وقتی 40 سال قبل سفارت آمریکا را گرفتند، گفتند: "گرفتیم چون جاسوسخانه بود! "می توان تصور کرد حداقل در سطح جوان هائی که از دیوار سفارت بالا رفتند، در آن روز ها، واقعا این تصور وجود داشت که دارند جاسوس خانه دشمن را اشغال می کنند. این که ماه ها کار فشرده کردند تا کاغذ های خرد شده را به هم بچسپانند، نشان می دهد که "دانشجویان خط امام" در این تصور بودند که لانه جاسوسی شیطان بزرگ را فتح کرده اند. چهل سال گذشت و نسل بعدی حزب الله به سفارت انگلستان هجوم برد و آنرا به اشغال در آورد. این بار هم گفتند که جاسوس خانه اشغال کرده اند. این بار اما، دنبال کاعذ های خرد شده نرفتند. هر چه دم دستشان رسید از میز، تلفن و تابلو را حرد کردند. اما.... اما شیشه های ویسکی را با خود بردند! با اینکه از بازسازی اسناد تا کش رفتن ویسکی، دگردیسی بزرگی اتفاق افتاده، اما یک چیز تغییر نکرده است: هر سال در سیزده آبان به مناسبت سالگرد اشغال لانه جاسوسی رژه می روند و به آمریکا دشنام می دهند که سفارتخانه اش لانه جاسوسی بود!

انسان برای آنکه بتواند به راحتی حضرات رنگ عوض کند، فقط باید خاک بازار خرده باشد و بزرگ شده حجره های بازار باشد.

مارکس می گفت وقتی می گوییم "حکومت خرده بورژوازی"، معنی اش این نیست کسبه وزیر و وکیل شده اند، منظور آن است که مقامات حکومتی مثل خرده بورژوا ها فکر می کنند. در ایران اسلامی، ما از هر دو طرف خوردیم! هم یک بازاری خرده پا مثل اسدالله لاجوردی به سلطان اوین بدل شد و هم روحانیونی به قدرت رسیدند که همه سوادشان در اقتصاد و تدبیر امور ، منبعث از بازار بود و در تمام عمرشان جز دریافت وجوهات و دست گردون کردن پول تجار واجب الحج کار اقتصادی دیگری نکرده بودند. بزرگ اقتصاددانشان شیخ اکبر هاشمی بود که در امور املاک و بساز و بفروش تجاربی کسب کرده بود! سواد سیاسی این جماعت حتی به سیاست نامه خواجه نظام الملک هم قد نمی داد و وقتی خواستند وارد عرصه "دیپلماسی" شوند، مهم ترین مشکل شان چگونگی حمل آفتابه و " طهارت گرفتن " در توالت فرنگی بلادکفر بود! از این مشکل بزرگ که فارغ شدند، با یک معضل واقعی مواجه شدند که دخل و تصرف در بلاد کفر تا کجا مجاز است. پاسخ حضرات فقیه- بازاری روشن بود: تا هر کجا که میسور و مقدور باشد! و بدین گونه بود که سفارتخانه ها بی مرز شدند و آقایانی که فعالیت عادی سفارتخانه ها را که یکی از آنها گرد آوری اطلاعات از کشور محل استقرار است، جاسوسی می نامیدند، سفارتخانه های خودشان را به مرکز شکار مخالفین و سازماندهی ترور بدل کردند تا توانائی خیره کننده حکومت اسلامی در ارتقا سطح فعالیت دیپلماتیک را به رخ جهان کفر و شرک بکشند! بدینگونه بود که سفارتخانه های تبدیل شده به لانه های تروریسم فقها، ده ها ترور را در اروپا برنامه ریزی و اجرا کردند

بعد از آنکه دادستانی برلین یقه موسویان و بقیه " دیپلمات-تروریست" ها در ماجرای ترور میکونوس را گرفت و علیرغم دلخوری دولت هلموت کهل پرونده را تا فلاحیان، رفسنجانی و خامنه ای پیگیری کرد، حضرات فهمیدندکه نه فقط مسجد، بلکه کلیسا هم جای این کار ها نیست و کمی دست و پایشان را جمع کردند و دیگر مدتی خبری از ترور های لخت نبود. کوته بینی کاسبکارانه سبب شد تا آقایان تصور کنند که آب ها از آسیب افتاده است و مجددا دست به کار سازماندهی و اجرای یک اقدام جنایتکارانه و تروریستی تازه شدند تا در جریان گردهمآئی مجاهدین ده ها و شاید هم صد ها نفر را به قتل برسانند . مدیریت این پروژه را هم به اسدالله اسدی، تروریست شاغل در خانه ترور حکومت در وین سپردند. حوشبختانه در سایه هوشیاری پلیس اروپا دیپلمات- تروریست مذکور و همدستان او دستگیر، محاکمه و زندانی شدند و طرح جنایت هم خنثی شد.

حالا آقایانی که یکی از شاهکارهایشان سابقا دستگردون کردن پول های کثیف نزولخور های بازار بود و حالا از یک مرده شور - مولتی میلیاردر شارلاتان ارقام نجومی " وجوهات " دریافت می کنند، به صرافت افتاده اند که سفارتخانه بخشی از خاک ایران است و "چهار دیواری، اختیاری" فلذا (زکی!) دیپلمات ما مصونیت دارد!

حکایتی است این فرهنگ " آخوندی - بازاری"! : سفارت خانه من برای تبدیل شدن به خانه ترور باید امن باشد، اما سفارتخانه شما اگر روزنامه بایگانی کند، با اشغال، تخریب و غارت ویسکی مواجه خواهد شد! البته چون ما احمق و کوته بین هستیم و شما انگلیسی هستید، به شما و نیز به برادران آمریکائی شما ، بی سر و صدا، صد ها میلیون دلار ، از کیسه ملت خسارت هم می دهیم! فقط شما هم به یاد بهمن مفید، بگویید که زدیم!