اخیراً کتابی بنام «جنایت بی عقوبت» توسط سازمان مردم نهادی بنام "عدالت برای ایران" منتشر شده است که به موضوع شکنجه و تجاوز جنسی نسبت به زنان زندانی سیاسی در ایران اختصاص دارد.
این کتاب دستاورد یک پروژه تحقیقاتی است که تهیه کنندگان آن از طریق مصاحبه با ٩٥ تن از زنان زندانی، مردان زندانی شاهد ماجرا، اعضای خانواده شکنجه شدگان و نیز برخی افراد مطلع، اطلاعات مورد نیاز خود را جمع آوری کرده اند.

به این ترتیب کتاب «جنایت بدون عقوبت» مجموعه ای از اطلاعات قابل استنادی است که نشان می دهد، زنان زندان سیاسی در ایران چگونه مورد تجاوز و آزار جنسیتی قرار میگرفته اند و البته حدود این تجاوز ها و شیوه های آن چه بوده اند.
این مجموعه اسناد در عین حال می کوشد میزان سازمان یافتگی این نوع شکنجه ها و نیز میزان فراگیری آنها را در زندان ها مورد ارزیابی قرار دهد.

کتاب «جنایت بی عقوبت» همچنین شامل اطلاعاتی درباره عاملان و آمران این نوع شکنجه هاست و قصد آن دارد تا این افراد را شناسائی کرده و مشخص کند که آنان امروز در چه موقعیتی قرار دارند.

شادی صدر

خانم صدر در این گفتگو توضیح می دهد که طبق تعاریف مندرج در اسناد بین المللی، تجاوز به زندانی نه تنها یک نوع از شکنجه یعنی یکی از انواع بسیار شدید شکنجه محسوب می شود، بلکه اگر در حد «فراگیر» یا در حد «سازمان یافته» اتفاق بیافتد، می تواند جنایت علیه بشریت محسوب شود.شادی صدر حقوقدان و فعال مدنی در انگلستان، که یکی از تهیه کنندگان این کتاب بی نظیر هستند، در گفتگوئی ، به علل و انگیزه های تدارک این مجموعه تکان دهند می پردازد و توضیح می دهد که این کتاب تنها مربوط به دهه اول بعد از روی کار آمدن جمهوری اسلامی است، یعنی دهه ٦٠هجری شمسی و اضافه می کند که این تحقیقات با تهیه دو کتاب دیگر ادامه خواهد یافت که یکی از آنها مربوط به دهه ٧٠ تا قبل از انتخابات ٨٨ است و دیگری حوادث پس از انتخابات را در بر می گیرد.

شادی صدر می گوید ما تلاش کرده ایم که متوجه شویم آیا تجاوز و شکنجه جنسی در زندان های دهه ٦٠ فرا گیر و سازمان یافته بوده اند یا نه؟

بعقیده شادی صدر تجاوز به دختران باکره قبل از اعدام در زندان های جمهوری اسلامی ، «قطعاً مصداق بارز جنایت علیه بشریت است». با این حال او اضافه می کند که این نظر تا زمانی که در یک دادگاه بین المللی به اثبات نرسد نمی تواند بعنوان یک نظر قطعی تلقی شود.