ارمغان معجزه هزاره سوم: ۱ دلار ۴۰۰۰ تومان

 این روزها خبر گذشتن یک دلار آمریکا از مرز ۴۰۰۰ تومان موجی از نگرانی را در میان اقشار مختلف جامعه ایران که در کمتر از یکسال، ۸۵ درصد ارزش پول ملی و سرمایه خود را از دست دادند ایجاد کرده است.

به گزارش سحام؛ در این میان هر روز خبر جدیدی از ابعاد فساد و غارت بیت المال توسط پاک ترین دولت تاریخ ایران در رسانه ها و سایت های مختلف منتشر می گردد. اختلاس های سه هزار میلیاردی، یازده هزار میلیاردی، دو هزار میلیاردی و ده ها نمونه های دیگر به دستور مقام ارشد نظام ماست مالی شده و به ازای آن چند جوان به جرم زورگیری کمتر از دویست هزار تومان با سرعت به دار آویخته می شوند. اقلیتی از نمایندگان مجلس که در مواقعی نسبت به فساد و وضع آشفته اقتصادی و مالی اعتراض می کردند، ظاهرا بدنبال حکم حکومتی با عنوان “عدم ترویج تنش در جامعه” دیگر سخن نمی گویند. شاید سهل ترین گزینه در نقد وضع فعلی ارتباط موضوع به تحریم های بین المللی، مدیریت فاسد و آلوده و رمال پرور کشور باشد که تا چندی پیش او را معجزه هزاره سوم می نامیدند و سخنان محجورانه اش در سازمان های بین المللی را می ستاییدند و او را با ابراهیم خلیل الله مقایسه می نمودند.
بدور از انصاف است که بدون پرداختن به تفکر غلط سیستم حاکم مبنی بر یک دست بودن حاکمیت، معضل امروز کشور را به مجموعه دولت فاسد و دانش گریز ارتباط دهیم. چندی پیش یکی از فظلای قم در جمع تعدادی از حاضران به خاطره دیدار جمعی از مدرسین حوزه با رهبری در سال ۱۳۸۳ اشاره کرده بود که در آن دیدار رهبری در پاسخ انتقاد برخی از روحانیون از وضعیت فرهنگی و اقتصادی گفته بود که دولت اصلاح طلب با ایشان هماهنگ نیست و مشکلات ناشی از بی توجهی دولت و مجلس اصلاح طلب به توصیه های ایشان است. رهبری در آن جلسه اظهار امیدواری کرده بود که اگر رئیس جمهوری انقلابی و نزدیک به ایشان بر مصدر امور قرار گیرد، مشکلات کشور در تمامی ابعاد حل خواهد شد.

گذشتن قیمت نفت از مرز ۴۲ دلار در سال ۸۴ و نگاه ارکان قدرت به تسلط بر منابع کشور، نظامیان را به عرصه انتخابات کشاند. دخالت نزدیکان رهبری و نهادهای تحت امر به نفع آقای احمدی نژاد- کاندیدایی که به گفته برخی از اصول گرایان مثل آقای قالیباف در رجل سیاسی بودنش تردیدی اساسی وجود داشت- او را به پاستور فرستاد. قیمت نفت در اندک زمانی از مرز ۱۰۰ دلار گذشت و از ۸۴ تاکنون بیش از ۶۵۰ میلیارد دلار دولت درآمد نفتی داشته است. بخش دیگری از سرمایه های کشور در خارج از کشور به بهانه فرار از تحریم ها به تاراج گذاشته شده و حساب و کتابی از آن ارائه نشده است. علیرغم درآمد های نحومی و فروش سرمایه ها وضعیت اقتصادی کشور امروز در آستانه ورشکستگی است. شاید همین باور که رئیس جمهور در همه امور باید از رهبری کسب تکلیف کند مهمترین عامل دخالت نزدیکان رهبری در انتخابات ۱۳۸۴ به نفع آقای احمدی نژاد شد. کشوری که از جهش بی نظیر قیمت نفت می توانست هم توسعه و آبادانی را در ابعاد مختلف ببیند و هم صندوق ذخیره ارزی اش صدها میلیارد دلار موجودی داشته باشد، به روزی رسیده که دلار ۴ هزار تومانی روز خوش اش تلقی می گردد.
حال؛ سوال اصلی این است که چه کسی باید مسئولیت امروز کشور را بپذیرد؟
آیا باید تنها دولت محجور و بی تدبیر که جز این از آن انتظار نمی رفت را مخاطب قرار داد یا آنان که با علم و آگاهی صرفا از سر منیت و تمامیت خواهی او را بر ملت ایران تحمیل کردند؟