رفتن به محتوای اصلی

سپتامبر 2009

تجاوز و قتل و گورهای دسته جمعی!

رفتارهاى وحشيانه و غیرانسانی با زندانيان سیاسی در شکنجه گاه «كهريزك»، فقط نمونه ای از وضعیت دلخراش و دردناك زندانیان در زندان های آشکار و مخفی سراسر کشور است و محدود به این شکنجه گاه و به این دوره نمی باشد. سی سال است که کسب و کار حکومت اسلامی ساختن زندان های مختلف و تهدید و ترور، سرکوب و کشتار از جمله تجاوز به زندانیان و کشتن آن ها در زیر شکنجه است.

حق تعیین سرنوشت در جهان کنونی

نتیجه مطالعه ای در سال 2000 نشان می دهد که از پایان جنگ جهانی دوم تا سال 1997 حدود 125 جنگ صورت گرفته است که 80 مورد آن به نحوی مربوط به جنگهای ملیتی و مذهبی بوده است. اگر انگیزه این تنش ها جستجو شود هدف اکثریت آنها تحقق حق تعیین سرنوشت است

آیا هنوز زمان آن نرسیده است؟

سیاست گام به گام تا به امروز جز قدرت دادن به جنایتکاران درون حکومت فایده دیگری نداشته است. امروز خواستهای مردم فراتر از سیاست گام به گام است. اپوزیسیون خارج از کشور نیز می بایستی با استفاده از نیروی خویش، با یافتن راههای حقوقی خواستار آن شود که با نظارت سازمان ملل در ایران رفراندومی در مورد قانون اساسی و جمهوری اسلامی صورت بگیرد. امروز تنها گفتگو از رنجهای مردم کافی نیست. دادن شعار دمکراسی، بدون ضمانت اجرایی، یعنی سیستمی که بتوان دمکراسی را در آن پیاده نمود، تنها شعاری زیباست.

توهین‌هایی دیدیم که در زمان شاه ندیده بودیم

بلایی سر ما آمده که زمان شاه نیامد. باور کنید یک ساواکی در خانه مرا نزد. زمان شاه من بعد از شهادت برادرم استخدام شدم. خواهرم در پست بالایی استخدام شد. مهدی دانشگاه قبول شد و تحصیل را شروع کرد. یک نفر در خانه ما را نزد. می‌گفتند خرابکار یا خانواده خرابکار ولی کسی جسارت نکرد در خانه ما را باز کند و به ما توهین کند. ولی جمهوری اسلامی ما این توهین‌ها را دیدیم.

جنبش سبز و مرتجعين سرخ و سياه

مقدمتاً اعتراف کنم که اين سطور توسط شخصي بر قلم رانده شده که سالهاست از رعايت تکاليف شرعي اش بازمانده و آداب و رسوم زندگيش را از روي رسالهً هيچ مرجع تقليد سنتي و يا مدرني، بطور چشم بسته، رونويسي نمي کند. دين او مجموعه اي از قواعد زندگيست که براي انطباق پويا با هستي، انسان، جامعه و محيطش، دائماً در حال تغييرو تحول است!

درباره شرایط کنونی جنبش سیاسی ایران

بهرحال آنچه که به این تحول بزرگ مربوط می شود، اولا ازنظر سیاسی نمی توان موقعیت خلقهای ایران را در سی سال پیش با امروز مقایسه نمود، زیرا آنگونه که اشاره شد در آن زمان پیشرفت ارتباطات به سرعت امروز نبود و هنوز تکنولوژی و دستگاههای الکترونیک به شکل کنونیش توسعه نیافته بودند و مردمان ما همانند امروز به این اندازه دسترسی به آگاهی در همه زمینه ها نداشتند. هدف اصلی همه مردمان ملیتهای ایران در آن زمان آن بود که از چنگ یک دیکتاتور خشن نجات پیدا کنند، درباره آنچه که بعداز آن بیاید زیاد فکر نمی کردند.

عدالت وارونه و ترازوی نا تراز دادگاه متهمان سیاسی اخیر

انتشار و پخش ویدئوی محاکمه دسته جمعی متهمان سیاسی در دادگاه انقلاب اسلامی ایران از طریق سایتهای اینترنتی و شبکه های رادیو تلویزیونی جمهوری اسلامی، گذشته از تاثیر منفی و مشمئز کننده آن برای بیننده ایرانی یا خارجی، این پرسش حقوقی را بر می انگیزد که ایا انتشار و پخش فیلم و ویدئوی محاکمه متهمان اعم از سیاسی یا غیر سیاسی قانونی است یا نه.

شما «اميد» را حس مي كنيد؟

برق تازه اي در چشم بعضي ها مي بيني كه نمي ديدي! شما چطور؟ آيا حس نمي كنيد چيزي درونتان بيدار شده كه تا همين سه ماه پيش هم نبود؟ ممكن است الان خوشحال و شاد نباشيم، يا حتي سوگوار عزيزي باشيم و يا چشم براه عزيز زنداني و دربندمان باشيم، و يا از چشم مأموران مخفي شويم، اما بعد از اين لايه هاي رويي، بعد از اين غمها و سوگ ها و انتظارهاي كشنده، وقتي به عمق وجودمان دقيق تر نگاه كنيم، مي بينيم آن زيرها، يك چيزي «جوانه» زده و دارد به سرعت، لايه هاي بالايي وجودمان را مي شكافد و قد مي كشد...