سمیه مهری از قربانیان اسیدپاشی بم روز سه شنبه به دلیل "ازکارافتادگی ریه در اثر زخم‌های ناشی از اسید" در بیمارستان لقمان تهران درگذشت و به گزارش کانون زنان ایرانی روز پنج شنبه بیست و هفتم فروردین ماه تعدادی از فعالان جنبش زنان قصد داشتند همزمان با سومین روز درگذشت سمیه با گذاشتن گل و روشن کردن شمع مقابل بیمارستان لقمان نسبت به یاد و خاطره او ادای احترام کنند.

 

ماموران پرشمار پلیس امنیت نیروی انتظامی تهران اما با حضور مقابل بیمارستان لقمان تهران از حاضران خواستتند تا "خیابان مقابل بیمارستان را ترک کنند و به جایش در فضای مجازی سوگواری کنند و کمپین تشکیل دهند."

 

کانون زنان ایرانی خبر داده است که "بعد از این، تعدادی از این فعالان در پارک کوچکی در نزدیکی بیمارستان لقمان شمع روشن کردند و با گذاشتن شاخه های گل و عکس هایی از صورت های سوخته سمیه و رعنا، یاد این قربانی اسیدپاشی را گرامی داشتند اما "کمی بعد در همین محل نیز ماموران موتورسوار امنیتی حاضر شدند و حاضران را پراکنده کردند و حتی شمع‌های آنان را گرفتند."

 

سمیه مهری و فرزندش رعنا که ساکن یکی از روستاهای بم بودند در اردیبهشت‌ماه سال ۹۰ از سوی همسرش مورد اسیدپاشی قرار گرفتند. همسر سمیه، عباس که معتاد هم بود، در ساعت ۳ نیمه‌شب هنگامی‌که او فرزندانش در خواب بودند با سطل اسید به سراغ‌‎شان آمد، سمیه دچار سوختگی شدید شد وچشمهایش را از دست داد و نیمی از صورت رعنای سه ساله هم سوخت. شوهر سمیه اکنون در زندان کرمان نگهداری می‌شود و بعد از مرگ سمیه پرونده قضایی‌اش و نتیجه شکایت سمیه از این ماجرا نامعلوم خواهد بود.

 

سمیه بعد از  چهار سال تحمل رنج و انجام چند عمل، با شدت گرفتن مشکلات تنفسی از جمعه گذشته در بیمارستان لقمان تهران بستری شد اما روز سه شنبه به دلیل "ازکارافتادگی ریه در اثر زخم‌های ناشی از اسید" درگذشت.

 

این قربانی اسیدپاشی که هنگام مرگ 32 سال داشت در حالی این دنیا را ترک کرد که وضعیت حضانت و نگهداری دو دخترش نامعلوم است. در جریان این اسیدپاشی رعنای سه ساله هم آسیب جدی دیده بود. رعنا و نازنین دو دختر سمیه مهری اکنون نزد خانواده مادری‌شان هستند.