مرزهای کشورهای جهان را نگاه کنید، بیشتر شان خط های مستقیمی هستند که کشورهای قدرتمند زمان بدون توجه به مرزهای فرهنگی آنها را رسم کردند. امروز بناچار سازمان مللی تشکیل شده است و این مرزها را برسمیت شناخته است. دعوای ارمنستان و آذربایجان، دعوای اعراب و اسرائیل و غیره. این موارد اختلاف بر سر خاک را سرجمع ببندیم شاید چند ده کیلومتر مربع بیشتر نشود.  ایران ما 1648000 کیلومتر مربع و اسرائیل 20000 کیلومتر مربع است و لبنان 10400 کیلومتر مربع. 

پیشنهاد من این است که کل مساحت مورد اختلاف در خاور میانه و نیز اختلاف آذربایجان و ارمنستان بر سر قره باغ، با اندکی سخاوت قابل حل است. همسایه های اسرائیل و لبنان و فلسطین هرکدام به اندازه ای که مورد اختلاف است مقداری از خاک خود را برای رفع اختلاف بدهند. کشورهای همسایه کشورهایی که خاک خود را داده اند نیز مقداری از خاک خود را به کشوری که خاک داده است بدهند. نیازی هم نیست که خاک حاصلخیز و ثروتمند را بدهند. سپس همسایگان اینها نیز مقداری از مرز به عقب بنشینند و خاک بدهند. کل اختلافات مرزی اینها را سر انگشتی که بشماریم شاید 5 هزار کیلومتر مربع نشود. من بنا را بر ده هزار کیلومتر مربع گذاشتم که مشکل بقیه هم حل شود. اگر همه کشورهای جهان بخشی از خاک خود را بدهند، و کشورهای وسیع مثل روسیه و چین و هند و ایران و نیز کشورهای اروپایی و حتا آمریکا و کانادا و و سایر کشورهای جهان به صورتی این ده هزار کیلومتر را بین خود سر شکن کنند، ده هزار کیلومتر براحتی حل میشود. کل مساحت خشکی های جهان که متعلق به کشورهای عضو سازمان ملل است 150 میلیون کیلومتر مربع است. هرکشوری کافیست شش به توان منهای 5 متر مربع از هر کیلومتر خاک خود را بدهد. برای ما میشود به اندازه مساحت یک شهرک. هنگام نوشتن این مقاله میخواستم بروم سر کار عجله داشتم. اگر کسی بهتر میتواند حساب کند ببینیم میتوانیم این اختلافات و آدم کشی ها را با مقداری سخاوت و انسانیت حل کنیم؟