هنوز که هنوز است ناخودآگاه دستانم را پر از آب می کنم و می نوشم، مانند روزهای بازداشت که از خیر لیوان گذشته بودم! به یاد زن های زندانی می افتم و بار دیگر با خود پیمان می بندم که چشمانم را بر روی بی عدالتی ها نبندم! ..... آن چه در نوشته های ماست یک هزارم واقعیت هم نیست! مانند فساد، فقر و بی عدالتی، حق کشی و ..... حق خواهی جرم نیست و اجرای عدالت تنها چاره است!