همه ما از اوان زندگی مان بارها و بارها شنیده ایم که غیبت کردن گناه است و کاری بسیار زشت و نکوهیده! و سالهای سال این سخن ورد زبان همگان بوده است. اما هیچ گاه از خودمان سوال کردیم که چرا علیرغم این همه نصایح و تاکید و هشدارها غیبت کردن همچنان یکی از رفتارهای معمول مردم و حتی بخشی از نیازها و لذتهای آنها بوده است؟

این می تواند حتی یک ادعای قطعی باشد که هیچکس و هیچکس نبوده که از این صفت غیبت کردن عاری بوده باشد.

و اما علت واقعی و چرای آن!

غیبت کردن و پشت سرگوئی عارضه ای است ناشی از احساس ناامنی و عدم اطمینان از برخورد رودررو و مستقیم که با پناه به شخص سوم یا دیگران برای بیان دردها و ابراز ناراحتی ها و عقده های درونی حتی در شکل تمسـخر و استـهزاء و غیره صورت می گیرد، تا به نوعی انسانها با تخلیه روانی خود آرامش و نشاط بیشتری بدست آورند.

نکوهش و سرکوب هر چه بیشتر این صفت یا نیاز روحی نه تنها باعث جلوگیری از آن نخواهد شد بلکه با ایجاد یک مکانیسم دفاعی در برابر این سرکوب بر شدت آن نیز خواهد افزود.

در کشورهای پیشرفته مجامع علمی و مراکز گشایش روانی با شناخت این نیاز در انسانها در جهت رفع و جهت دهی صحیح آن اقـدامات موثری در ارتقاء روحی و روانی افراد انجام داده اند که از جمله آنها برنامه هائی مانند غیبت درمانی است.

جالب است و نه بی جا که به محتوای نمونه بروشوری از این مراکز اشاره کنم.

" انجمن ما شما دوستان را به صرف صبحانه و کافه و چائی دعوت می کند تا همه ما در یک جمع دوستانه و صمیمانه ای در باره تمام کسانی که می خواهیم براحتی سخن بگوئیم و ناراحتی ها و عقده های خود را حتی با فحش و ناسزاگوئی علیه آنها رفع نمائیم.

شما بویژه جداشدگان از همسران، دلخور از نزدیکان و فامیل های خود مانند مادر و خواهر شوهر و غیره به جمع ما خوش آمدید!

بیائید و راحت هر چه در دل دارید در جمع ما بیرون بریزید و با همدردان و دوستان جدیدی آشنا شوید و راه حل های بهتری برای حل مسائل و مشکلات خود بیابید!

شرکت در تمام این مجامع رایگان می باشد."

در این جمع ها افراد بدون هیچ محدودیت و مانعی یا احساس گناه و عذاب وجدانی براحتی پشت سر دیگران حرف می زنند، غیبت می کنند، حتی به آنها فحش و ناسزا می دهند و... بعد از این تخلیه روحی و روانی راهنمائیان و مربیان با صبوری و حس همدردی با به مشاوره خواندن همگان در باره روشهای مناسب و شیوه های برخورد سازنده تر گفتگو و بحث می کنند.

چنانچه پیشنهادات و روشهای کاربردی ارائه شده هم مورد تائید افراد شرکت کننده قرار نگیرند، حداقل در یک جو و اتمسفری گرم و صمیمانه از شدت ناراحتی ها و مشکلات شان به میزان بسیار زیادی کاسته می گردد. درست مشابه یک مشاوره روانی فردی، اما در بعدی وسیعتر با مزایا و امتیازات خاص خود.

با این روش هاسـت که به مـرور توانـمندی افراد افـزوده شـده و کم کم آنها می تـوانند با سوژه های خود روبرو شده و مستقیما با آنها به گفتگو نشینند.

فرهنگ گفتگوی صحیح در فضائی آرام و بدون تنش مستلزم زمینه سازی هائی است که چنین پروژه هائی مانند غیبت درمانی در ایجاد آنها موثرند.

این نشست ها در واقع نوعی از رواندرمانی گروهی محسوب می شوند.

ناگفته نماند افرادی که غیبت کردن و پشت سرگوئی خود را آزاد گذارده و دیگران را مجاز به این کار خوانده اند، از یک استواری و ثبات شخصیتی برخوردارند که نشانه ای از سلامتی بالای روانی آنهاست.

http://zibanawak.wordpress.com/