تغییرات اقلیمی، تلاش کشورهای خاورمیانه برای کنار آمدن با عواقب آن

چنین اتفاقی، هم معترضانی ساده زیست‌اقلیمی را از حجم بریز و بپاش‌ها وحشت‌زده و منزجر می‌کرد و هم مقامات امارات را با چالشی مواجه می‌کرد که به آن عادت ندارند.

پارادوکس برگزاری یک کنفرانس درباره گرم‌تر شدن کره زمین،‌ بحران آب و سوخت‌های فسیلی در کشوری که هر شهروندش روزی ۵۵۰ لیتر آب مصرف و روزی ۶۰ کیلوگرم گاز گلخانه‌ای منتشر می‌کند بر خیلی از ناظران پوشیده نماند.

اما این بدان معنا نیست که مقامات امارات و دیگر کشورهای نفت‌خیز حوزه خلیج فارس خطر تغییرات اقلیمی را جدی نمی‌گیرند.

از محتوای صحبت‌های کارشناسان و وزیران منطقه‌ای در این کنفرانس چنین بر می‌آید که خطر تغییرات اقلیمی را به عنوان یک واقعیت پذیرفته‌اند.

ولی بر عکس دولت‌های غربی،‌ بجای تمرکز بر روی کاهش گازهای گلخانه‌ای،‌ بیشتر به افزایش تاب‌آوری در برابر تغییرات اقلیمی فکر می‌کنند.

هر چه باشد،‌ سوخت فسیلی که گازهای گلخانه‌ای منتشر می‌کنند و باعث‌و‌ بانی گرم‌تر شدن کره زمین و تغییرات اقلیمی ‌است، مایه حیات و ممات کشورهای حاشیه خلیج فارس است.

کشورهای این منطقه بیشترین سهم سرانه تولید گازهای گلخانه‌ای در جهان را دارند.

بدون درآمدهای ناشی از تولید سوخت‌های فسیلی، این میزان توسعه در کشورهایی مثل امارات، قطر،‌ عمان،‌ کویت،. بحرین و عربستان به‌سختی ممکن می‌بود.

اما در عین حال تجربه گرم‌تر شدن کره زمین برای این کشورها بیشتر از بقیه دنیاست.

آنها می‌دانند ادامه و تشدید این وضعیت، تهدیدی برای رشد اقتصادی و سبک زندگی آنهاست.

بکار گرفتن نیروی کار ارزان در گرمای بالای ۵۰ درجه کار آسانی نیست و بهره‌وری را به‌شدت کاهش می‌دهد. زندگی عادی مردم هم جز با خزیدن از یک فضای سربسته به فضایی دیگر در محیطی کولردار معنای خیلی بیشتری نخواهد داشت.

پس هدف کشورهای خاورمیانه از شرکت در کنفرانسی راجع به تغییرات اقلیمی، نه لزوما فاصله‌گیری از تولید سوخت‌های فسیلی بلکه کنار آمدن با عواقبش است.

نگاهی به فهرست عناوین اتاق‌های واقعی و مجازی بحث‌و تبادل نظر در این کنفرانس گویاست: مدیریت ریسک در فجایع اقلیمی، کمک‌های مالی به کشورهای آسیب‌پذیر، ایجاد تاب‌آوری در دسترسی به آب شرب و سالم.

جنگ اوکراین و نیاز مبرم و شدید غرب به نفت و گاز خاورمیانه به عنوان جایگزین نفت و گاز روسیه، واقعیتی گریزناپذیر و ناگفته در این کنفرانس است.

وزیر نیروی امارات به طعنه گفت: "تا سال گذشته با ما مثل بازیگران منزوی و حاشیه‌ای رفتار می‌شد اما حالا ما برای آنها قهرمان میدان شده‌ایم."

گفته‌های سهیل مزروعی، از دل‌چرکینی رهبران کشورهای حاشیه خلیج فارس از رویکرد غرب حکایت دارد.

دولت‌های غربی وعده داده‌اند تا حداکثر ۳۰ سال دیگر، به تراز منفی کربن برسند؛ یعنی تولید آلایندگی سوخت‌های فسیلی کمتر از مقدار جذب این آلایندگی شود.

روزی که دنیا به این مرحله برسد،‌ دیگر کسی مشتری نفت و گاز خاورمیانه نخواهد بود و کشورهای این منطقه اگر به توسعه پایدار نرسند، در گرمایی طاقت‌فرسا و کشنده به حال خود رها خواهند شد.

در نتیجه اولویت اول رهبران منطقه رسیدن به حداکثر توسعه و رشد اقتصادی از راه فروش نفت ‌و گاز است.

پس از آن است که می‌توانند جدا به دنبال ایجاد شرایطی بروند که بدون فروش و نفت و گاز هم بتوانند در هتل‌های مجلل و کنار پارک‌های آبی و آکواریوم‌های غول‌پیکر درباره سازگاری با تغییرات اقلیمی کنفرانس برگزار کنند.