همایش اخیر« اجا » همه جمهوریخواهان چه باشندگان یا ماندگان درآن و چه تعداد رفتگان از این تشکل به دیگر تشکل ها نشانه هایی از شکنندگی تجمیع جمهوریخواهان تلقی می شود. تکیه بر شواهد این حدس و گمان را تقویت می کند، که « اجا » دوباره برای بازگرداندن نیروهای رفته به چاره اندیشی برخیزد. در رابطه با آمدن ها و رفتن از تشکل جمهوریخواهان نیازی نیست، تا دفتر شکل گیری « اجا » را ورق معکوس بزنم تا برای یادآوری به یاران جمهوریخواه، دلائل سیر نزولی و ریزش نیروهای آن از ژانویه ۲۰۰۴ برلین تا همایش فرانکفورت و تاکنون را بازنویسی کنم. شاید « اجا » باردیگر عزم آن دارد، رکورد رویشی نظیر۲۰۰۴ را تکرار کند، تا عصر طلایی جمهوریخواهان را شاهد شود؛ اما رسیدن به این آرزو وبازگشت به آن نقطه بیشتر به رویا می ماند.
مروری در اسناد سیاسی همایش های قبلی « اجا » نشان می دهد، این تشکل در مقام بخشی از اپوزیسیون جمهوریخواه ،و دموکرات و سکولار ایران تاکنون از یکپارچگی تاکتیکی و استراتژیک برخوردار نشده است. آنالیز رویکرد گروهها و عناصر متشکل گواه بارزی است، که گروههای جمهوریخواه بر سر مسائل بنیادینی چون آزادی، دموکراسی، رعایت حقوق بشر و تمامیت ارضی اتفاق نظر و همگرائی لازم را ندارند. زیرا این تشکل ترکیبی از سازمانها و عناصر جمهوریخواه نامتجانسی است، که رنگین کمانی از جمهوریخواهان زیر پوشش آن قرار می گیرند. در فرصت پیش رو قلم بر آن است، تا در سپهر جمهوریخواهی ایران به نقطه ای برسد، که فصل مشترک بین برخی از تشکل ها از جمله مجاهدین خلق با جمهوریخواهان غیربرانداز نظیر فداییان خلق ایران (اکثریت) کجاست؟
به خبری اشاره می کنم، در اوایل سال جاری که « اجا » با « حزب چپ ایران، جبهه ملی – اروپا، همبستگی جمهوریخواهان، ائتلاف همگامی با حفظ یکپارچگی سرزمینی و تمامیت ارضی» را اعلام کرد و در آن تاکید نمود، در پرتو ائتلاف همگا می به دنبال یک «جمهوری دموکراتیک سکولار»اند. بعد از رونمائی خبرتشکیل « ائتلاف همگامی » بلافاصله سازمان مجاهدین به این اقدام وحدت آفرین تبریک گفت. اما فقط هم به شادباش بسنده نکرده و در کنار آن مواضع استراتژیک خود را برشمرد. اگرچه ارسال پیام شادباش سازمان مجاهدین خلق فی نفسه عمل سیاسی رایج و پسندیده ای است، که به ترسیم گوشه هائی از برنامه سازمان و مباهات به طرح نکات مشخصی از جمله « نفی شیخ و شاه » اشاره می کند، اما دارای ابهاماتی است که پیشاپیش سیگنال وحدت شکنی را ارسال می نماید. به همین خاطر باعث می شود، بخش وسیعی از مردم ایران از پیوستن به « اجا » رویگردان شوند، بخشی از مردم که باوجود سمپاتی حداقلی به نظام گذشته و جمهوری اسلامی از تغییر هرچند جزیی رژیم کنونی استقبال می کنند، را از آمدن به دایره وحدت دور می سازد.
سازمان مجاهدین پیام شادباش، خود رادر زرورق شعار نفی وابستگی می پیچد؛ شاید گمان می برد که « اجا » به ،چنان ساده لوحی و آلزایمر سیاسی عارض گشته است، که سابقه وابستگی و سرسپردگی سازمان مجاهدین به دولت صدام و دشمنی با مردم ایران را در جنگ ۸ ساله از یاد برده باشد. از طرف دیگر گمان می برد،« اجا » دچار چنان کم بینی شده است، تا حمایت های جنگ افروزان نئوکان ها و دریافت کمک های مالی آنان به مریم رجوی را نبینند؛ فارغ از اینکه سازمان مجاهدین خلق به حمایت آمریکا چشم دوخته است، و از براندازی جمهوری اسلامی توسط آنان نیز رضایت کامل دارد.
نکته کلیدی این است، با وجود مشی براندازانه این سازمان ، چگونگی همسوئی و همجواری سازمان مزبور با دوستان جمهوریخواهی که خواهان تغییر درجمهوری اسلامی و طالب گذار از قدرت مستقر جای بحث ندارد؟ علاوه برآن آیا سازمانی با چنین پیشنیه سرسپردگی به صدام و وابستگی آشکار به آمریکا، نزد ایرانیان داخل کشور دارای اعتبار و مشروعیت هست؟ آیا فکر نمی کنید، سازمان مجاهدین خلق با سبک رهبری و ساختار خاص خود می‌تواند مانع جدی بر سر راه همکاری مؤثر و وحدت بین گروههای جمهوریخواه باشد؟
بر فرض محال که سازمان مجاهدین به طور تاکتیکی به رهبری جمعی « اجا » تمکین کرد، چه تضمینی می دهد، که رویای رهبری بلامنازع خود را کنار بگذارد؟ هرآئینه روانشناسی رهبری سازمان مزبور را با اهداف متفاوت و ایدئولوژی های متضاد با دیگر مجموعهٔ جمهوریخواهان در « اجا » را کنار هم قرار بدهیم، باعث تامل بیشتر در مورد جذب مجاهدین به جرگه جمهوریخواهان می شود. همین چند مورد ثابت می کند، که اتحاد یا حتی ائتلاف با جمهوریخواهان برانداز « اجا » را دچار ریزش های بعدی خواهدکرد.
اینکه امروز جمهوریخواهان خواستار تغییرات جزئی نظام با هموندان خواهان گذار از جمهوری اسلامی کنار یکدیگر قرار گرفته اند، امری جاودانی نیست. چون در مرحله بعد با هم مظروف نمی شوند، تا در ظرف جمهوری ترکیب شوند. حالا شما تصور می کنید جمهوریخواهان خواستار تغییرات جزئی جمهوری اسلامی و طالبان گذار از جمهوری اسلامی با جمهوریخواهان برانداز در کنار هم زیست سیاسی مسالمت آمیز داشته باشند؟ یا در فردای اتحاد بلافاصله تضادهای حتی تاکتیکی سر از چنبره بر آورده و در نتیجه، زیست سیاسی مفارقت آمیز حاکم گردد.
در مورد پایبندی جمهوریخواهان حاضر در « اجا » به تز جمهوری سکولار دمکرات به نکته ای اشاره می کنم، دوستان گیرم که بخش وسیعی از جمهوریخواهان علاقمند به این مدل جمهوری برای تحقق آن بکوشند؛ این بخش از پیروان جمهوری سکولار چه تضمینی می دهند، که مردم دینمدار و حتی سکولار مذهبی به مدل جمهوری سکولار روی خوش نشان بدهند.
و در آخر آنچه که در برابر دیدگان میهن پرست جمهوریخواهان قرار داده شد، تکرار تاکیدی بر این مهم است، که سازمان مجاهدین خلق تا مادامی که براین مواضع حرکت می کند، به خاطر هزینه های آتی ناشی از برنامه اش، نبایستی به پیوستن به جمع جمهوریخواهان ایران بیندیشد. پس بیاییم بسترساز شرایطی نشویم که در آن نه از تاک نشان بود نه از تاک نشان!
مهرزاد وطن آبادی
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید