اوت 2011

این مصاحبه در ارتباط با درک های انحرافی در جنبش سیاسی ایران در ارتباط با درک سکولار ها از رابط دین و دولت از یک سو و از طرف دیگر مرز سکولار ها با اسلام ستیزانی که به دلیل حاکمیت 32 ساله دین سالار در ایران ، به اسلام سیزی روی آورده اند که در برخی محیط های خاورمیانه ای موجب درگیری سکولار ها با افراد مومن شده است . در این مصاحبه اقای درویش پور درک و نگاه خود را به موضوع دمکراسی ، سکولاریسم ، اصلاح طلبان دینی و اسلام سیزان در ایران اشاراتی دارد .

هر آن کس که به جای باز کردن دریچه گفتگو و مدارا، روی مردم کشور خویش آتش گشود، مشروعیت ماندنش در حکومت چه از نظر سیاسی و چه اخلاقی، به پایان رسیده و “رفتنی” شده است و سرعت تحقق آن نیز در پیوند با سرعت تغییر و تحولات در کشور است.

اینکه نظامیان یک کشور همه امور سیاسی را بطور مستقیم در دست بگیرند یک فاجعه است .فاجعه یاد شده موقعی چند برابر می شود که اقتصاد نیزکاملا دراختیار نیروهای نظامی قرار بگیرد که این موضوع درایران رخ داده است! وقتی در ایران از دولت سخن رانده می شود باید از حکومت پاسداران یاد کرد! خامنه ای که تنها به پاسداران اعتماد دارد ،همه عنان کشور رادر همه عرصه ها به آنها سپرده است و پاسداران نیز مانند سپاهیان دوره صفوی قول حمایت از سلطان خویش را داده اند!

سکولار، ابتدائاً، معنايی سياسی و نيز معنوی [spiritual] دارد و اين دو ضرورتاً يکی نيستند. سکولاريسم، از حيث سياسی، دقيقاً بدان معناست که اعتقادات و نهادهای دينی هيچ آمريت و ولايت الزام‌آور عمومی ندارند و، به عکس، زندگانی سياسی نيز هيچ گونه حرمت دينی ندارد.[۱۲] اين معنا از سکولاريسم پرسش مهم از منبع آمريت و ولايت «ارزشها»ی معهود ما و منبع قوانين و رسوم و معيارهای ما برای قضاوت را پيش می‌کشد، اموری که قرنها دين بدانها حرمت بخشيده بود.

مدتها بود روی چمن های محوطه داخلی سپاه پاسداران اصفهان با چشم بند نشسته بودم.... بار اولی نبود که توسط گزمه های آخوندی دستگیر میشدم و طبعآ از شیوه های برخورد آنان و پروسه دستگیری و بازجویی تجربیاتی داشتم. با این حال، اینبار در شرایط کاملآ متفاوت و فضای غریبی قرار گرفته بودم. همزمان با سرکوب خونین تظاهرات سی خرداد بخصوص در پایتخت و آغاز اعدامهای دسته جمعی جوانان در تهران حتی بدون مشخص شدن نام قربانیان، ابرهای تیره و تار اختناق و ارتجاع، آسمان سیاسی-اجتماعی کشور را فراگرفته بود.

در صورتی که در منشور جنبش سبز بصورت شفاف و صریح به راه حل های سیستماتیک و معناداری مانند فدرالیسم اشاره شود می تواند در همراهی اقوام ایرانی بسیار موثر باشد زیرا در دنیای امروز و با توجه به تجارب انقلاب 57 نمی توان تنها به احترام اخلاقی و یا تلاش های فردی بسنده کرد. در عین حال ضعف رهبري و نبود سازمان دهي مناسب دو مانع جدي ديگري است كه جنبش را زمين گير كرده است و بايد براي آن چاره جويي كرد.

: باید در راستای ایجاد همبستگی فرا گروهی ، یا بعبارتی دیگر همبستگی فراگیرملی گام برداریم . همبستگی فراگیری که بتواند ثبات و امنیت کشور را درفردای ایران ( پس از برچیده شدن رژیم و نظام ) تضمین نماید. تا مردم بتوانند به ادامه روند زندگی عادی خود درسایه صلح و امنیت و آرامش ادامه دهند، و مانع ازمداخله های احتمالی برخی از کشورها درامور کشورشوند. همبستگی فراگیری که بتواند به یک برنامه مشخص اجرایی برسد تا بتواند هم موجب اعتماد بین خود نیروها شود ، و هم اعتماد مردم را نسبت به نیروها بازگرداند.

سه شنبه 9 آگوست 2011 ساعت 21 به وقت اروپای مرکزی «اختلاف درونی و اینده جمهوری اسلامی ؟ » موضوع برنامه این هفته اتاق فرهنگ گفتگو بود . شما در این لینک می توانید به صدای سخنرانان اتاق فرهنگ گفتگو گوش فرا دهید

روز پنجم اردیبهشت 1389 براثرشکستن پنج استخرذخیره ضایعات شیمیائی کارخانه کاوه سودای مراغه بیش ازیک میلیون متر مکعب ضایعات سمی بصورت سیل جاری شده و ده هزارهکتار از زمینهای زراعی و باغات روستاهای اطراف مراغه و بناب را ویران و مسموم کرده ویک فاجعه منطقه ای ایجاد کرده است .ابعاد این فاجعه قابل مقایسه با مسمومیت روستائیان بوپال هند میباشد که به مرگ دهها هزارروستائی منجرشد وبیست وپنج سال بعد ازحادثه هنوز عواقب آن برطرف نشده است .

آیت‌الله موسوی‌خویینی در حالی منکر فقدان بن بست در کشور شده است که بیشتر پایوران و بنیان گذاران جمهوری اسلامی در تلاش و چاره جوئی برای بروفت از بحران ساختاری نظام هستند! هیچ معلوم نیست که آیت‌الله موسوی‌خویینی به پشتوانه کدام داده های سیاسی به چنین سخنانی متوسل شده است تا مردم را راضی کند که در کشور هیچگونه مشکل خاصی وجود ندارد! ایشان مطمئنا حاضر نیستند همه کشتار ها،زندانی ها و شکنجه ها را در کنار فقر و بیکار وتورم و ورشکستگی کشور ببینند!