مارس 2019

این روزها، بسیاری از دوستان، همشهریان و همرزمانِ بلوچِ من، در سایتها، وبلاگها و رسانه های انترنتی و مُبایلی خویش، تلاش دارند شناسنامه‌ی بلوچ بودن مراگرفته، تهدید می کنند که ازین پس اشعار تورا کَسی از ما نخواهند خواند. چون که من واژه‌ی "ایران"را به بلوچستان می افزایم و اصرار دارم که ما "ایرانی و بلوچ" می باشیم. چون روشن است که نخستین دولت ایران را کردها و بلوچها که از یک تبار بودند ایجاد کرده اند. البته، این سخنان را از این رو نمی نویسم تا از "بلوچ بودنِ" خود در برابرِ این منطقِ نابخردانه...

زندگی دقیقا در راهروی زندانی جاری‌ست که زنی با شکم برآمده از آن خندان و آرام عبور می‌کند (مبادا لیز بخورد)...

سال تازه (1398) را به همه هم میهنان و پارسی زبانان شادباش می گویم.