ادعا کرده که « نیازی ندارد تا اعتبارش را از ضا پهلوی بگیرد...»

چهل سال است گروههای مخالف انقلاب اسلامی ایران در خارج از کشور علیه رژیم فعالیت می کنند. اما آنچه که از بازخوانی تاریخی مبارزات اپوزیسیون علیه حکومت اسلامی به ذهن می رسد دو مسئله بسیار مهم است که به نظر می رسد علت العلل ناکامی این گروهها در رسیدن به هدف اصلی خود یعنی سرنگونی ج.ا است. عدم فهم و درک درست از دو مسئله:

1.         اعتبار سنجی    2. ظرفیت سنجی.

اعتبار سنجی

حامیان سلطنت خواه خارج از کشور از گروههای متعددی تشکیل شده است. با این همه محور اشتراک همه انها باورمندی به نظام سلطنت پهلوی و ولیعهدی شاهزاده رضا پهلوی می باشد. بنابراین اعتبار همه گروههای پادشاهی خواه، اکنون، به دوری و نزدیکی به ولیعهد مشخص می شود.

این به این معنی است که تاکنون هیچ  پادشاهی خواهی نتوانسته است اعتبارش را از غیرِ ولیعهد بگیرد. شخصیت مستقل از رضا پهلوی – بنا به دلایل زیادی – شکل نگرفته است.

از این رو، رهبر گروه مذکور که فراخوان قیام مردمی را داده است از یک توهم عمومی رنج می برد. توهم « اعتبار کاریزماتیک». یعنی اعتباری که بدون تعریف نسبت خود با شاهزاده رضا پهلوی شکل گرفته باشد. آیا این فرد، واقعا فکر می کند که نیازی ندارد تا اعتبارش را از شاهزاده بگیرد؟

ظرفیت سنجی

فراخوان ها عموما فاقد یک انگاره  مشخص اند. ظرفیت سنجی. فراخوان ها بدون درک و فهم درست از ظرفیت خودشان از نگاه مردم و ظرفیت های زمانی و مکانی فراخوان ها.

این فهم نادرست ، اغلب فراخوان ها را به شکست کشانده است. فراخوان فوق به گفته رهبر این گروه در سالروز کشف حجاب رضا خان و همچنین سالروز درگذشت بابک خرمدین، اسطوره ایران زمین انتخاب شده است. با این فرض، آیا این نامگذاری می تواند ضامن موفقیت فراخوان 17 دی باشد؟

به هر حال تکثر فراخوانهای اینچنینی نه به اپوزیسیون کمکی می کند و نه جمهوری اسلامی را به زحمت می اندازد. زیرا این فراخوانها برای مردم عادی می شود و ظرفیت مناسبی برای اعتراض به وجود نمی آورد؛ و عملا «ظرفیت سوزند». از این رو حکومت نیازی نمی بینید با آن مقابله کند.

رها جنیدی

15/10/1397