در تمامی دوره های تاریخی نخستین فاکتور برای صیانت از حریم کشورها و ممالک مستقل، "مرز" و آسیب ها و فرصت های حول آن بوده است. همه کشورهای جهان باتفاق بمنظور کنترل و حفظ مسیر خطوط عبور مرزی اقدامات و تمهیدات فوق العاده ای را در نظر می گیرند، زیرا از اهمیت بخصوصی برخوردار است.

"مرز" آخرین حد قلمرو حاكمیت زمینی، هوائی و دریایی هر كشور محسوب می شود. مرزبانان كه در مسئولیت خطیر مرزبانی در قسمتی از مرزهای کشور به عنوان نماینده  دولت و ملت در مقابل خطرات خارجی هستند باید ضمن آگاهی و شناخت منافع ملی كشور خود، از كلیه قوانین بین المللی، داخلی و قراردادها مطلع بوده و عملاً دارای شجاعت، ابتكار، خلاقیت و روحیه دیپلماسی باشند.

بسیاری از کشورها بمنظور جلوگیری از نفوذ خطرات بالقوۀ امنیتی به قلمروی سیاسی خود و یا ورود تهدیدات فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، شیوع بیماری ها و قاچاق، علاوه بر کنترل مرزها به انسداد کامل و یا بخشی از خطوط مرزی خود روی می آورند.

در ژاپن در طی سالهای 1603 تا 1868 میلادی که به "دورۀ ادو" نیز شهرت یافته است، بدلیل خطری که امپراطوری از گسترش مسیحیت به کشورش احساس می کرد، مرزهای ژاپن را مسدود کرد.

در قرن 9 قبل از میلاد، حکومت وقت چین برای جلوگیری از حملات ملیت های شمالی، دیواری بزرگ در مرزهای شمالی بنا کرد و همچنین بر روی دیوار برجهای آتش برای خبررسانی و یا قلعه های مرزی برای حصول اطلاعات دشمن ایجاد نمود. در تاریخ دو هزار و اندی ساله چین، حکمرانان دوران مختلف به ساخت دیوار چین پرداختند، تا اینکه طول دیوار به ۵۰ هزار کیلومتر رسید.

هم اکنون بخش های زیادی از دیوار تخریب شده، اما همچنان از شرق تا شمال شرقی چین را در بر می گیرد و در میان آن ۹ استان، شهر و ناحیه خود مختار به طول ۷۳۰۰ کیلومتر وجود دارد و مردم آنرا دیوار طولانی می‌نامند.

در منابع اسلامی نیز روایت هایی که پیامبر اسلام برای دفع خطرات دشمن خندقی بزرگ در اطراف شهر مدینه و نواحی تحت کنترل مسلمانان ایجاد نمود، بسیار مشهور است.

هم اکنون در کشورهای بسیاری در جهان این تدبیر امنیتی به فراخور نیاز انجام می پذیرد.

دولت ایالات متحده در زمان ریاست جمهوری جرج بوش، ديواري مرزي به طول ‪ ۱۲۰۰ كيلومتر در مرز با آريزونا، ورودي اصلي مهاجرين غير قانوني حایل نموده است. قانونی که کنگره آمریکا تصویب کرده است، دولت آمريكا را به وسايلي كه بتواند از مرزهاي جنوبي خود حفاظت کند، مجهز مي‌نمايد.

براي اجراي اين قانون مبلغ يك ميليارد و‪ ۲۰۰ ميليون دلار براي محدود كردن مهاجرت غير قانوني از طريق مرزهاي مكزيك اختصاص يافته است.

همچنین دیواری فولادی در مرز مصر با اسرائیل برای جلوگیری از درگیری توابع دو طرف در حال ساخت است.

ارتفاع اين ديوار پنج متر و طول آن 240 كيلومتر است كه تاكنون 65 كيلومتر آن ساخته شده است. اين بزرگترين ديواركشي تل آويو در مرزهاي خود است كه بعد از درگيري هاي خونين چند ماه پيش در مرز مصر انجام مي شود و گفته مي شود 15 درصد فولاد مصرفي اسرائيل به اين پروژه اختصاص دارد.

پاکستان نیز برای دیوارکشی و مین‌‏گذاری در مرز با افغانستان، اعلام آمادگی کرده است. در همین حال بسیاری از منابع پاکستانی ابراز نموده اند که پاکستان در حال طراحی و ساخت یک دیوار و مین‌‏گذاری زمینی در مرز مشترک با افغانستان است و این اقدام برای جلوگیری از عبور شبه‌‏نظامیان از مرز دو کشور انجام می‌‏شود.

علاوه بر این، اسرائیل احداث دیوار بتونی در منطقه کفر کلا در مرز با لبنان را آغاز نموده است. ارتفاع این دیوار 8 متر خواهد بود که با همان ویژگی دیوار حائل در فلسطین اشغالی احداث خواهد شد.

در ایران نیز قاچاق سوخت، کالا، مواد مخدر، قاچاق انسان، ورود مهاجرین غیرقانونی و گروهک های راهزنی و تروریستی از معضلات عمده بویژه در مناطق مرزی سیستان و بلوچستان است.

ایران از سال 88 پروژۀ انسداد مرزهای شرقی را آغاز نموده و در حال انجام است. اپوزیسیون رادیکال بلوچ اما نفس انجام این کار را زیر سوال برده و آنرا "دیوار استبداد" می داند. با این حال مردم بلوچ و سیستانی که میانۀ خوبی با جریان های سیاسی خارج از کشور ندارند و اساسا این دو در ضدیت آشکار بسر می برند، علیرغم انتقاداتی که گاها نسبت به دولت های پیشین و کنونی مطرح می نمایند و بر لزوم گسترش "فرصت های مبتنی بر مرز" به طریق تسهیل عبور و مرور و تجارت قانونی از مرز تاکید می ورزند، ایجاد حایل مرزی در مناطق بلوچستان و سیستان را امری لازم شمرده و آنرا در جهت افزایش ضریب امنیت استان و کاهش پیامدهای قاچاق بی رویه تعبیر می نمایند.

بنده اگرچه خود را منتقد جدی برخی اقدامات مسئولان منطقه ای سیستان و بلوچستان می دانم اما این اقدام دولت در جهت انسداد مرزها را گامی مثبت و بالقوه برای رشد امنیت و ثبات استان و کاهش خسارات "مرز باز" ارزیابی می نمایم و معتقدم وجود نقاط مشترک نمی تواند مبنایی برای طرح اتهاماتی قرار بگیرد.

در بسیاری از کشورها مخالفان سیاسی وجود دارد اما در این کشورها وجود نقاط مشترک سوای از مخالفت ها، بعنوان روزنه های تعامل سازنده و دیپلماتیک در روابط سیاسی دولت – اپوزیسیون تلقی می شود.

اما به دیدگاه نگارنده، رفتار اپوزیسیون بلوچ و جدایی طلب در برخورد با مسایل بلوچستان و ایران از آنجا که از مخالفت و عناد صرفی ناشی می شود، نوعی جاهلیت آشکار و زننده است که یقینا به انزوا و ناکامی بیشتر می انجامد.

مرز سیستان و بلوچستان از آنجا که در حاکمیت ایران است، بنابراین با منافع ملی دولت و ملت ایران وابسته است و دولت ایران بر طبق قوانین بین المللی می تواند تسلط کامل بر مرزهای خود داشته باشد. جدای از چگونگی اجرای انسداد مرزها در ایران و سیاست های حکومت، این مسئله از اختیارات تام و قانونی دولت است که در کاهش سرازیری مواد مخدر به کشور و افیونی سازی جامعه و جوانان میهنمان تاثیر بسزایی خواهد داشت و مسلماً تنها اشخاصی همچون قاچاقچیان بین المللی را ناخشنود خواهد ساخت و گرنه انسداد مرزهای شرقی بخصوص آنکه در مجاورت باندهای مافیایی قاچاق از یکسو و حرکت های تروریستی طالبانی از سوی دیگر قرار دارد، مورد اقبال و عزم بین المللی قرار دارد. با این حال مخالفت یکسویه و بدون استدلال اپوزیسیون جدایی طلب با پروژۀ انسداد مرزهای بلوچستان و سیستان همچنان نامفهوم است.