در اعتراضات سراسری آبانماه ۹۸ با زنان و دختران و مادران شجاعی آشنا شدیم که در شهرهای مختلف ایران در اعتراض به چهل سال فقر و سرکوب و تبعیض به خیابانها آمدند.

زنانی که از زمان انتشار خبر گرانی بنزین فریاد می کشیدند: «ماشینهایتان را در همینجا در خیابانها خاموش کنید».

زنانی که بی پروا در میدان شلیک گلوله جنگی و گاز اشک آور ماموران جانی خامنه ای، به یاری مجروحان رفتند و خود نیز جان باختند.

زنانی که خود مادر بودند اما برای آینده ای روشن در ایران آزاد برای همه فرزندان این مرز و بوم صدای خود را علیه خامنه ای بلند کردند و فریاد کشیدند؛ «مرگ بر خامنه ای» و «مرگ بر دیکتاتور».

و دخترکان معصوم و بی گناه که تنها خواستشان داشتن کشوری آزاد بود تا در آن زنان بخاطر جنسیتشان مورد تحقیر و توهین و سرکوب قرار نگیرند.

کشوری که در آن شنیدن صدای زنان در عرصه هنر و موسیقی ممنوع نباشد.

کشوری که در آن زنان بتوانند سرنوشت خویشتن خویش را خود تعیین کنند و در هدایت و مدیریت کشور در سطوح رهبری کننده نقش جدی داشته باشند.

و هزاران آرزوی دیگر.

بی تردید نام این زنان دلاور بر لوح تاریخ مبارزات درخشان ملت ایران ثبت خواهد شد.

ما نیز در کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام؛ یاد زنان جان باخته در اعتراضات آبان ۹۸ را گرامی میداریم.