در تاريخ ايران زمانهايی بوده است که کسانی از هيئت حاکمه به رغم آنکه توسط دولت وقت به کنار گذاشته شده بودند منافع ايران را بر منافع فردی خود ارجح دانسته و به دولت وقت برای نجات تماميت ارضی کشور کمک کردند. البته کسانی نيز بودند که نظير وثوق الدوله در چنان دورانهای بحرانی منافع شخصی خود را در نظر گرفتند و ايران را در برابر قدرت های خارجی به حراج گذاشتند.
سخنان حجت الاسلام هاشمی رفسنجانی پس از رد صلاحيت خود در مورد خطر تجزيه آذربايجان و سيستان و بلوچستان و خطر حمله اسراييل يادآور تلاشهای قوام السلطنه هنگام خطر تجزيه ايران در سال 1324 است.
اينکه آقای رفسنجانی در مورد اين خطرات در آينده چه اقدامی خواهد کرد را از امروز نميتوان پيش بينی کرد اما هنوز يک ماه نيست سخنان او هنگام کانديد شدن برای رياست جمهوری در مورد اينکه ايران با اسراييل سر جنگ ندارد مطرح شد و 150 نماينده مجلس شورای اسلامی پاسخی نابخردانه به او دادند (1).
آنچه مسلم است جدا از آنکه آقای رفسنجانی يا ديگر مصلحت انديشان جمهوری اسلامی در مورد خطر تجزيه ايران و خطر حمله اسراييل چه کار کنند، آنهايی که در اپوزيسيون بر طبل تجزيه طلبی می کوبند هدفشان نه دموکراسی و سکولاريسم در ايران است و نه ساختن آينده ای بهتر برای مردمان هر گوشه اين سرزمين و در تاريخ از آنان بعنوان خائنان به مردم ايران ياد خواهد شد (2).
به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران،
سام قندچی، ناشر و سردبير
ايرانسکوپ
دوم خرداد ماه 1392
May 23, 2013
پانويس:
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید