رفتن به محتوای اصلی

ژانویه 2018

درس هائی از قیام دیماه اخیر

خیزش مردم بسرعت از خواسته های صنفی و اقتصادی به شعار های سیاسی فرا روئید. این شعارها اگر چه در زمینه های اقتصادی تمامی فساد و اختلاس های حکومتی را افشا میکرد، نمایندگان دولت جمهوری اسلامی یاران را به آلت تمسخر و بی اعتباری در هر منزل، محل کار و کوی و برزنی تبدیل کرده بود، بلکه بر پایه خواسته های عدالت طلبی اقتصادی نیز استوار بود. شعارها ی سیاسی نه فقط تک تک جناح های مختلف حکومتی را زیر ضربه میبرد، بلکه به سرعت به نفی کلیت نظام جمهوری اسلامی ایران فرا روئید.

آیا دیکتاتورها قادر به شنیدن هستند؟

به راستی سرنوشت این نسل چه خواهد شد؟ نسلی که محصول اصرار حکومت برای افزایش زاد و ولد بود. ملیون در ملیون. نسلی که هنوز بر سفره کوچک خانه پدری می‌نشید اگر پدر را توان نان نهادن بر سفره باشد. چه باید بکنند این قربانیان بی‌گناه. به قول همان جوانی که که در روزهای نخست شورش جوانان گفت "آیا جز شورش، این حکومت راهی برای ما نهاده است؟ چه باید بکنیم؟"

سانچی

در صبح روز بعد حادثه کماکان نفتکش سانچی در حال تعادل قرار داشته و پل فرماندهی و اقامت به سمت پاشنه از صدمه مستقیم و حریق نیز به دور مانده است. به عبارت دیگر محل زندگی و موتورخانه و فضاهای الحاقی از حریق مستقیم دور بوده است و دریانوردان فرصت اعلام شرایط بحران را به دفتر تهران داشته اند مگر آنکه در همان لحظه نخست سرویسهای رادیویی و مخابراتی کشتی به تمامی از کار افتاده باشد.