رفتن به محتوای اصلی

می 2018

پاسخ به دوست: این سو و آن سوی مرز دانایی و خباثت

دو گروه هستند که مردم را از تجزیه‌ی احتمالی ایران می‌ترسانند و خواسته یا ناخواسته به بهانه‌ی دفاع از یکپارچگی کشور، از نظام اسلامی دفاع می‌کنند و مدام زیر زبان‌شان تجزیه‌طلبی را برای این و آن زمزمه می‌کنند تا ترس و هراس برای حفظِ نظام را زنده نگاه دارند.

مهستان، اتحاد جمهوریتخواهانِ سکولار، دموکرات و آینده نگر است

در روزهای خیزش دی ماه 1396 مهستان جنبش سکولار دموکراسی ایران (1) که به همت دکتر اسماعیل نوری علا چند سالی در حال تدارک بود، اعلام موجودیت کرد. مهستان در تکامل خود در چند ماه اخیر سندی را منتشر کرد تحت عنوان "ميثاق ملی برای جلوگيری از بازتوليد استبداد" تا براین تأکید کند که جمهوریتخواهی اساس حکومت آلترناتیوی خواهد بود که این جمع در پی تلاش برای تأسیس آن در ایران است.

سکولاریسم هم تلفات و قربانی خواهد داد

بحث سکولاریسم جامعه وجهان، سرانجام گورستان خدا شد. هیچ چیز نمی بایست دینی و الهیاتی تفسیر میشد. ادیان سیاسی ابراهیمی تاکنون از سکولاریسم در غرب و شرق دهها قربانی گرفته اند. با اینجود رقم ادبیات سکولاریستی در غرب بیشمار است. سوروکین میگفت سکولاریسم غرب، افول و غروب ادیان بود چون خدا موجودیست لال و کم حرف.

چرا کازرون به خاک و خون کشیده شد

امروز حمله نیروهای انتظامی به تظاهرات مردم در کازرون جان شماری از هموطنان ما را گرفت. اعتراضات در کازرون که چند ماهی است در ارتباط با چند طرح تقسیم شهر در جریان بوده توسط هیچ نیروی سیاسی رهبری نمی شد و خودبخودی بود و اساساً حکایت از وضع بد اقتصادی این شهر دارد که برخی از ساکنان شهر تصور می کنند در صورت طرح تقسیم کازرون وضعشان بهتر می شود و برخی دیگر نیز فکر می کنند اجرای این طرحها، وضع معیشتی آنها را بدتر خواهد کرد.

نوستالژی برای آینده

ممکن است عجیب به نظر آید که از نوستالژی برای آینده حرف بزنیم اما حدود نیم قرن پیش داستانهای تخیلی نظیر "پیشتازان فضا" آینده ای را ترسیم می کردند که امروز می شود از نوستالژی آن حرف زد. در آن زمان آینده نگرهای سوسیالیست در مقایسه، انسان را ثابت فرض می کردند و مناسبات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی را موضوع تغییر می دیدند.

ديواري كه به زودي فروخواهد ريخت!

بنابه تجربه انقلابات در كشورهاي جهان، مهمترين عاملي كه مي‌تواند فروپاشي يك نظام ديكتاتوري را رقم بزند، قيام سراسري مردم آن كشور عليه ديكتاتوري حاكم بر كشورشان است. چنين واقعيتي با وجود يك نيروي اپوزيسيون قوي، ضعف سيستم حاكمه و همچنين عوامل همسو در شرايط بين‌المللي تقويت مي‌گردد. امري كه در ماههاي پاياني رژيم ديكتاتوري محمدرضاشاه پهلوي در سال 1978 شاهد آن بوديم و اكنون در مدار جديد و قوي‌تري در سال 2018 شاهد تكرار شدن آن هستيم.