صَلِّ عَلَی مُحَمَّد ، «سیمون هرش» خوش آمد !

21.05.2012 - 22:14

بسیاری از ما در «زندان دیروز و فردا»، دیروزی که گذشت و فردایی که هنوز نیامده، «حال» را اسیر کرده ایم.

اگر عُمَر خیام می‌گفت: از دی که گذشت هیچ ازو یاد مکن... منظورش این نبود که در گذشته نباید نگریست، می‌گفت در گذشته نباید زیست.

نمی‌توانیم چشممان را بر دیروز ببندیم. رّد پا و سایه دیروز، امروز و فردا پیدا است.

نمی‌توان فقط آکنده از امروز و اکنون بود و «یادمان»ها را به دور انداخت و گفت گذشته، گذشته است. گذشته نگذشته، گذشته پیش‌درآمد اکنون است.

***

برای نگریستن به گذشته (و نه زیستن در آن)، باید با تاریخ آشنا باشیم. البته پرداختن به تاریخ نه برای انباشت معلومات یا ارضای حس کنجکاوی، بلکه برای این است که آدمی خودش را و زمان و جهانی که در آن است بشناسد.

در آئینه تاریخ است که خود را به وضوح می‌بینیم.

...................................

بخش عمده تاریخ از یادها رفته است.

اشاره من به ضرورت آشنایی و آشتی با تاریخ، آن بخشی است که تا حدودی می‌شناسیم و به آن نیاز داریم وگرنه آنچنان که «کارل یاسپرس» با تأکید یادآور شده، بخش عمده تاریخ از یادها رفته است.

به پایه اساسی تاریخ و آنچه «پیش از تاریخ» نام گرفته اشراف نداریم و با دورانی که مدارک و نوشته در موردش موجود است، (زمان تاریخی)، هم چندان آشنا نیستیم. از حدود ۵۰۰ سال پیش به اینطرف است که اسناد و مدارک بیش از پیش ارج و قرب یافته، عصای دست می‌شود.

...................................

تاریخ جهان، دادگاه جهان است.

مواردی که آشنایی نسبی (و نه سطحی) با آن ضروری است :

نقش بارز اندیشمندان ایرانی در پیشرفت علم (از قرن سوم هجری شمسی تا قرن نهم) و چرایی درجازدن های بعدی،

تاریخ معاصر میهنمان، ویژگی‌های جامعه پیچیده و چند پهلوی ایران، روانشناسی مردم، اینکه با نفی دیگران خود را اثبات می‌کنیم و به امتناع انصاف و واقع بینی دچاریم...

شناسنامه و هویت رژیمی که بعد از مُلا خور شدن انقلاب بزرگ ضد سلطنتی بر حرث و نسل ما سوار شده و هر اسبی که دارد می‌تازد.

دوران های رنسانس، روشنگری و واقع گرائی، و بخصوص، پیشگامان اندیشه و هنر در ایران و جهان...

تاریخ معاصر جهان، خشت هایی که اربابان زر و زور، از اوّل کج گذاشتند.

نظم به اصطلاح نوین جهانی و قانونمندی های آن،

۱۱ سپتامبر و پیامدهای ساری و جاری آن، اهداف مدعّیان صاحب اختیاری جهان از پدیده جهانی شدن... Globalization...

...................................

پوراژن چستوا

گرچه گاه شکست پذیری و شکست باوری، کارسازتر و مفیدتر از چپ روی های بچه گانه و سینه سپرکردنهای کورکورانه است و از موضع ترقی خواهی، کوتاه آمدن (که با سازش ابدا یکی نیست)، قابل توجیه است و از قدیم هم گفته اند «جائی که نمیتونی ورجی، فروجه» و خودت را با شاخ گاو درنیانداز... اما حّد و مرز این به اصطلاح «دیپلماسی انقلابی» کجا است؟

شکست پذیری و شکست باوری ( پوراژن چستوا пораженчество = defeatism) تا کجا آگاهانه و در خدمت مردم است؟

آیا می‌توانیم هر کنش مربوط یا نامربوط را با صلح حدیبیه یا صلح «برست لیتوفسک» و... توجیه کنیم؟

...................................

بیان کلمه حق هزینه و مَرارت دارد.

اشتیاقِ به گفتنِ حقیقت کافی نیست. باید دل شیر داشت و به معنی واقعی کلمه شجاع بود و برای پیشرفت پژوهش به هر نتیجه ای ختم شود، آماده بود.

آمادگی برای پیشبرد جستجویی عقلانی تا سرحد امکان و پرداختن «به نقد بی رحمانه ی هر آنچه وجود دارد، بی رحمانه بدان معنا که از نتایج نقد و واکنش قدرت های موجود» جا نخوریم.

البته که بیان کلمه حق هزینه و مرارت دارد. به قول بودا جهان سراسر درد است و رنج.

.....................................................................................................

پانویس

از مقاله «پل باران» PaulBaran تعهد یک روشنفکر

The desire to tell the truth, is only one condition for being an intellectual. The other is courage, readiness to carry on rational inquiry to wherever it may lead…to withstand…comfortable and lucrative conformity...

http://monthlyreview.org/2004/10/01/the-commitment-of-an-intellectual-paul-m-sweezy-1910-2004

.............................................

تقویم تاریخ صوتی – تصویری