صدالبته از ادبیات و انشاء آن بیانیه گرفته تا اسامی امضاء کنندگان, همگی بوضوح دال بر این بود که جعلی و ساختگی است. متعاقب آن شخصی بنام رها جنیدی که خود را دانشجوی ستاره دار دکترای علوم اجتماعی مطالعات آزادی معرفی می کند و مدعی است که به دلیل ستاره دار بودن مقالات خودش را با نام مستعار ارسال می کند, مقاله ای تحت نام " تکذیب امضاء یا پس گرفتن آن؟ مسئله این است" در سایت تریبون زمانه منتشر می کند و با استناد به بیانیه جعلی آسمان و ریسمان را به هم می بافد و می نویسد "به عنوان یک تحلیل گر حق دارم سوالاتی را که در نتیجه ابهام به وجود آمده از این اتفاق به ذهنم رسیده را بپرسم. ایشان می پرسند: "سوالی که پیش می آید این است که اگر بیانیه مذکور جعلی است چرا فقط برخی امضاء خود را تکذیب کرده اند، ولی برخی دیگر هم چنان سکوت پیشه می کنند؟"

 ایشان سپس با اشاره به درج اسم بنده و تنی چند دیگر  بعنوان "گروههای تجزیه طلب قومی" مهملاتی را مطرح می کند که بدون اتهام زدن به این شخص ناشناخته (که بر طبق اعتراف خودش با نام مستعار در فضای مجازی فعالیت دارد), بنده قبلا شبیه همین لاطائلات را از زبان مقامات امنیتی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی  و وابستگان شناخته شده آنها در مورد خودم شنیده بودم.

 ایشان می نویسد: "به نظر می رسد حضور چهره های تجزیه طلب در پای بیانیه، در آخرین لحظات انتشار آن قطعی شده باشد و تکذیب کنندگان از این اقدام آگاه نبودند. با این فرض، سوال دیگری که پیش می آید این است که چرا باقی امضاءکنندگان، حاضر نیستند امضای خود را پس بگیرند؟"

 این شیوه هدفمند از "کاهی کوه ساختن" و اتهام زنی و هراس افکنی و از بقیه فعالان سیاسی درخواست تبری جستن از فعالان اتنیکی, یک شیوه شناخته شده و نخ نمای وزارات اطلاعات است تا با سیاست "تفرقه بینداز و حکومت کن" از اتحاد و همبستگی بین همه ایرانیان جلوگیری کند. زیرا اتحاد و همسویی همه گروه های مخالف سم مهلک است برای جمهوری اسلامی. به همین دلیل شگردهای مزورانه بیشمار و سرمایه گذاری های هنگفتی کرده است تا اتحاد بین ایرانیان بوجود نیاید.

 نویسنده مشابهی با نام ناشناخته "بهنام منصوری" نیز در مقاله ای تحت نام " سناریو پشت پرده بیانیه جعلی چیست؟" در خبرنامه گویا و برخی از سایت های دیگر نوشته است:  اگر این تحلیل درست باشد، در روزها یا هفته‌های آینده، احتمالاً بیانیه‌ای با شکل و محتوای کمابیش مشابه از گروهی که بیانیه جعلی را تنظیم کرده، منتشر خواهد شد و معلوم خواهد شد که آنها از بیانیه جعلی چه بازخوردی برای اخذ سیاست‌های آینده خود دریافت کرده‌اند". این شخص مدعی می شود: "به نظر می‌رسد این بیانیه به صورت هدفمند توسط جامعه خاصی از اپوزیسیون (نه صرفا گروه‌های قومگرا) تنظیم و منتشر شده تا بلکه میزان حساسیت جامعه داخل و خارج کشور را نسبت به بحث تجزیه ایران و امکان طرح رسمی این موضوع در جلسات، بیانیه‌ها و... بسنجد". و سپس می گوید: "اگر این تحلیل درست باشد، در روزها یا هفته‌های آینده، احتمالاً بیانیه‌ای با شکل و محتوای کمابیش مشابه از گروهی که بیانیه جعلی را تنظیم کرده، منتشر خواهد شد و معلوم خواهد شد که آنها از بیانیه جعلی چه بازخوردی برای اخذ سیاست‌های آینده خود دریافت کرده‌اند."

 بهنام  منصوری از کجا می داند که در طی روزهای آینده بیانیه " همبستگی" فعالان مدنی" منتشر خواهد شد؟ این نیز از شگردهای اطلاعاتی سربازان گمنام امام زمان است. زیرا آنها نیک می دانند و حتما خبر دارند که بیش از ١٦٥ فعال مدنی از جمله نگارنده "پیمان نامه برای همبستگی" را امضا کرده اند که بزودی احتمالا منتشر خواهد شد. اما نه ادبیات آن دقیقا این است و نه لیست امضاء کنندگان. اگرچه تلاش شده برای باورپذیر جلوه دادن "عملیات فریب" سطوری از آن "پیمان نامه" را در این بیانیه جعلی بگنجانند تا از ره مشاغبه, خلط مبحث شود؛ و مدعی شوند که مبتکرین "پیمان نامه برای همبستگی" بخشی از آن را تغییر داده اند, که هرگز اینگونه نبوده و نیست.

بدینصورت باید گفت که بسیار مدلل و مبرهن است که سربازان گمنام امام زمان با خبط و مغلطه و مخلوط کردن دوغ و دوشاب در صدد گل آلود کردن آب اپوزیسیون برای "ماهی گیری" ماهرانه دست به عملیات پیشگیرانه "ضد اطلاعاتی" و گمراه کننده به شیوه لوث کردن و فرار به جلو زده اند تا اهداف مشخصی را دنبال کنند. باید با هوشیاری کامل در مقابل این حیله و ترفندهای نخ نما آگاه بود.

 عبدالستار دوشوکی

فروردین ١٣٩٩