ژانویه 2015

قانون اساسی با نقض حقوق ملت ایران رسمیت یافت و اسلامگرایان با قتل عام آئینی، فرهنگی، سیاسی و فیزیکی ایرانیان پا به میدان گذاشتند. همه امور کشور بدست پشتیبانان سیاست اسلامیزاسیون - عربیزاسیون کشور سپرده شد. بیکارسازی میلیونی، بستن دانشگاهها و تدوین قانون اساسی تبعیض امیز، موجب حذف عظیم ترین بخش جامعه از شرکت در ساختن فردای خود شد. در 37 سال گذشته، حق کار در ایران در انحصار تسلیم شده گان به سلطه اسلام و اسلامگرایان بوده و از همینرو آزادی در حکومت دینی ناممکن و استبداد و تبعیض اجتناب ناپذیر است.

اینروزها ویدئوهائی از کتک زدن دانش آموزان در شبکه های اجتماعی بازتاب یافته که پیامد ترویج سیاست های جاری، فرهنگ خشونت و اموزه های لمپنی حاکمان می باشد. تصادفن یکی از دانش اموزان تنبیه شده در تهران، فرزند فرد نظامی - حکومتی بوده که دربرخورد واکنشی، با لباس نظامی به آموزگار مدرسه نمونه خشونت دولتی را نشان داده و او را کتک زده تا انتقام پسر را گرفته باشند. نظام حکومتی ای که اسلام سیاسی (مانیفست خشونت) الگوی انست، انتظار برخورد متمدنانه از معلم، نظامی، نماینده مجلس و .. نابجا و خارج از ظرفیت آنهاست!

تمامی ادیان در ذات خود بنیادگرا هستند و لیکن در بین ادیان بزرگ تنها اسلام موفق به رفرم خود نشده و وارد یک جدال ریسکی با دستاوردهای انسانی مدرنیزم گردیده است که میتواند به نابودیش منجر گردد. اکثریت ساکنین کشورهای اسلامی اطلاعات کافی و وافی ازبخش نهان ضد انسانی اسلام ندارند و تنها بر حسب عادت و تحت تاثیر دائمی ماشین مزورانه تبلیغاتی 1400 ساله, خود را مسلمان می نامند و صد البته قادر به تحمل حکومت مذهبی بنیادگرا نیستند.

با پیروزی بلشویکها گفته شد پایه‌های عهدنامه ترکمانچای سست می‌شود. اما نیروهای روسی نه تنها قفقاز را رها نکردند، به گیلان هم نظر داشتند. رشت را تخلیه کردند ولی به بهانۀ اینکه انگلیسی‌‌ها از تخلیۀ ایران خودداری می‌کنند، در بندرانزلی نیرو پیاده کرده گروهی را، دوباره در رشت مستقر نمودند. متاسفانه این مسائل واقعی است و نباید جاذبه انقلاب اکتبر (که البته نقاط بسیار مثبتی داشت) و دافعه تزارهای سرکوبگر، باعث شود تا وقایع را نه آنچنان که اتفاق افتاده، بلکه آنجور که مایلیم روی داده باشد ببینیم.

در حال حاضر بافت سیاسی آن کشور بە چهار منطقە تقسیم شدە است، مناطق صنعتی آن کشور در انحصار حزب عدالت و توسعە حزب حاکم است کە نصف آرای مردم را با خود دارد، مناطق توریستی در تسلط حزب جمهوری خواە خلق است کە ٢٠% آرا را دارد، مناطق دریای سیاە و برخی مناطق پراکندە در انحصار حزب حرکت ملی کە ١٣% آرا را دارد و مناطق شرق تورکیە در انحصار حزب دموکرات خلقهاست کە حدود ٧% آرا را دارد. البتە در پارلمان آن کشور افرادی هم هستند کە بطور مستقل بە مجلس راە می یابند