ایران گلوبال به نقل از بام-جمعی از زندانیان سیاسی زندان رجایی‌شهر(گوهردشت) در تقدیر از دکتر محمد ملکی، اولین رئیس دانشگاه تهران بعد از انقلاب  نامه‌ای را منتشر کرده‌اند  که بخشی از آن را در زیر می‌خوانید:

 درود بر شما و بر عزم و اراده راسختان که بقول سعدی: دو صد گفته چون نیم کردار نیست و بقول فردوسی : یک مرد جنگی (مثل شما) به از صد هزار … و چه خوب تصریح کرده‌اید که اصلی‌ترین درد کدام است و در دسترس ترین راه حل در کجا …؟ و چه خوب و مثال زدنی نشان می‌دهید که اصلی‌ترین آسیب و بیماری مبارزه در بی عملی است که ناشی از عدم تقبل بها و هزینه مبارزه است … و هیچگاه مشکل در آگاهی و فقدان راه حل و تئوری مبارزه و قس الهذا … نبوده بلکه پیوسته مشکل در فقدان اراده و پذیرش بها و هزینه ایستادگی و مقاومت بوده که مانع هجوم به قلب مسئله و مشکل شده است.

متن کامل نامه به شرح‌ زیر می‌باشد:

تقدیم به آن پیر فرزانه «دکتر محمد ملکی» از همه چیز گفته‌اند و از همه جا … و انبوه نهادها و همایشها، نقدها و جهدها … تا چیز ناگفته‌ای را باقی نگذارند و همه چیز را گفته باشند …. و الحق از همه چیز گفته‌اند، الا از یک کلمه آزادی! ! و شاید هم، همه این و آن چیزها را می‌گویند که همان یک کلمه آزادی را نگویند…؟ ! آن گوهره و جوهره “همه چیزها ” را … !!! و راستی چرا … چرا شما که اهل دانشگاه و علم و تحقیق و تفحص و … هستید، دنبال «ریشه یابی مسائل » … !! «آسیب شناسی‌های تاریخی، اجتماعی» …!!!  «نقد و بررسی‌های فرهنگی» ..!!! چالشهای زیست محیطی، بهداشتی، درمانی و … را نمی‌گیرید .. ؟؟؟ چرا اینهمه را رها کرده و در این وانفسای «کمبود آگاهی» !!!، «بی فرهنگی» !!،«بیگانگی با تاریخ » !!!،«بحرانهای اکولوژیکی و محیط زیست»، « شرایط خطرناک انقراض برخی گونه های حیات وحش»، وضعیت وحشتناک فحشا، فقر اقتصادی و «فقر جدی حوزه عمومی(گفتگو)» و یا واکاوی علل سانسور و خود سانسوری ووو تنها به همین کلمه « آزادی» چسبیده اید…؟؟؟

چرا به جای رفتن از جلوی درب این زندان به جلوی آن زندان و از این تجمع اعتراضی به آن تجمع … کارتان را به کارهای ترو تمیزتر، بی دغدغه‌تر و کم خرج‌تر مثل سخنرانی و موعظه و نقد و بررسی‌های محققانه و آسیب شناسانه و یا حداقل کامنتهای آگاهی بخش و … ارتقاء نمی‌دهید…؟؟؟ آخر این چه راه و روش خیره سرانه و این چه طریق دیوانگی است که شما پیشه کرده‌اید …؟؟؟ مگر نمی‌دانید که این صحبت‌های خارج از چارچوب و خطوط قرمز، ساختارهای قالبی و قالبهای ساختاری را می‌شکند …؟؟؟ مگر نمی‌دانید آمدن جلوی درب زندان و ایستادن …. و یا اینجا و آنجا اعتراض کردن در شأن یک استاد و رئیس دانشگاه نیست !!! و ای بسا که بی عملی‌های روشنفکرانه و خردمندانه وطبعأ عاقلانه را ناخواسته به چالش می‌کشد …؟؟؟ مگر نمی‌دانید اصرار کردن بر خواسته‌ها و مقاومت و ایستادگی بر آنها، « طبق تعریف »، از شئونات روشنفکری نیست و اگر مارک تندروی و افراط نخورد، دست کم بی فایده و غیر عاقلانه تلقی می‌شود …؟؟؟ و مگر نمی‌دانید که اینگونه اعمال و اقدامات، نا امیدیها و سرخوردگی‌ها را درهم می‌شکند و در تقابل با بی‌عملی روشنفکرانه و حتی پوپولیستی، بذر جسارت، ایستادگی و امید را می‌پراکند …؟؟؟ و مگر نمی‌دانید آنان که چنین کردند و چون شما مستانه از آزادگی و آزادی دفاع کردند، همه کارشان به چوبه‌های دار و کنج زندان انجامید …!!!

پس ای سپید موی ستم کش ظلمت ستیز، چراغ بر کف، دیوژن‌وار … از ما چه می‌خواهی ؟؟؟ بهتر نیست که با قدری هزینه، فایده کردن، به صرفه‌ترین روش را انتخاب کرده، به نقد و بررسی و آ سیب شناسی و غیره بپردازیم که از قضا راهی است بی هیچ محرومیت و بی انتها … و یا در فعالیتهای « مجازی » و کلیکهای پی در پی دنیا را با خود هم آوا کنیم …؟؟؟ ولی افسوس که شما به کمتر از « آزادی» و اصرار و ابرام عملی بر آن به هیچ چیز دیگر قانع نمی‌شوی و تازه شنیده‌ایم که از مبارزان و قهرمانان لیبرتی گفته‌ایی …!!!! ما مست و تو دیوانه ….. ما را که برد خانه …؟؟؟ درود بر شما و بر عزم و اراده راسختان که بقول سعدی: دو صد گفته چون نیم کردار نیست و بقول فردوسی: یک مرد جنگی (مثل شما) به از صد هزار … و چه خوب تصریح کرده‌اید که اصلی‌ترین درد کدام است و در دسترس‌ترین راه حل در کجا …؟ و چه خوب و مثال زدنی نشان می‌دهید که اصلی‌ترین آسیب و بیماری مبارزه در بی عملی است که ناشی از عدم تقبل بها و هزینه مبارزه است … و هیچگاه مشکل در آگاهی و فقدان راه حل و تئوری مبارزه و قس الهذا … نبوده بلکه پیوسته مشکل در فقدان اراده و پذیرش بها و هزینه ایستادگی و مقاومت بوده که مانع هجوم به قلب مسئله و مشکل شده است …

با آرزوی سلامتی و طول عمر جمعی از زندانیان سیاسی گوهردشت ـ کرج