سیاست  نفرت از ترک بصورت خطاب کردن ترکه خر در تهران

و سیاست بی ارزش کردن تبریز بعنوان پایتخت آزربایجان با بکار بردن کلمه دهاتی جهت تحقیر شهرستانیها در   تبریز،

چرا در تهران فقط ملت ترک، خر خطاب می شدند، یعنی تحقیر آمیزترین لغت در فرهنگ ایرانی به معنی نفهمترین، هالو ترین احمقترین حیوان ، مثلا چرا بز شغال و بکار نمی بردند چرا به یک اصفهانی یا کرد با بلوچ ووو مثلا چرا یه یک یزدی نمی گفتند یزدی خر؟ چون همیشه خود را نوکر و خادم دولت قاجار تصوری کنند، و ترکها در تمام زمینه های نظامی فرهنگی از خود تصوری برتر برای گذاشتن و جامعه فارسی بخاطر نداشتن لغاتی مثل قاشق بشقاب قوری قابلمه، قیمه، قورمه، کباب و دلمه خود یخود باعث تحقیر آنا می شدند
چرا در تبریز مردم نا آگاه مثلا نمی گفتند سردشتی و سقزی و یا یزدی و یا کرمانی دهاتی، ولی  به یک اردبیلی و سرابی میانه ائی می گفتند آی کتتدی، هدف دولت مرکزی این بود که شهرستانیها با شنیدن این کلمات از تبریزیها از آنهامتنفر شوند، و بافت و پیوند و احساس پایتخت بودن تبریز را در مخیله شهرستانی ها را بکلی نابود سازند، مثلا یک آدم شیک و تر تمیز اردبیلی، میانه ائی و سرابی در بازار تبریز آنچان با لغاتی مثل (( کتتدی بخاطر آمدن به شهر لباس پلو خوریش را پوشیده ))، تحقیر می کردند، که حتی اینگونه افراد سالها دلشان نمی آمد پایشان را به تبریز بگذارند، ولی دستان منافق پشت پرده هزاران بار تلاش کردند، تا یک تضاد آشتی ناپذیری همانند تضاد ترک و فارس بین تبریزیها و شهرستانی بوجود بیاوردند، ولی تیرشان به سنگ خورد،

قزوین بخاطر واقع شدن بین تهران و زنجان سعی کردند لهجه آنها را نیمه ترکی نیمه فارسی باکلماتی چون بالامجان و چسباندن همجنس بازی به‌ هویت قزوین، یک اختشاش هویتی در آنها‌ بجود بیاوند و برای فرار از هویت ترک و همجنس باز، قزوینی ها را بسوی فارس شدن سوق دهند

من یادم می آید، داشتم با دوستم در جاده با ماشین می رفتیم، دیدم مردی با علامت کمک دستش را جلو ماشین ها می گیرد، سریع ماشن را نگهداشتم و به عقب برگشتم ماشینش پنچر شده بود و جکش خراب شده بود، من جک ماشینم را برداشتم، و بطرف آنها رفتم دوستم که متوجه تبریزی بودن آنها شده بود، با عصبانیت بمن گفت ولشان کن تبریزی هستند، همانهائی که برای تحقیر بما دهاتی می گویند، گفتم زن و بچه در ماشین است، کمکشان کرده و زاپاس را عوض کردم، من به شوخی یک دستمال کاغذی سفید را بلند کردم و دوستم را صدا کردم، و علل بی مهری دوستم را توضیح دادم، و ریشه نفاق را بطور دقیق برایشان توضیح دادم و همدیگر را بغل کردیم و گفتیم تبریز پایتخت ماست و هیچکس نمی تواند ، ما ها را از هم جدا کند، یکبار هم در ترکیه با یک جمع بزرگی از تبریزی ها در یک هتل با هم بودیم و من پرچم دوستی را بالا برده و در مدتی که  با هم بودیم از مصاحبت با هم نهایت لذت را بردیم، دیگر لهجه ما به آنها خوش می آمد و هم لهحه ما به آنها،
در زمینه خرید کالا، کاری کرده بودند، که برای تجار میانه ائی بیشر صرف می کرد از بازار تهران جنس بیاورد، تا تبریز، یعنی خود بخود ، سرمایه تجار شهرستانهای آزربایجان به تهران منتقل می شد، و عملا تبریز شده بود یک عضو زائد اقتصادی،

دستهای نامرعی سعی کردند مردم تبریز را تحقیرگر، گرانفروش، خسیس
برای شهرستانیها در  آزربایجان معرفی کنند،

یک نمونه دیگر:
در جریان باز شدن مرز بین دو آزربایجان، دستهائی نامرعی برای ایجاد نفرت بین شمال و جنوب، به بسته های حنا واجبی مخلوط کرده بودند و خیلی از خانمها در شمال سرشان کچل شده و سوخته بودند، و حتی برای ایجاد نفرت بین شمال و جنوب، به خانه ها مراجعه می کردند، و با التماس خود را جویای فامیل گمشده معرفی کرده اعتماد آنها جلب کرده و وارد خانه ها می شدندن، و نصف شب تمام اموالشان را غارت کرده و حتی به زن و بچه هایشان هم تجاوز می کردند،
خوشبختانه حالا پیوند تبریز و شهرستانها کاماا خوب شده، و روابط مرمی با آزربایجان شمالی فوق العاده قوی شده، و فریاد ترکهای اراک و همدان قزوین و انزلی و دیگر شهر های آزربایجان در مسابقات ترختور در قورت دره سی و تمام شهر تبریز را بصدا در می آورد، و شعار آزربایجان بیر اولسون مرکزی تبریز اوسون. کل آزربایجان را بلرزه در آورد، و مهر ابطالی زد بر روی تمام سیاست های نفاق افکنانه دولت مرکزی.