رفتن به محتوای اصلی

آوریل 2009

در تاريخ سياسي ايران، از سنت دموکراسي خبري نيست

مقاومت و مبارزه عليه رژيم، يعني مبارزه براي رفع همهً تبعيضات جنسي، قومي، مذهبي و ايدئولوژيک، براي سکولاريته و جدايي دين از دولت، و براي دموکراسي و حقوق بشر. مبارزه براي تساوي حقوق شهروندان ايران، با هر تعلق قومي، عقيدتي و مذهبي، از مبارزه براي دموکراسي و سکولاريته جدايي نا پذير است. طي دو قرن گذشته تنها دسيسه هاي استعماري بويژه روس و انگليس در پي دامن زدن به مسائل قومي براي به تعويق انداختن پروژهً استقلال، حاکميت ملي و دموکراسي در ايران بوده اند.

حقوق بشر از نظر حاکمان و معزولان جمهوری اسلامی

آنچه مرا وادار به نوشتن این یادداشت کرد پرداختن به مسئله ای است که به گمانم فقط بین سیاستمداران ایرانی ،به این شکل،می توان سراغ گرفت و آن تفاوت نگرشی است که سیاستمداران از دو موضع حاکم و معزول شدن ویا بالعکس انقلابی و حاکم شدن از خود بروز می دهند.(مثلاروایت هایی از زمان در بند بودن مقامات بلند پایه ی جمهوری اسلامی در برخورد با مخالفان فکری شان نقل می شود که هیچ تناسبی با رفتارهای حکومتی آنان در دوره ی زمامداری شان دیده نمی شود)

نه‌ از ادب اثري، نه‌ از خرد خبري

فدراليسم بر حسب تعريف چيزی نيست جز تفکيک و تقسيم قدرت متمرکز سياسی بين حکومت مشترک مرکزی و مناطق مختلف يک کشور بر اساس اصل سوبسيدياريتی. اين اصل بخشی از اختيارات را به‌ تحتانی‌ترين سطح حکومتی و نزديکترين آن به‌ مردم (يعنی شورای شهرها) بازمی‌گرداند. و از آنجاست که‌ توزيع و تفويض صلاحيتها به‌ بالا (ايالت و فدرال) صورت خواهد گرفت. و اين گذشته‌ از تنوع ملی ـ قومی در کشور به‌خودی‌خود اصلی بسيار دمکراتيک است و اتفاقاً کسانی که‌ از دمکراسی توده‌ای دفاع می‌کنند، بايد بيش و پيش...

آیا کمونیسم باز خواهد گشت؟

کابوس بحران بر سراسر جهان سایه افکنده است. روزنامه‌ها و مجلات هر روز خبرها و تحلیل‌های جدیدی منتشر می‌کنند. کمتر روشنفکری است که مقاله، تحلیل، یا یادداشتی درباره بحران ننوشته باشد. بحران به بحث‌های عمومی نیز دامن زده. بحث درباره ریشه‌ها و عوامل آن. از سوی دیگر، از همان اوایل بروز بحران خبرگزاری‌ها و رسانه‌های گروهی از اقبال دوباره مردم به «سرمایه» مارکس خبر دادند. با این‌حال سرمایه‌داری تاکنون به نحو معجزه‌آسایی توانسته از بحران جان سالم بدر برد. باید دید که این‌بار بحران به کجا می‌رود؟

حسن شریعتمداری با: [طرح تمرکززدایی دمکراتیکِ ایران]

هنوز ابعاد و اهداف نشستِ بروکسل که از سوی منفردین قومی و یا متشکل از افراد حزبی غیر انتخابی قومگرا با پشتیبانی اتحادیّهءِ اروپا و به بنا به گزارشها از سوی شاخه ای از سازمان ملّل تشکیل شده است در بارهء وضعیّت سیاسی جامعهءِ ایرانی و منافع ملّی آن و در موردِ برگذار کنندگانِ اصلی این نشست مشخص نشده است.

استقلال و آزادی در ایران و در کردستان

بر خلاف ترکیه و عراق ، ایران از نظر فرهنگی، نه تنها هیچ مشکلی با سازماندهی و تنوع فرهنگی و اقوام ندارد که اصلا ایران فرآیند این چند فرهنگی است. یعنی چیزی به معنی ایرانی خالص و بیرون از اقوام اساسا وجود ندارد. عنصر ایرانیت یک خصیصه جمعی است که محصول کنش های متقابل اقوام و فرهنگ های مختلف است. به ویژه آنکه از نظر تاریخی و فرهنگی کردها یکی از 7 قومی بودند که در اتحادیه های قومی با دیگر اقوام وارد شدند تا در مقابل تجاوزات آشوری ها ایستادگی کردند.

دگردیسی گفتمان مخالفان سیاسی در ایران پس از انقلاب

برخی از صاحب‌نظران انقلاب ۵۷ – ۱۳۵۶ ایران را انقلابی «اجتماعی» خوانده‌اند که دگرگونی‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، روانشناختی بسیاری پدید آورد. سی‌ سال پس از آغاز این دگرگونی، کمتر حوزه‌ای را می‌توان سراغ گرفت که از فرایند پیچیده‌ی انقلاب تاثیر نپذیرفته باشد. هدف اصلی این مقاله پرتوافکنی بر تحولات گفتمانی است که از اواسط دهه‌ی ۱۹۹۰ میلادی در میان طیف مخالفان صورت گرفته است.

با عاليه اقدام دوست در زندان اوين

در اولين روزهاي بهار 1387 به قصد عيدديدني با خانواده ي سوگوار زهرا بني يعقوب عازم منزل ايشان بوديم که ‏بدون هيچ دليل موجهي به همراه 11 نفر از دوستان بازداشت شده و به زندان اوين منتقل شديم.اما اين بازداشت بي دليل ‏و نابهنگام بهانه اي شد براي عيدديدني با زني که اکنون نزديک به 2 ماه از حبس سه ساله ي خودرا در زندان اوين ‏گذرانده است. عاليه زني است قوي، مصمم و پرانرژي که بي شک فضاي زندان را متحول خواهد کرد.او در اين ‏روزها ان چنان از ما در زندان پذيرايي مي کند که گويي مهمان وي در منزل پدري اش در فومن

انتخابات ریاست جمهوری رژیم ایران و اپوزیسیون ایرانی

هردو در دستگاه رژیم با آمدنشان تناقض هایی ایجاد کنند ولی حدت آن بستگی به تحولات وجوشش های ا جتماعی دارد که این تناقض را د ر دستگاه بالای رژیم گسترش دهد ویا رژیم بتواند با ضعیف کردن فشار خارجی وکنا رآمدن وتوافق با اروپا و آمریکا برای این تنش های ا جتماعی خود را آماده کند . کروبی و موسوی کاری بالاتر از خاتمی نمیتوانند انجام دهند ولی با توجه به جوشش ها درون جامعه باید گفت که آمدن آنها بحرانها را از دورن جامعه با سرعت بیشتری به شکاف درون رژیم میافکند ولی آیا...