کشوری که مردمش با در اختیار داشتن همهء وسایل ارتباط جمعی و از جمله پیشرفته ترین آنتهای ماهواره ای ، در کمتر از چند ثانیه از آخرین رخدادهای وطن خود و نیز چهارگوشه جهان باخبر می شوند جامعه ای بسته محسوب نمی شود. کشوری که مردمش در خانه های خود به شبکه جهانی اینترنت متصل هستند و به راحتی هر فیلتری را که بخواهند می شکنند و به هر مطلبی که بخواهند دسترسی پیدا می کنند ، جامعه اش بسته نیست. کشوری که سالیانه چهار میلیون نفرش برای گردش و خرید و دید و بازدید به جهان آزاد سفر می کنند جامعه اش بسته نیست. پنجره های این جامعه رو به دنیا گشوده است و درهایش بازِ باز است .

مردم ایران همه چیز را می دانند. در عصری و در زمانه ای که یک کودک هفت ساله ایرانی می تواند از اتاق خوابش و با استفاده از کامپیوتر شخصی و اشتراک اینترنتش وارد جهان آزاد اطلاعات شود و یا با روشن کردن تلوزیون و گیرنده ماهواره ای منزلشان به سراسر مردمان گیتی متصل شود دیگر هیچ نکتهء پنهان و هیچ حقیقت ناگفته ای باقی نمانده است که یک روشنفکر ایرانی بخواهد آن برای مردمش بازگو کند . در کشوری که اهالی بسیاری از شهرهایش تا قریب به صد در صد باسواد هستند و نود درصد جوانانش نیز تا مقطع دبیرستان تحصیل کرده اند و دو سوم فارغ التحصیلان مدارسش راهی دانشگاههای مختلف می شوند ، دیگر قشر عوام و فرد نا آگاهی وجود ندارد که روشنفکرانش بخواهند آنها را آگاه کنند . در چنین وضعیتی کسانی که همچنان به سبک منورالفکرهای عهد بوق مردم ایران را "مردمی نا آگاه " فرض کرده اند که "باید از طریق نوشتن و سخن گفتن آگاهشان کرد " خر هستند و یکی باید خودشان را آگاه کند.

وظیفه روشنفکر مبارزه با حکومتها نیست. حکومتها عصاره و چکیده و نماد و نمایندهء واقعی روح حاکم بر جامعه و مردمشان هستند. آنجلا مرکر نماد و نمایندهء واقعی تفکر آلمانی و مردم آلمان است . نیکولای سارکوزی تجسم عینی فرهنگ ملی فرانسه و روح مردم آن کشور است . ملکه الیزابت عصارهء شخصیت ملت انگلستان است . صدام حسین بدبخت هم نمایندهء واقعی مردم عراق بود . کما اینکه ملاعمر نماد تفکرات مردمان افغان در زمان خودش بود . بنابراین حکومتها و حاکمان آن حکومت هیچ تقصیری در هیچ مسئله ای ندارند . یعنی اینگونه نیست که تصور شود مردم سودان همانند مردم ایتالیا می اندیشند اما رهبر مملکتشان - بطور اتفاقی! - ژنرال عمر البشیر شده است . وظیفه روشنفکر مبارزه با منشاء پلیدی ها و کژی ها و نادرستی ها و بدی هاست و نه درگیر شدن با نماد آنها . وقتی بر عموم مردم کشوری افکار پلید و روحی شیطانی حاکم شده باشد روشنفکر برای اصلاح مردم و جامعه اش و برای نجات کشورش و برای دفاع از شرافت ملی اش و برای حفظ اعتبار تاریخی میهنش باید با مردم خودش بجنگد نه با حکومتش! روشنفکری که به فکر آبرو و اعتبار و مقام و موقعیت و محبوبیت و مقبولیت و شهرت شخصی اش باشد و برای حفظ آنها تلاش کند که دیگر روشنفکر نیست . چنین فردی کاسبی هست که تا خرخره در گل مصلحت اندیشی ها و محافظه کاری ها و خواستن ها و داشتن های شحصی و دنیوی اش فرو رفته است .

روشنفکری که با در نظر داشتن قضاوت مردمش - همان مردمی که خود عامل و باعث و بانی نکبت و بدبختی کشورشان شده اند - بگوید و بنویسد، هرگز قادر به تغییر اوضاع نخواهد بود و نقشی در اصلاح اجتماعش نخواهد داشت . روشنفکری که از درافتادن با مردم منحرف و فاسد و عقب ماندهء کشورش در هراس باشد و خود را محتاج هوراها و کف زدنها و به به و چه چه گفتنهای آنها بداند، موجودی ذلیل و بی مایه و پست و بی ارزش است که خودش و افکارش و نوشته هایش و گفته هایش و ادعاهایش و آرزوهای حقیر و نکبت بارش را باید به گوشه ای پرتاب کرد و روی اسمش قلم کشید.

افتخار مکتب لیبرالیزم آن است که بزرگانش برای اصلاح جامعه ای که در آن زندگی می کردند با مردمشان به نبرد برخاستند و تیشه به ریشه های فساد زدند و نه به ساقه ها و شاخ و برگهای آن که حکومت باشد. روشنفکر و سخنران و نویسنده ای که در میان ملتی و جمعی و گروهی نابکار و نادرست محبوبیت داشته باشد و معتبر باقی بماند ماهیتی جعلی دارد و خودش بخشی از جامعهء فاسدش بشمار می آید. همرنگ شدن و همگام شدن و همراه شدن با مردمی که برای تامین منافع شخصی و خانوادگی خود کمر به نابودی کشورشان بسته اند کار روشنفکر لیبرال نیست. وقتی به آبراهام لینکلن گفتند " برده داری خواستهء عموم مردم آمریکاست و تو در مقابل خواستهء عموم مردم کشورت چه خواهی کرد؟ " گفت : من هم برای دفاع از حقیقت و درستی و شرافت انسانی ام در مقابل آنها می ایستم .. اگر عموم مردم آمریکا تبهکار شده باشند پس من از این پس نه با برده فروشان بلکه با تمام مردم آمریکا می جنگم ..

برای نجات ایران عزیز از همهء بدبختی ها و نکبت هایی که در آن غرق شده است ، باید با مردم ایران مبارزه کرد .

ارسال شده از:

ناصر مستشار