در جنگ میان مافیاهای قاچاق ولائی و باندهای روحانی و دیگران... که پیوسته بر سر قدرت و ثروت باهم درستیز ویرانگرند، همزمان می بینیم مردم دست و شکم خالی از نبود امنیت اعتراض بخاطر نارسائی های آب و نان و گوشت و کار فریادشان به فلک رسیده، و عده ای نابکار نیز در این هیر و ویر به گوشت خر و سگ فروشی ِناگزیر برای گذران زندگی زن و بچه های شان روآورده اند. در این بیدادگاه مذهبی و بیدادرسی های ضدبشری، رهبر آسمانی کشور همچنان در اوج رومانتیزم می لولد و بفکر تشخیص مصلحت نظام الهی اش نشسته و برای نابودی کامل هستی مردم و کشورمانف خودسرانه تصمیم های مطلق می گیرد. و نام خودکامگی فقیه هانه اش را هم اهداف حسینی و فاطمی می نهد. او چندروز پیش در بیانیه 40 ساله شدن استبدادمذهبی چنین گفت که: انقلاب اسلامی همواره دارای انعطاف بوده و آماده ی  تصحیح خطاهای خویش است، امّا تجدیدنظرپذیر و اهل انفعال ( بخوان پاسخگوئی) به مصیبت های مطلق "دین دولتی" نیست؛ وی نگفت که خطاها کدامند و مصادرش کیانند! جز خودکامگی او و ساختار تمامیتگرای مذهبی؟

همین امروز رئیس جمهوری اش روحانی هم در جمع مدیران بانکی کشور می گوید: از بلاتکلیف ماندن دو لایحه باقیمانده از لوایح چهارگانه مرتبط با FATF انتقاد کرد و تأکید کرد که "اگر رابطه کشورمان با گروه اقدام مالی قطع شود، فعالیت بانکی‌ مان در سطح دنیا با مشکل مواجه می‌شود". و همزمان گفته: نمی‌شود کشور را بدست10 الی20 نفر داده و بگوییم تابع تصمیمات شما هستیم". او همچنین ادامه داده که "عده ‌ای می‌خواهند دور کشور دیوار بکشند." و از دیگرسو وزیرخارجه مستعفی ظریف در ارتباط با استعفایش گفته: ( دعواهای جناحی و حزبی را "سم مهلک" سیاست خارجی خود خوانده و تکرارکرده که حمله "خودی‌ها" به سیاست‌ خارجی دولت حسن روحانی، مردم را نسبت به آینده "نا امید" می‌کند.) اینهم از دو سرکرده و ترفندهای آنها که هنوز نمی خواهد بپذیرد دین حق دخالت در دولت را ندارد و نباید هم داشته باشد. چون کارگران و توده ها بنام خدا بر دهان شان کوبیده می شود و آنان امکان کنترل دله دزدی ها، جنایت ها، دشمنی افکنی و چنگ های مذهبی و...را  بسان این چهل سال مسدودمی شود و ندارند.

ما از سیاست و اقتصاد و دیپلماسی این نظام گروهی مذهبی چندانکه لازم آگاهی همگانی و روشن باشد هرگز نداشته و نداریم. چراکه همه امور زندگی مردم و سیاست و اقتصاد کشور یکجا در زیر عمامه و عبای سران آخوندی پنهانی ست و بیشتر بشکل باندی و مافیائی در میان خود، امورها را رتق و فتق مذهبی مافیائی کرده به پیش برده و می برند. جنگ رهبر با روسای جمهوریش برکسی پوشیده نیست. البته دولتی هست، همچنانکه مجلس و دیگر قوا! اما جای گمان بی هوده ندارد که در این چهل سال کارگران و مردم نتوانسته و نمی توانند در رد و تأیید مصالح مستقل خویش هم دخالت کنند؛ چه رسد به حکومت! چون رهبر یگانه مصدر امور ریز و درشت هست، زیرا بر اساس فقه او بیش از همه دانای کبیر و دست و دل پاک مطلق و مقدس دارد. بنابرین هربار با بالاگرفتن جنگ قدرت و ثروت میان این و آن گروه، این تنها کارگران و مردم بیکار و ندارند که کباب جهنم آنها شده و همچنان می شوند. ولی شگفت انگیزاست که توده ها تاکنون نتوانسته و نمی توانند این دشمن واقعی خود را بشناسند و برابرشان بایستند و خود را یاری داده و از جهنم واقعی ملائی مکلائی خویش را نجات دهند. این بسیار دردناک است هنگامی که ما فساد و غارت و قساوت و بهشت نشینی این قوم پلید را در سراسر ایران می بینیم ولی همچنان بخاطر رضای خدا و ترس از عقوبت او این تبهکاران آدمخوار را برمی تابیم.

همینک نیز بهانه های مقاومت در برابر اسلام ستیزی های رهبر، روحانی و ظریف و دیگرانِ هموند علیه گروه ویژه اقدام مالیکه آنها با رعایت احتیاط در معامله‌ با ایران بوده،و تنها اقدامات محدودکننده ای علیه تهران اتخاذ کرده و بارها نیز همین "مرحله تعلیق" را به تعویق انداخته اند همگی نشان می دهد که مافیای رهبری و باندهای مخالفانش در رژیم پی سود و قاچاق و سرکردگی گروه خویشند و می دانند که اگر دو لایحه باقی‌ مانده (پالرمو و سی اف تی) تصویب شود اهرم کار رژیم در برپائی و تداوم جنگ مذهبی اش در منطقه را لااقل کند و سخت ترخواهدکرد و ادامه کاری رژیم ضدبشری با شیوه های پیشین سست خواهدشد. پس چرا باید بدان تن دهند؟ مگرنه این رژیم و کارکردهایش نباید چه در برابر جهانیان، چه آگاهی و قضاوت کارگران بجان آمده و مردم فریبخورده قرارگیرد که هرگز هم قرارنداشته است؟! آیا این بی شرمی نیست که " تنها "در سیستان و بلوچستان بیش از 50 هزار کودک بخاطر نداری پدارانشان از درس خواندن وامانده اند؟ و همزمان "آقای ولی فقیه مطلق" مصلحت می داند که در لبنان، سوریه، عراق و حوثی یمن جای پا داشته و تلاش کرده و نیروی مالی بگذارد و از همینرو در آنجاها به ایجاد ( آبادانی اسلامی و خیرخواهانه) بپردازد و یا چنین که می بینیم در منطقه تدارک و تهیه( جنگ مذهبی) کند!؟ و در کنار آن گرسنگی، بیکاری، خواری و نداری کارگران کشور برایش جز کشک نیست. و اگر هم اعتراضی شود که هزارها هست، پیشروان کارگری، زنان، معلمان، دانشجویان را رژیم به سیخ می کشد و همچنانکه دیدیم آنان را وادار به شوهای تلویزیونی علیه خویش می کند و نام این کارهایش را هم مصلحت الهی می گذارد.

کارگران، زحمتکشان، زنان، معلمان، حقوق بگیران دولتی خصوصی، دانشجویان، نیروهای مترقی، نوعدوستان آگاه و ملیت ها و اقوام و اتنیک های سرکوبشده با این بساط خودرای، دشمنی افکن، تمامیتگرا، بشدت غارتگر، انگل و فاسد دشمنی سازش ناپذیردارند و دیریست می خواهند با شیوه های مسالمتجویانه و همگانی، و همگامی های طبقاتی، رژیم را وادار به شنیدن دردهای خود کنند و تاکنون نتوانسته اند؛ و رژیم بسیاری را تنها بخاطر دادخواهی زیر شکنجه، زندان و خطر مرگ در کمین های هولناک قرارداده است. چاره چیست؟ جز قیام و مبارزه یکپارچه؟ و در این بازی مرگ و زندگی با بساط ولایت و چماق اتمی دین دولتی می بینیم، مشتی فرصتجو بنام فرشگرد و امروز ققنوس بدور رضا پهلوی گردآمده و برای فردا طرح ریخته و قصد حکومت در نبعید را در سر دارند. رضا پهلوی حتی شور مسخرگی اش را درآورده و نگران فروپاچی ارزش ها و رهبانیت اسلام می باشد! و نیروهای نیروهای چپ و کمونیست وفادار به کارگران و توده ها هم همچنان پراکنده اند و در دریغا در غارهای خویش مشغول جنگ ایدئولوژیک علیه هم می باشند. و این نوستالوژی دردآور و ترادژی هراسناک جز شاهکار تاریخ شاهی و شیخی تاکنونی نبوده و نیست که رضا پهلوی و مجاهدین و... را به پابوسی ترامپ کشانده است. چاره ما فراروئی و گذر کامل از ساختارهای فردی مذهبی تاکنونی می باشد. ما نیاز به خرد مشورتی، طبقاتی و جمعی داریم وگرنه بارهای بار دوباره از زیر عبا و عمامه و تاج شاهی شگفتزده خواهیم شد.

بهنام چنگائی هفتم اسفند 1397