تکراری به همبن سادگی و تلخی !

درد دل یک هم نیمکتی و هم نظرسابق همه چیز بدتر شده که بهتر نشده است 
طبق معمول بقول خودش دلش سخت گرفته است. هر وقت دلش می گیرد چتولی بالا می اندازد تا تلفن که می زند .بی خجالت کشیدن صحبت کند. گاه ساعت ها صحبت می کند .برایم صحبت هایش جالب است .تاحد زیادی تصویرگرفضای پیرامون .فرادایش باز تلفن می کند و می گوید دیشب زیاد حرف های بیخودی که نزدم ؟
می گویم :"نه !راستی ومستی ؟باز امشب زنگ زده بی مقدمه می گوید کشتی ها غرق شده اند."می گوید:" ما که خبر از هیچ چیز نداشتیم .چرا برای  همه کس وهمه چیز نظر می دادیم وتفسیر می کردیم .
نیستی !نبودی تا بدانی تو این چهل وچند سال چه کشیدیم . و چه می کشیم .چطور زندگی کردیم .روزی هزار بار نفرین بخودم می کنم که چرا از کاری که اصلا سر در نمی آوردم وتنها چند کتاب خوانده بودم نسبت به همه چیز صاحب نظر بودم و قطعی نظر می دادم.
وقتی یاد"میم" می افتم که می گفت کمونیست ها روشن ترین وآگاه ترین افراد جامعه هستند.چه خوشی واحساس همه چیز دانی زیر پوستم می رفت .اصلا نه تاریخی درست حسابی می دانستم ونه چیزی از اقتصاد وسرمایه داری وابسته می فهمیدم م ونه معنی کلمه کمپرادور را با تبختر که گوئی استاد دهر هستم بزبان می آوردم.
"میم" بدتر از من!  اماگفته های اورا تکرار می کردم با نگاه عاقل اندر سفیه به بچه پولدارهای کلاس نگاه می کردم و به معلم هائی که فکر می کردم چوخ بختیارند. ادعای این که این گونه سرمایه داری پدر این مملکت را در می آورد .از شاه گرفته تا نخست وزیر ودولتش را به فحش می گرفتم .صفحه اول کتاب را که عکس شاه داشت پاره می کردم .این هم شد مبارزه که 
بجای درس تو قهوه خانه بنشینی مرتب جسته وگریخته هائی را که از فلانی شنیده بودی یا نقل کرده بودند تکرار کنی ! دست آخرسرحال که انگار تمام مسئله کشور را حل کردی روانه خانه بشوی. در جواب کجا بودی ؟پدرم نگاه طلبکارانه که بشما چه ربطی دارد و ته دل افسوس به حالشان که چقدر از مرحله پرت اند راهت را بگیری و بروی که برنامه رادیو، چه بود که از عراق پخش می شد؟ را گوش کنی. انگار که نمی بینیشان."رادیو میهن پرستان !" آره،آره ! همش زیر سرشما ها بود. 
سرت را درد نمی آرم حالا بعدپنجاه سال وقتی بیاد آن روز ها می افتم حسرت می خورم ، درد می کشم .بخودم می گویم مرد حسابی تو که حتی نمی دانستی مجلس چند نماینده دارد.چطور بخود حق می دادی که همه نماینده ها را احمق وبیسواد وابسته به حکومت خطاب کنی؟ نه هویدا می شناختیم ،نه صد ها استاد و تحصیل کرده های خارج که داشتند کشور را آرام ،آرام جلو می بردند.
راستش را بمن بگو؟ تو چقدر در مورد رشد اقتصادی ایران می دانستی ،چه میزان از برنامه های کوتاه مدت وطولانی مدت شاه خبر داشتی ؟هیچ یادم نمی رود آن صحبت های الکی را که آن روز ها فکرمی کردم خیلی مهم هستند. در مورد کشت وصنعت ها که آنها را برنامه های سرمایه داری زالو صفت برای از بین بردن روستا ها وزمین های کشاورزی می دانستیم و کار سپاه دانش،سپاه ترویج را در جهت آزاد کردن وجذب نیروی جوان روستائی برای سرمایه داران .
برای همه تحلیل داشتیم نتیجه اش افتادنمان دنبال ... خمینی وآخوند های فلان فلان شد.ه بود .دنبال این مردکه که چنین بدبختی و فلاکتی را برایمان رقم زد و مشتی پدر سوخته وکلاش راکه نامشان را متعبد نهاد بجای متخصصان دلسوز نهاد و نتیجه کار این شد که می بینی ودلم آتش می گیرد وقتی به تصاویر این در پیتی های نگاه می کنم تکثیر همان هیئت های حجتیه ،صائنی  ملا شعبان واصغر نوحه خوان .که دمار از روزگار مردم در می آورند می پرسی؟ امروزمردم چه می کنند ؟ چه می گویند؟  برات چه لازم است؟ هر چه هم بگویند! خواهی گفت نمی فهمند .باید این طوری فکر کنند. میدونی هنوز هم همان هستی ! و هستید که بودید .همه چیز را می بینید ،می شنوید !اما سر آخر حرف خودتان را می زنید.با با والله بلالله هیچ عرصه از زندگی روزانه مردم نیست که در هر قدم ، هرلحظه زندگی امروز خودشان را با گذشته مقایسه نکنند وهزار مرتبه بخودشان به جد وآبادشان فحش ندهند. 
همه چیز ،همه چیز را با گذشته مقایسه می کنند از دلخوشی های گذشته می گویند.از این که عرق خورعرق خودش را می خورد ونماز خوان نماز خودش را میخواند . برایت که این همه از مردم می گوئی ولابلای حرفهایت از این که دین ایمانشان سست شده خوشحالی! خواهم گفت .از عارضه بزرگی که جای این خلا را چگونه با بی اعتقادی به همه چیز توجیهه می کنند .اتفاقا باید در این مورد دقیق وخوب بدانید! نه این که باز الکی شعار بدهید.
شما از گرانی می نویسید از کوچک شدن سفره مردم خب که چه؟  چه چیز قابل لمس بمردم می دهید که با آن دلخوش باشند! بشما اطمینان کنند .راحتت کنم اصلا کسی برای شما ها که نامتان را اپوزیسیون گذاشته اید، تره هم خورد نمی کند. مرجع مردم شده دیدن تلویزیون انتر ناشنال ،بی بی سی هم نه زیاد ... 
تو ایستا گرام  تو کلیپ های مختلف  تلویزیون های  خارج دوران شاه را می بینند ،آرامش ،رفاه ،َشادی  و آینده ای که امروز درک می کنند چطور روشن بود و ایران کجا می توانست باشد .. بعد از چهل  وچند سال زجر وبدبختی جوان ها و نوجوان ها می بینند که ویلان وسرگردان عاصی از این حکومت درفکر خارج شدن بهر قیمت از این ممملکت هستتند . چهل سالش شده هنوز سر سفره ناچیز پدر می نشیند .حکومت بجای پرداختن به مشکلاتش بند کرده به دومتر پارچه بنام حجاب که سر آن چه جنایت ها که نمی کند .آی تف به گور پدرتان که در قرن بیست ویکم چقدر زنان ودختران را بخاطر این مسئله زجر داده ، کشته ،شلاق زده ،زندانی کرده  و می کنید .مسئله ای که اصلا طرحش خنده دار است وخجالت آور . چیزی که کهزمان شاه مطلقاوچود نداشتو جامعه آزاد میخواستی چادر سر میکردی یا مینی ژوپ می پوشیدی .شده دکان برای حکومت که . مشغول کردن بخش عظیم جامعه با این گونه مسائل از راه پیمائی ویران گر اربعین تا هر کدام از این مراسم که چیزی جز تحمیق مردم چیزی ز آن در نمی آید.  این همه فضا با لاطائلات ساخته پرداخته آخوند ها آلوده نبود. هزار مرتبه تمیز تر از امروز! 
اصلا امروز که چیزی بنام پاکیزگی وشرم اجتماعی باقی نگذاشته اند. حتی در ظاهر. کسی بکسی کار نداشت . دوست داری بگویم که چطور طی این چهل سال آدم هارا مسخ کردند.چطور روح وجسم جامعه را مسموم نمودند؟  نیستی! آه های ممتد مردم را بشنوی. وقتی که جلو چشمشان زن ،مرد ،پیر ،جوان ،بچه را چهار تا لات بی سر وپا زیر لگد می اندازن ،قدم به قدم این باتون بدست ها با آن لباس های رعب انگیز ایستاده  وبه همه بچشم طلبکار نگاه می کنن،چه حالی دارند .
گفتم هیچ چیز مانند یاد آوری و برگشت بگذشته ای که از آن بنام بهشت یاد می کنند برایشان درد آور نیست و هیچ چیز هم مانند وصف گذشته و آرزوی برگشت به آن دوره برایشان دلخوشی و آرامش نمی آورد .این افکار عمومی است.چه تو خوشت بیاید ویا نیاید. لازم نیست همه مثل شما علامه های دهر باشند! بشینند و تئوری بدهند و باز هم خواست ها و ذهنیت خود جای آنچه که در واقعیت جامعه می گذردبگذارند .
نگاه کن تمام این ها که گفتم، دانه به دانه نوشته ام . پاش هم امضا می گذارم که مردم چه می گویند؟ چه می خواهند؟این جنبش مهسا که این قدر در موردش می نویسید زیاد هم برای مردم عجیب نیست .بخصوص مادران وپدرانی که جوان و نوجوان در خانه دارند . نیاز بود و خشم . خواست یک زندگی باور کن همان اشل وفرم  زندگی پنجاه سال قبل.مثل عکس های مادران ومادر بزرگ هایشان .همان آزادی ، همان مینی ژوپی که من وتو! تمام این انقلابیون بد تر از آخوند ها مخالفش بودیم. مثل آن ها در موردش فکر می کردیم .
می خواهم بنویسی در دل یک آدم پشیمان که مثل یک آدم کاملا عادی. امشب می نشینم تمام آن چه که روزانه مردم کوچه بازار می گویند برایت ضبط می کنم.من هم مثل آن ها فکر می کنم .  امان از این اپوزیسیون  که  هنوز حاضر نیست که قبول کند که زمان شاه این مملکت مملکتی بودبا مردمان خوشحال که درگیر اینهمه مسائل ومشکلات حکومت ساخته نبودند. آدم های درست حسابی ،با اعتبار، تحصیل کرده  وخوش فکر با سیمای مدرن در راس امور بودند. دریغ که مرتجعی کینه ورز چون خمینی همراه با توده های عقب مانده و سیاسیونی چون من وتو که هنوز دیگ تاریخ قادر به جوشاندمان نگردیده بوددر تقابل سنت و مدرنیته در طرف نادرست تحولات در کنار خمینی  ایستادیم  .تا او چنین  سرنوشت تلخ  همراه با مرگ ،آشفتگی وعزا را حاکم بر زندگی مردم کند . جرئتش را داری بنویس! گناه و فخشش پای من . ابوالفضل محققی