پیش بینی می شود، بعید نیست که پروازهای دمشق/کاراکاس بزودی تعطیل شود و برادران ایرانی پیشاپیش دست پیش گرفته و توانستند این پروازها را از تهران میسر کنند.

بشار اسد دیگر رئیس جمهور دوست و برادر و متحد سوریه که در اجلاس سران کشورهای عرب در قطر حضور داشت، بیانیه پایانی این نشست را که ایران را اشغالگر جزایر ایرانی در خلیج فارس خوانده بود امضاء کرد و در عالم برادری خمی هم به ابروی خود نیاورد. بزودی، بسیاری از این دوستانی که به برکت دلارهای نفتی، برادر و خواهر ایران شده بودند، خواهرها و برادر خوانده های خود را تنها می گذارند و ایران عبوس و ورشکسته تنها می ماند.