رفتن به محتوای اصلی

ژوئیه 2008

تفسیری بر: مجازات الهی یا پدیده ؟ سکوت مرگبار در باره توفان!

بی تردید ایجاد سایت های و قرارگاه های نظامی در مناطق پر جمعیت و شهر های بزرگ آن عامل باز دارنده ئی است که رژیم روی آن حساب میکند. اگر غرب و یا اسرائیل بکوبند در برابر افکار عمومی جهان به جنایات جنگی متهم میشوند و اگر نکوبند یا فلج میشوند ویا باید منتظر باشند تا کوبیده شوند.

وام در قبال همآغوشی

این کارمنددانشگاه مذکورتاکنون چندین دانشجو را باوعده وام دانشجویی اغفال وپرده از فعالیت های غیراخلاقی تعدادی ازهمکارانش باشیوه های دادن نمره ,دادن وام دانشجویی,ارایه تخفیف ثبت نام و...برداشت .

حملهء هوایی اسرائیل به تأسیساتِ اتمی ایران؟

وظیفهء مبرم نه فقط ایرانیان اپوزیسیون، بلکه هر ایرانی که در کشورهای غربی و یا در کشورهای برخوردار از دمکراسی بسر میبرد این هست که حداقّل با استفاده از امکاناتی که دارند، با جمع آوری از اخبار و اطلاعات، مطلبی روشن و تصویری درست [ خوب یا بد] از آنچه پیرامون مسائل ایران میگذرد را به افکار عمومی درونِ کشور انتقال دهند، نه اینکه هر شکستِ رژیم را پیروزی و هر زانو زدنِ او را پیشدستی و توانمندی تلقی کنند.

اما گویا این تحلیل به مذاق گردانندگان بی بی سی خوش نیامده است

تحلیل های آقای احمد زیدآبادی از جمله دقیق ترین و سنجیده ترین تحلیلهای داخلی در مورد پرونده هسته ای است. آقای زیدآبادی نه مثل عده ای در برابر هر خبر ناخوش آیندی همه چیز را تمام شده می داند و نه با انتشار یک واکنش مثبت از سوی طرفین آن را مساوی حل مساله و به توافق رسیدن طرفین می داند. در تحلیل جدید هم برخلاف خوش باوریهای عجولانه عده ای، بر اساسی بودن شرط تعلیق غنی سازی برای غربیان تاکید می کند و بدون پاسخ صریح به آن، حل مساله را غیر ممکن می داند.

فراسوی پوزیسیون و اپوزیسیون

حال و به هر روی، پرسش امروز ما این است که تا کی می توان در منجلاب منطقه ی ذیل پوزیسیون و اپوزیسیون دست و پا زد و به روی خود نیاورد. تمدن ما تا به کجا می تواند تاب آورد این عدم توجه به «هسته ی ثبات» خویش را؟ برخی از دوستان از سخنان ما این برداشت نادرست را کرده اند که گویا به گفته ی خودشان "ایران پرستی" ما بر "پادشاهی پرستی" ما می چربد! .....

هیچ چیز خطرناک تر از هوچی گری و فراهم کردن فضای هیجانی نیست

در بررسی تاریخی و بالاخص در مورد عناصر معینی که در فعل و انفعالات سیاسی و اجتماعی و حتی فرهنگی حضور داشته اند، نباید شتابزده و صرفاً با محدوده خاصی از اسناد و مدارک به میدان آمد. باردیگر تأکید میکنم که انتخاب خوبی است. در این وانفسائی که همه کفش و کلاه می کنند و با یک یا دو برخورد و تجربه شخصی و فردی، جریانات و افراد و گروهها و حتی عناصر حکومتی را به قضاوت می نشینند، باید در نظر بگیرند که برای سلامت اجتماع هیچ چیز خطرناک تر از هوچی گری و فراهم کردن فضای هیجانی نیست.

شخصیّت مُحمد یا حل آن مُعمایِ مُقَدَس

جَنبش اسلام پیش از اینکه یک پویش [حرکت] دینی باشد یک پویش ِکشوَرمداریک [سیاسی] بود و محمد نَه تَنها از بازگویی آن خود داری نمی کرد، ونکه تلاش میکرد که با دادن ِنوید هایی چون دستیازی بر کشورهایِ همسایه و چنگ انداختن بر گَنج و سرمایه هایِ هَنگُفت آنها، در هَواداران خود انگیزه تاشِش کُند [ایجاد کُند] تا بر شُمار آنها بیاَفزاید و وابستگی آنها را به جُنبش ِنوپایِ اسلام، به اُستواند [محکم کُند].

روایت ساده ای ازگوش ونقش این مهم درفاز گفتمان دموکراتیک

سه روایت محوری ومرکزی مشغله همیشگی ذهن وروحم در آن بر هوت وحشت ودرد، درآن سلولهای نمور وتنگ وتاریک بودند که همیشه آن روایت را بدون هیچ قلم وکاغذی می نوشتم ومی خواندم وآرام می شدم ، روایت وداستان عشق، روایت وداستان آزادی وعدالت اجتماعی ، روایت وداستان گوش این قوه شنیداریمان درگفتمان دموکراتیک ، روایت عشق وکنکاش پیرامون آن برایم کتب بزرگ وحجیمی گشود که درآن کتب عشق را میخواندم ومی نوشتم ، می خواندم ومینوشتم بدون هیچ قلم وکاغذی ودرآن فضا ئی که...

صدای امریکا؛ اپوزیسیون و ایجاد یک الترناتیو!

طبق گزارشاتی که از ایران می رسد صدای امریکا پر بیننده ترین تلویزیون در داخل ایران است یعنی اکثر کسانی که ماهواره دارند هر شب سری به این کانال می زنند . این کانال برنامه های متنوعی دارد بویزه برنامه شباهنگ حتی برای ما که در غرب زندگی می کنیم ؛ بسیار دیدنی است.

گُزیدمان ِ 22 خُرداد 1388 و خویشکاری ما

گُزیدمان ِفَرنِشینی (انتخابات ریاستِ) دولتِ آینده ژایشی (فرصتی) گرانبها برای سازماندهی ِآن مَردمی است که 30 سال آزگار برایِ رسیدن به آزادی دم شُماری میکُنند. بادپروایی (بیتفاوتی) در برابر ِ این گُزیدمان همسویی کردن با آرزویِ آخوندهایِ خودکامه خواهد بود که هَمِۀِ توانِشان را در بیرون راندن ِهَماوردان (حریفان) خود از میدان ِکارزار، هَزینه میکُنند. با هُماسیدن (شرکت کردن) در گُزیدمان ِآینده در راستایِ به جُنبش درآوردن ِمردم برای پذیرش ِخویشکاری