گزارش  کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی از این همایش:

روز پنجشنبه ٢٨ آبان ١٣٩٤ در آستانه ٢٥ نوامبر، روز جهانی نفی خشونت علیه زنان، در شهر سنندج و در اعتراض به خشونت و محکوم کردن قتل های ناموسی، جمعی از فعالان مدنی در بهشت محمدی این شهر بر سر مزار “آمنه محمدی” یکی از قربانیان خشونت جمع شدند.

به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی ، شرکت کنندگان در این مراسم با در دست داشتن شاخه های گل سرخ، پلاکارد و تراکت هایی در محکوم کردن خشونت، اعتراض خود را اعلام نمودند.

اين مراسم با دقیقه ای سکوت به یاد قربانیان خشونت آغاز شد و با ایراد سخنانی توسط حاضران ادامه یافت.

شركت كنندگان اين مراسم ضمن محکوم کردن جنایاتي از اين دست، خواهان اجرای موارد زیر شدند؛
١- مجازات عاملان و آمران این جنایت و رسیدگی هر چه سریعتر به این موضوع و روشن نمودن اذهان عمومی.
٢- بازنگری و اصلاح قوانین زن ستیز تحت لوای ناموس.
٣- وضع قوانینی در جهت تساوی حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه های اجتماعی.
٤- ایجاد مراکزی در حمایت از زنان آسیب پذیر و در معرض خطر.
٥- آگاه سازی و فرهنگ سازی در سطح وسیع جامعه جهت آشنایی با پیامدهای چنین فجایعی و اقدامات موثر در پیشگیری از وقوع آنها.
در پايان مزار آمنه محمدي توسط حاضرين گلباران شد.

متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:

خشونت بر علیه زنان در واقع معضلی است اجتماعی، نه صرفاً یک تراژدی خانوادگی و خصوصی در عصری زندگی می کنیم که توانایی ذهن انسان، فضا را در نوردیده و هر روز به امکان تازه ای دست یافته است. عصری که انسان به زندگی بر روی کره‌ی خاکی راضی نمی‌شود و هر لحظه توانایی‌ها و قابلیت‌هایش را در زمینه‌ی کشف ، امکان حیات و نشانه های زندگی بر روی کرات دیگر، در گوشه ای دیگر از این هستی لایتناهی به منصه‌ی ظهور می‌رساند. اما در جهانی با چنین دستاوردهای عظیم و شگفت انگیز علمی، در نقاطی از این کره‌ی خاکی، کم نیستند کوته‌نظرانی که دستان ناتوان‌شان بر گردن آمنه و آمنه‌هایی سنگینی می‌کند وساز ناساز، زندگی‌شان را به سکوتی همیشگی می‌کشاند.
قربانیان بی‌گناهی که در مقابل خطایی ناکرده و جرمی اثبات نشده؛ نه از دست دادگری اندیشنده، بلکه از دست بستگان نزدیک خویش حکم می‌گیرد، حکمی غیرقابل تجدید نظر، حکمی رو به پایان، حکم مرگ...!
تکرار چنین دردهای کُشنده‌ و زخم‌های التیام ناپذیری که تحتِ عنوان قتل‌های ناموسی از آن نام می‌برند، محصول همان سیستم خشونت‌زا و زن‌ستیزی است که روزانه در ابعاد گسترده و تحت عناوین و القاب گوناگونی، خشونت علیه زنان را در شکل‌های آشکار و پنهان بازتولید می‌کند. پیچیدگی مکانیسم ایجاد چنین خشونت‌هایی تا حدی است که ارتکاب اعمالی جنایت‌کارانه از این دست را، چون فُرمی قابل قبول و هنجاری پذیرفته شده در اذهان و اندیشه‌ی انسان‌های این دیار نهادینه ساخته است. گویی که تخطی کردن از اجرای وحشیانه‌ی این گونه جنایت‌ها، به منزله‌ی خطر و تهدیدی جدی برای سلامت اخلاقی جامعه ای تلقی می‌گردد که شهروندان آن فقط واکنشِ خاموشِ سکوت، بی‌تفاوتی و گاهاً تأیید در مقابل این جنایت را به عنوان راه عکس العمل موجود تعریف می‌کنند و آنرا نه به منزله‌ی خشونتی کُنش پذیرانه، بلکه به عنوان واکنشی اخلاقی در مقابل این جنایت تعریف می‌نمایند.
قتل‌های ناموسی که یکی از رایج‌ترین شکل‌های خشونت برعلیه زنان می‌باشد، ضمانت اجرایی خود را از مقبولیت همان اخلاقیات و ارزش‌های رایج در جامعه به وام می‌گیرد که روزانه خشونت بر انسان‌ها را تحت لوای جنسیت، نژاد، طبقه و ... به عنوان امری اجتناب‌ناپذیر و غیرقابل انکار بر ساختار ذهنی شهروندان تحمیل می‌کند. این خشونت به مثابه درختی تنومند می‌باشد که ریشه‌های آن در ساختارهای ایدئولوژی و سیاسی جامعه ریشه دوانیده و در نهاد مقدس خانواده آبیاری می‌شود. خانواده‌ای که برای داوری و حکم کردن در خصوص درستی و نادرستی اتهام ثابت نشده، خود را نیازمند تأییدِ هیچ‌گونه مراجع قانونی و قضایی نمی‌داند و ارجاع به وجدان‌های ناسالم جامعه را یگانه راه کسب مشروعیت خویش برای ارتکاب جنایتی این-گونه می‌داند تا شاید با خون ریخته شده‌ی فرزندشان، آبرو و حیثیت جامعه‌ای بیمار و درمانده از همه‌ی انواع تضادها و فشارهای طبقاتی و جنسیتی را جانی دوباره ببخشند.
خشونت علیه زنان عام‌ترین شکل نقص حقوق بشر می‌باشد که مانعی برای تساوی، برابری و رشد زنان آن جامعه محسوب می‌شود که ریشه در تاروپود نظام طبقاتی و مرد سالاری دارد. شرط لازم برای نابودی خشونت و نابرابری زنان به چالش کشیدن نظام مردسالاری است که ارتباطی تنگاتنگ و اُرگانیک با نظام طبقاتی دارد. ازآن جا که پیشرفت و اعتلای هر جامعه-ای در گرو رشد و بالندگی زنان آن جامعه می‌باشد. پس به منظور دست‌یابی به جامعه‌ای در خور و شایسته با حفظ کرامت و شایستگی‌های انسانی، لازم است به منزله‌ی مقابله و هم‌چنین پیشگیری از تکرار جنایت‌هایی این‌گونه، حضور خود را به عنوان عناصری فعال و کنش‌گر به منصه‌ی ظهور برسانیم.
ما جمعی از کنش‌گران، در آستانه‌ی ۲۵ نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان ضمن محکوم کردن این جنایت خواهان اجرای موارد زیر هستیم:
۱_ مجازات عاملان و آمرین این جنایت و رسیدگی هر چه سریعتر به این موضوع و روشن نمودن اذهان عمومی.
۲ـ بازنگری و اصلاح قوانین زن‌ ستیز تحت لوای ناموس.
۳ـ وضع قوانینی در جهت تساوی حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه‌های اجتماعی.
۴ـ ایجاد مراکزی در حمایت از زنان آسیب‌پذیر و در معرض خطر. 
۵ـ آگاه سازی و فرهنگ‌سازی در سطح وسیع جامعه جهت آشنایی با پیامدهای چنین فجایعی و اقدامات موثر در پیشگیری از وقوع آنها