هم‌میهنان آزادی‌خواه،

این نامه توضیح دلایل کناره گیری جمعی ما از فرشگرد است.

تز ناب فرشگرد نه یک پروژه یک روزه و محدود به امضاکنندگان بیانیه آن، که فرآورده چندین سال آزمون و بحث و نیازشناسی فضای سیاست ایران در غربت بوده است. پس از افت و خیزهایی در جوف چند گروه که هرگز حتی به مرحله اعلام عمومی هم نرسید، نتیجه نهایی و هماوازی گفتمانی چهل نفر از نسل جوان‌تر ایران آن بود که در برابر جمهوری اسلامی نیازمند شبکه‌ای نوآیین در سیاست‌ایم که مخاطره پشتیبانی صریح از تجددگرایی آغاز مشروطه تا پایان پادشاهی پهلوی را به جان بخرد و مرزهای خود را با اتحاد ایدئولوژیکِ منجر به فروپاشی ایران در سال ۵۷ روشن کند.

زایش این شبکه رخدادی ارزشمند، کام‌یاب و تاریخی بود اگر که تنها همین یک دستاورد را داشت تا نشان دهد چگونه گرانمایه‌شدگان این دهه‌ها ناگهان به قبیله‌گرایی دهه پنجاه شمسی بازمی‌گردند. فرشگرد با نگاه به تلاش پیشینیان خود، هدیه نسل ما به تاریخ معاصری بود که عسرت هم‌میهنان‌ش با غریو «ایران را پس می‌گیریم» از سوی اتحادیه بزرگ حامی نظام اسلامی در غرب نادیده گرفته می‌شد و با همه فراز و فرودهایی که دارد، همچنان می‌کوشد تا پژواک فریاد ناشنیده هم‌میهنان‌ش باشد.

شبکه کنونی تنها یک گلچین از چهره‌های نسلی است که در دوزخی چشم به جهان گشودند که پادافره دهه‌ها انکار و سپس تقدیس جهل و جنون بوده است. آنانی که فرشگرد را تشکیل دادند با دستان خالی و ایمان به فردای منهای خمینیسم، نهایت جد و جهد خود را در این ماه‌ها انجام داده‌اند تا رویای ایران آزاد، با شکوه و آباد را در حد توان خود شتاب بخشند و در کنار پدران و مادران خود رهایی ایران را از بندهای تاریخی‌اش جشن بگیرند. راز بقای ایران در طول تاریخ بشریت در احساس مسئولیتی نهفته است که در هر فراز، شمار اندکی با فداکاری و جانفشانی در پاسداری از ایران از خود نشان دادند و اکثریتی را همراه خود کردند. ازین‌رو، در راه تحقق رویای ایران آزاد و سرافراز، بی‌گمان شاهد زایش گروه‌ها و شبکه‌های متعددی در آینده خواهیم بود. تلاش تا امروز ما با فرشگرد و پس از آن قدمی در همین راه بوده و خواهد بود.

با اینهمه، امضاکنندگان این نامه دست‌اندرکار کنش‌هایی‌اند که هم‌راستا با رویکرد شبکه فرشگرد با تمام تکثر درونش نیست.

کوشش‌های ما در آینده دربرگیرنده طرح‌هایی در سپهر نظری و عملی جهت تغییر ذهنیت اروپایی در قبال ایران، استفاده بهینه از شبکه‌های اجتماعی جهت پیوند سازنده با رسانه‌های سراسری، گشودن امکان هم‌ارز ساختن افق فهم مشترک میان مخالفان نظام کنونی با سیاست‌ورزان اروپایی و طرح‌هایی در راستای رایزنی‌های هدفمند با سیاستمداران نوظهور اتحادیه اروپا در ماه‌های آینده خواهد بود. تمرکز بر تمامی این امور بخت چندانی جهت ماندن ما در فرشگرد باقی نگذاشت و جدایی را به امری ناگزیر مبدل ساخت. چه‌بسا رویکرد ما در آینده با تلاش دوستان‌مان در شبکه فعلی تفاوت‌هایی داشته باشد اما آرمان ما همچنان یکی ست. ما برای فرشگرد آرزوی کام‌یابی می‌کنیم و در تحقق رویای رهایی از کابوس چهل‌ساله به‌سهم و سبک خود با آنان هم‌پیکار و همراهیم.

با آرزوی سربلندی ایران،

عبدالرضا احمدی، زندانی سیاسی سابق و پژوهشگر اقتصاد
امیریحیی آیت‌اللهی، پژوهشگر مطالعات ایران و فلسفه سیاسی
دامون گلریز، پژوهشگر مطالعات صلح و مدرس مدرسه عالی لاهه