گاهی وجود تفکرات متفاوت در جوامعی که در حال گذار به دموکراسی هستند کمک میکند که هیچ گروهی به تنهایی نتواند بر جامعه تسلط کامل پیدا کند. این امر به نفع دموکراسی است، چون افراد و گروههای سیاسی مجبور خواهند شد که قدرت را تقسیم کنند.

در حال حاضردر شرایطی که ما بسر میبریم عده ای تصور میکنند که این یک نوع ضعف است که مانع اتحاد نیروهای سیاسی علیه جمهوری اسلامی میشود، در حالیکه واقعیت دوران ماهمین است و سیاست ها و ائتلاف ها هم بر این اساس شکل خواهد گرفت. افراد و گروههایی که نگاه و زوایای سیاست ورزی سنتی را نسبت به سیاست دارند از درک این نکته عاجز هستند و همواره خود و جامعه را رنج میدهند.

برای تغییر اساسی در جامعه باید چشم ها را شست و با نگاه مدرن و دموکراتیک به جامعه نگاه کرد. هم جامعه و هم نیروهای سیاسی امروز ایران متکثر شده اند و جامعه متکثر نیاز به تفکراتی دارد که پلورالیسم و اختلاف عقیده و سلیقه را بپذیرد. جامعه ما در حال پوست انداختن و ورود به دورانی است که با علم و سیاست گذشته نمیتوان سیاست ورزی کرد، پس چاره ای به جز به رسیمت شناختن اختلاف ها نیست.

کسانی که شعار یکدست شدن جامعه را در مقابل حکومت جمهوری اسلامی میدهند هم خود را خسته میکنند و هم بازی را از قبل باخته اند. باید به فکر این بود که با تمام این اختلافهای چگونه میتوان نظامی را جایگزین جمهوری اسلامی کرد که اکثریت جامعه به آن اعتماد کنند. مهارت رهبر و یا رهبران سیاسی برای به رسمیت شناختن رقبا و آغوش باز برای به رسمیت شناختن رقیب نقطه آغاز همکاری ها در آینده خواهد بود.

مهر 1400