ژوئن 2009

انتخابات یکی از ابزار های مهم در دست نظام جمهوری اسلامی است که با استفاده از آن به خود مشروعیت می بخشد و شرکت در آن را حمایت از خود می پندارد. از آن رو با تمام توان و با استفاده از همه ابزار، بویژه وسایل ارتباط جمعی که کنترل و انحصار آن را در دست دارد، می کوشد مردم را به شرکت در آن تشویق و گاهی مجبور کند. رژیم جمهوری اسلامی انتخابات را در راستای نغییر و یا جایگزین کردن اندیشه های نو بجای کهنه و فرسوده که جوابگوی نیاز های امروزی باشد، نمی پذیرد

همانگونه که قابل پیش بینی بود تقلب وسیع انتخاباتی، مقاومت و اعتراضات گسترده مردمی را سبب شده است. رژیم که از حضور مردم در خیابانها به وحشت افتاد، تلاش می کند تا با سرکوب آنها را به خانه ها برگرداند. تلاشی که تا کنون موفق نبوده و به ضد خود تبدیل گردیده است. اختلافات دو جناح عمده رژیم آنچنان پیش رفته که هر گونه عقب نشینی امتیازهای جدی را به سود طرف مقابل دربرخواهد داشت. براین اساس در چشم انداز کنونی عقب نشینی، تا زمانی که در جنگ قدرتی که به خیابانها کشیده شده یکی از طرفین شکست سنگینی را متحمل نشده

حرکت مسالمت جویانهً میلیونها مردم ایران در اعتراض به تقلبات آشکار حکومت و در حمایت از میرحسین موسوی بخون رنگین شد. جنبش سبز و مسالمت آمیزی که به حکم ولی فقیه باید سرکوب شود تا ولی فقیه که در یک دگردیسی به خلیفه تبدیل شده است بتواند به اهدافش برسد. قبل از هر چیز باید روشن شود که این شکاف در حکومت از کجا سرچشمه میگیرد و اعتراضات مردم به چه اعتباری اینگونه به خیابان ها سرازیر شده است.

اگر سران جمهوری اسلامی ادعا می کنند که محمود احمدی نژاد شصت و دو در صد آراء، يعنی رای بيست و چهار ميليون تن از مردم را کسب کرده، و به اين ترتيب از پشتيبانی قاطع اکثريت مردم ايران برخوردارشده است، بايد پرسيد چرا از همان فردای انتخابات، رژيم سياست سرکوب جنبش اعتراضی مردم و نامزدهای « شکست خورده » انتخاباتی را در پيش گرفته است؟

آن چه كه این روزها در ایران می‌گذرد در دوران 30 ساله جمهوری ‌اسلامی بی‌سابقه بوده استـ، و وقوع آن حتا تا یك هفته پیشتر تصور نمی‌شد. البته بی‌قانونی، و نادیده گرفتن خواست و رأی مردم، و برخورد كودتایی در جمهوری‌ اسلامی سابقه كمی ندارد.

سکوت سی ساله را خود بشکنیم و دخالت آشکار دولت های چین و روسیه بخاطر حمایت این دو کشور از احمدی نژاد را؛ محکوم کنیم. آین دولت ها بخاطر منافع استراتژیک و اقتصادی خود، سی سال است که آشکارا از حکومت اسلامی ایران حمایت کرده اند و متاسفانه ازادیخواهان نسبت به این موضوع چندان حساس نبوده اند ولی امروز بلافاصله پس از کودتای احمدی نژاد ، آشکارا به دفاع از او برخواسته و او را به فوریت به رسمیت شناختنند .

مردم می توانند به اين رويداد به عنوان يک فرصت تاريخی برای قدرتمند کردن جامعه بنگرند. قدرتمند شدن جامعه بزرگترين دستاوردی است که اگر مردم بدان دست يابند با هيچ دستاورد ديگری قابل قياس نخواهد بود. در تاريخ ما استبداد پديده ای استثنايی نبوده است، تاريخ ما، تاريخ استبداد و سرکوب بوده است.

یکی از نیروی های مهم باقیمانده شمائید که می توانید جلوی زیاده خواهی چکمه پوشان را بگیرید. اگر به کمک ملت به پا خواسته ایران برنخیزید ایران نیز سرنوشتی بیش از پاکستان و افغانستان و عراق بعثی نخواهد داشت. متن این نامه را میتوانید در ادامه مطلب بخوانید.

يک روزنامه نگار از ايران: من در حالی که پشت کامپيوترم اشک می ريزم، اين ايميل را می نويسم. صدای مضطرب خيلی از دوستان جوان و غيرجوان را از پشت تلفن می شنوم که گريه می کنند. اغلب آن ها مثل من لااقل ۲۴ ساعت است که هيچی نخورده اند. خيلی ها دو شب است که نخوابيده اند.

بحرانی که بعد از اعلام نتایج تقلبی انتخابات به وجود آمده است در دو روز گذشته ابعادی جدی و چشم گیر به خود گرفته است. اینک در مقابل این سوال قرار می گیریم که برون رفت از این بحران چگونه می تواند باشد؟ در پاسخ باید گفت که راه برون رفت یا از درون نظام جمهوری اسلامی می آید یا از بیرون آن.