● ادبیات

ادبیاتِ آستانه چشم‌اندازهای به‎هم‌پیوسته ارائه می‌دهد و دریچه‌های تازه‌ای به روی نویسنده و خواننده می‌گشاید. پیوند میان فرهنگ‌ها را بن‌مایه و بنیان فکری خود می‌کند.

تاریک روشن صبحگاهی دری که هرگز کلون پشت آن انداخته نمی شود به آرامی گشوده می گردد. زنی ریزنقش که پای چپش را اندکی می کشد با بقچه کوچکی در زیر بغل به آرامی ازآن خارج می شود.طول کوچه اکبریه، طول خیابان ذوالفقاری را طی میکند به خوش روئی با نگهبان در ورودی هتل تازه ساز بیمه سلام علیک می کند وارد ساختمان می گردد.

آیدین آغداشلو نقاش مشهور به برخی ادعاها درباره اینکه برخی تابلوهای او کپی برداری از آثار نقاشان بزرگ است پاسخ داد. چندی پیش تابلو «خاطرات امید» در سیزدهمین دوره حراج تهران به قیمت پایه یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان عرضه شد و در نهایت به ۱۰ برابر این قیمت یعنی ۱۲ میلیارد تومان به فروش رسید.

عشق نمیتواند معنی دیگری داشته باشد غیر از آن وضعیتی که نمیتوان سفارش داد و با پول خرید و با قدرت به چنگ آورد. برای کشف و درک آن باید وجود خود را برای چنین میزبانی، آماده و خالی از هر تلاش و آرزو قرار داد.

بيائيد با رفتن به پيشواز "روز عشّاق"، از گندآبِ سالگشت خلافتِ ملايان فاصله بگيريم و قصه‌ى نامكرر عشق را از عاشقانی بشنویم که عشق به تو، به دیگران، و به میهن، در زبانشان از یکدیگر تفکیک‌شدنی نیست.
مثل این دوبیت از شاعر دل‌سوخته‌ی وطن، عارف قزوینی:

در غروب خرد، خرد خوار و زار گشته ی خدا

حامد اسماعیلیون سخنگوی انجمن خانواده‌های جان‌باختگان هواپیمای اوکراینی به مناسبت سالگرد انقلاب ۵۷ در فیس بوک خود متنی را منتشر کرد:

متوجه میشوم که برخی از هموطنان به تحریک دو نفر ، با عصبانیت دارند سالن را ترک میکنند. از تصور اینکه خانم تسلیمی برای پرسش و پاسخ بیایند و سالن خالی باشد، بدنم یخ می زند. خود را میرسانم به لابی و می پرسم چرا در نیمه فیلم برخاستند. و داد و فریاد این عزیزان ایران دوست به هوا میرود:

بگذارید بگویم دارم خل می‌شوم، حتی اگر به قیمت خل‌وچل به نظر رسیدنم تمام شود. حرف کسانی را هم که می‌گویند هنوز خل نشده‌اند، باور نمی‌کنم. انگار پذیرش واقعیت، سالم‌ترین راه گذر از هر آن چیزی است که در حال حاضر، هریک از ما درگیر آن هستیم. ماسک‌های همه از روی صورتشان لیز می‌خورد.

دو کتاب انسان خردمند(تاریخ مختصرانسان) و انسان خدا گونه(تاریخ مختصر آینده)، روایتی است از روند
تحولﹺ گونهٔ انسان به انسان خدا گونه و “پاسخی” است به چگونگی غول شدن انسان در پرتو انسان شناسی، تاریخ، انقلاب علمی و فن‌آوری نوین.
آقای هراری این “تاریخ” را در سه بخش روایت می کند:

محمد رسول‌اف، فیلسمازی که برنده جوایز دو دوره از جشنواره کن است، امسال به عنوان داور در فهرست داوران بخش رقابتی اصلی هفتاد و یکمین دوره جشنواره فیلم برلین انتخاب شده‌است.

آقای رسول‌اف فیلمساز و کارگردان ایرانی با فیلم «شیطان وجود ندارد» جایزه اول جشنواره برلیناله سال ۲۰۲۰ را دریافت کرده بود و امسال به عنوان یکی از داوران برلیناله ۲۰۲۱ در این جشنواره حضور خواهد داشت. عباس امینی، کارگردان

امروز راه حلی برای طرح روی جلد کتاب پاوز پیدا کردم. اول بدون آنکه عمیقاً به متن فکر کنم، تمام توجه‌ام را روی نام کتاب گذاشتم . در خیابان کینزینگتون‌های از پله‌های ورودی یک خانه بالا رفتم و چندین عکس از هجوم آدم‌های در رفت و آمد گرفتم. پنجاه یا شصت عکس . یکی از آن‌ها به نظرم مناسب آمد؛ آدم‌های کاملاً متفاوت با لباس‌های کاملاً متفاوت و بازتاب نگرانی‌های کاملاً متفاوت در چهره‌هاشان .ایده‌ام نشان دادن زندگی آدم‌ها از زوایای مختلف بود. بعد از کار کردن روی عکس چاپش کردم

فیلم «صدای من باش»، آخرین ساخته «ناهید پرسون سروستانی»، مستندساز ایرانی ساکن سوئد است که قرار است در بخش مسابقه «جشنواره گوتنبرگ» این کشور در تاریخ سوم فوریه برای اولین بار اکران شود. این فیلم درباره تلاش زنان ایرانی برای مبارزه با حجاب اجباری است و شخصیت اصلی آن، «مسیح علی‌نژاد»، صاحب کمپین «چهارشنبه‌های سفید» است.

بعد از کیکی که با یک بند انگشت آلت تناسلی خامه‌ای، اسلام را در مصر زیر سؤال برده بود، این هفته معلوم شد که گوش‌های لیلا حاتمی هم از این‌طرف داشته به اسلام عزیز لطمه می‌زده. در نتیجه: «مدیران امنیتی و فرهنگی در وزارت ارشاد، دستور به حذف و سانسور فیلم دادند.»

این مراسم زیبا و پاک که ریشه در آیین‌های ملی و باستانی سرزمین تاریخی ،بزرگ و اهورائی ما دارد ،کماکان با حدود 3750 سال پیشینه (البته با توجه به عکس العمل حکومتهای وقت ،گاهی نه چندان علنی )با شکوه خاصی برگزار می‌شود .
جشن سده از قدیمی‌ترین زمان‌های تاریخ تاکنون پایدار مانده وحوادث روزگار با همه فراز و نشیب ،نتوانسته خللی بر آن وارد کندو بعنوان میراثی گرانقدر برآن ارج بسیار بباید همچنانکه ملت فرهنگ دوست ایرانمان برحفظ آن سعی فراوان بنمود ه اند .

با همت یکی از همشهریان
*ولی اکثر کرمونی های مسلمان و زرتشتی ها زندگی خیلی مسالمت آمیزی با هم دارند، مراسم و نوع زندگیشون بشدت با هم تلفیق شده.
*وجود مردمی با دین های مختلف در حاشیه شهرهای کویری ایران مثل کرمان و یزد باعث شده مردم زندگی کنار هم و احترام به هم را یاد بگیرند.

اصغر جیلو : آزادي بيان خواستي عموم بشري و از حقوق اوليه هر انساني فارغ از تعلقات طبقاتي و غيره است ومحدود كردن ان به يك طبقه وقشر خاص از صاحبان قدرت و ثروت گرفته تا اقشار وطبقات زحمتكش به استبداد وديكتاتوري منجر ميشود. كسي كه مدعي است آزادي بيان مال طبقه زحمتكش است ونه بقيه هنوز هم نفهميده كه تحت همين شعار وسياست چه فجايع انبوهي از قرن بيستم تا به امروز در جهان صورت گرفته است.

"بی آن که از چشم هایم بخوانی" نام مجموعه شعریست از "آنا ماریا روداس" که توسط "دکتر علی اصغر فرداد" ترجمه شده است. این مجموعه اختصاص دارد به شعرهای چپ اروتیک. سابق بر این در دو مقاله تحت عنوان " زیر پیراهنت جای من است" که در کتاب "روایت ممنوعه ها" به چاپ رسید و هم چنین در مقاله ی "تن کامی های بی پروا" به طور واضح و کامل از چیستی و چگونه گی شعر "اروتیک" سخن گفته و فرق آن را با "پرونوگرافی" نوشته ام. با این حال در

"ماريو بارگاس يوسا" نويسنده‌ى نامدار پروئى و برنده نوبل ادبيات سال ٢٠١٠ در کتابی با عنوان "ديكشنرىِ يك عاشق آمريكاى لاتين" نظر و احساسش را در مورد هرچه به امريكاى لاتين، مستقيم و غيرمستقيم مرتبط است به ترتيب الفبائى آورده كه گاهى در چند سطر، و گاهى در حد يك مقاله نوشته شده است.

فرد در دورۀ شیدایی به درک بی‌واسطه‌ای از «خود» می‌رسد، اما با پایان یافتن این دوره و سقوط به دنیای واقعیت‌های محدودکننده، آن درکِ از خود نیز متلاشی می‌شود؛ هزار تکه می‌شود همچون تصویری که در آیینه‌ای شکسته. شاید از همین روست که فروغ، پس از رویارو شدن با «خود»ی که می‌بیند و تعارض آن با «خود»ی که ادراک می‌کند،

کتاب 3 جلدی "صبر تلخ" با فرمت پی دی اف و بطور رایگان در سایت "آرشیو اسناد اپوزیسیون ایران" در لینک زیر در دسترس قرار دارد.
کتاب خاطرات محمدعلی عمویی، با عنوان "صبرِ تلخ" و در سه جلد، در ماه ژوئیه از سوی «نشر واله» در آلمان منتشر شد. این مجموعه سه‌جلدی، که به کوشش انجمن تاریخ "انجمن تاریخ شفاهی چپ ایران" تهیه شده است، مجموعه مصاحبه‌هایی است با محمدعلی عمویی درباره فعالیت و عملکرد حزب توده ایران بین سال‌های 1357 و 1362.

دو هفته پیش تلویزیون رژیم آیت‌الله صدیقی امام‌جمعه موقت تهران را نشان می‌داد که از کرامات زنده‌یاد خلدآشیان مصباح یزدی می‌گفت و از قول غَسّال (همان مرده‌شور و مرده‌شوی خودمان) نقل کرد که هنگامی‌که آن خدابیامرز را می‌شسته،

گفتم این پادشه مسلمان است/ پیرو آیه‌های قرآن است/ دوست دارد امام هشتم را/رهنمایی نموده مردم را

"من" های گریزان از "من"
عنوان مقاله ای است که من برای نقد کتاب "نمادهای اسطوره ای و روان شناسی مردان" برگزیده ام. این متن در ادامه مقاله ی "زن،اسطوره، قربانی یا قهرمان" است که به تحلیل الهه های روان زن پرداخته است و در کتاب "روایت ممنوعه ها" چاپ شده است. وقفه ای که بین این دو متن روی داده، واقعه ی زمانی ـ مکانی بود. اما قبل از ورود به مبحث تذکر نکاتی را لازم می دانم و آن این است که؛ کلیه ی کلماتی که

با انتشار کتاب مشروطۀ ایرانی و پیش‌زمینه‌های نظریۀ «ولایت فقیه» تألیف دکتر ماشاءالله آجودانی (لندن، انتشارات فصل کتاب، ۱۹۹۷/۱۳۷۶)، مورّخی صاحب‌نظر و تیزبین و محققی کوشا و رَوِشمند چهره نموده است ـ و این را باید قدر شناخت، به خصوص که این اثر استوار و پرمایه نه تنها با یکی از مهمترین ادوار تاریخی ایران سر و کار دارد، بلکه روشنگر پیامدهای مهم جنبش مشروطه است که بر وضع کنونی کشور نیز سایه انداخته و در حقیقت مقدمات آن را فراهم ساخته است.

یک هفته از دیدن ویدئوى تهوع‌آور موسوم به "مستند غیررسمی" می‌گذرد و بالاخره نتوانستم دندان روی جگر بگذارم و یادداشتی در موردش ننویسم. اگر نمائی از سینماگر برجسته‌ى فقیدمان "عباس کیارستمی" در آن وجود نمی‌داشت کمترین ضرورتی

با رفتن مصباح یزدی، جمهوری اسلامی مثل چهارپایه است که یک پایه‌اش شکسته است، و از یک منظر مثل هزارپایی ست که یک پایش را از دست داده. (از دست دادن پا، از شاهکارهای زبان شیرین فارسی ست. تازه یک نفر را می‌شناسم که در تصادف، یک دستش را از دست داده بود!)

اگر امروز ادعا کنم که توئیت کردن و توئیتر را من اختراع کرده‌ام، اولین کسی که اعتراض خواهد کرد آقای ترامپ است. من هم برخلاف بایدن، از تفنگدارها و یکه‌بزن‌های او می‌ترسم. (شاید آقای بایدن هم بترسد، نمی‌دانم.)

این شعر به یاد سهیلا حجاب، وکیل ایرانی در بند زندان زنان تهران و در اسارت استبداد سرکوبگر زنان و با الهام از دو عکس بسیار زیبای او که یکی چراغ به دست و دیگری انار به دست است، در شب یلدای 1399 در فراسوی مرزهای ایران در کوهستانی در فرانسه نوشته شده است. سهیلا حجاب متولد سال 1369 است و حکم 18 سال زندان دارد به تازگی در زندان به بیماری تاربینی چشم هم مبتلا شده است...

تلفنم زنگ می خورد صدائی آرام اما سرشار از محبت در گوشی می پیچد. عزیز دیر یافته ای است از حال وروزم می پرسد. گریزی به خاطرات چند روزیکه در ازبکستان بود می زند از سادگی وصفای مردم آن دیارمی گوید .ازعزیزی یاد می کند که همزمان مهمان من بود و

صبا بگوی باین اردوغان تیره ضمیر
که ای به قید حقارت شریر گشته اسیر

ز ژاژ خائی ات ای نا بکار بیهوده گوی
گمان مبر بشود کس‌ ز سادگی تحمیر

مگو، ز کور دلی گفته های بس بیجا
مخواه راه خطا طی کنند خلقِ بصیر

مشو مباشر اغفال خلق از ره آز
مپوی راه خبیثانِ پست معرکه گیر

نِئی خبیرِ سیاست ،‌ خموش لب مَگُشا
سکوت زینت هر یاوه گوست این بپذیر

اران ز مامِ وطن گشته گر ز کید جدا
هماره در غم دوری کشیده آه و نفیر

یکیست باکو و تبریز و زآنِ ایرانست
بفک

امسال می‌گویند مردم دنیا بیش از سال‌های پیش، برای عید نوئل، کاج می‌خرند. دهن‌کجی به کووید۱۹. در ایران ما اگر سر خرید کاج بین مسلمان‌ها و مسیحی‌ها دعوا نیفتد نشانه آن است که مسیحی‌ها کشیده‌اند عقب و کوتاه آمده‌اند!

مدتهاست با دلنوشته های عزیزِ خاطره انگیزم ابوالفضل محققی ، همدلی های شورانگیز وُ همنشینی های راز آمیز داشته ام که مرا به همه ی پیوندهای گسسته و عاطفه های به خاک پیوسته ، دلبسته نگاه می داردو جان وُ جهانم را به منشوری از نور و شور وغرور ،عبور میدهد.

خوشحالی من از زنده ماندن آیت‌الله مصباح یزدی دیری نپائید و با خبر درگذشت آیت‌الله محمد یزدی سوگوار شدم. هرچه با شوق تکذیب خبر، اینترنت را زیر و رو کردم، فایده‌ای نداشت و ایشان به کلّی مرده بود.

«بدون سانسور»، نام نمایشگاه کتابی است که توسط ناشران مستقل خارج از ایران، برای پنجمین سال متوالی در کشورهای مختلف اروپایی و آمریکای شمالی برگزار می‌شود. این نمایشگاه با هدف مقابله با سانسور، با حضور نویسندگان در تبعید و ناشران کتاب خارج از ایران هر سال و همزمان با نمایشگاه کتاب بین‌المللی تهران در بیش از ۲۷ در نقاط مختلف جهان برپا می‌شد. امسال به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا این نمایشگاه خارج از موعد همیشگی، در ماه دسامبر / آذر و به صورت مجازی برگزار می‌شود.