عواقب تغییر مدیریت در بهداری ندامتگاه مرکزی کرج

 دکتر پژمان عادلی در اسفند 1392 جانشین دکترمهران قلی زاده شد. ایشان ارتقا مقام یافته وهم اکنون رییس بهداری های زندان استان البرز شده است. زندانیان از تغییرات بوجودآمده توسط ریاست جدید ابراز نارضایتی می کنند وبه مشکلاتی اشاره دارند که در زیر به آنها میپردازم:

 1-    دکتر عادلی از ورود داروهای روزانه به سالن ها جلوگیری کرده، داروهای معمولی (مانند: قرص های سرماخوردگی،تب برها،مسکن برای میگرنی ها و دردهای عضلانی و...،اسپری برای بیماران آسمی ) که قبلا بدون نسخه هرهفته به سالن ها آورده میشد و دراختیار زندانیان بیمارقرار میگرفت، حال فقط با تجویز مستقیم خودش باید انجام شود.

 2-    غذاهای رژیمی و جیره خشک که پیشتر به دلیل تورم ومشکلات اقتصادی زندان نامنظم وکم شده بود، بعد از این تغییر کاملا قطع شده است.

 3-    زندانیان بیمار بصورت گزینشی توسط دستیارانش انتخاب میشوند، تنها هفته ای 2 بار آنها به سالن ها آمده وبعد از مراجعه زندانیان بیمار، آنها هستند که تشخیص میدهند چه کسی واقعا بیمار است یا تمارض میکند و یا نیازی نیست درحال حاضر به بهداری برود.

  در صورتیکه درمدت ریاست قبلی این کار توسط فردی که زندانیان از بین خودشان به عنوان رابط بهداری در هر سالن انتخاب می کردند،انجام میشد بدین ترتیب که هرشب او به درون اتاقها آمده و اسامی بیماران را نوشته و نوبتی همه تحت درمان و رسیدگی قرار میگرفتند.

 4-    زمانیکه زندانی بیمارپس از معاینه نیاز به داروهای خاص و یا باید آزمایشاتی نظیر سونوگرافی و رادیولوژی و... بگیرد تمامی هزینه های آن را خودش باید بپرزاد و زمانی که علت آنرا از وی جویا شدند در پاسخ میگوید که هزینه های زندان زیاد است و باید صرفه جویی شود، گفته میشود که زمانی که هر زندانی ابتدا وارد زندان شده و تشکیل پرونده میشود،خودبخود توسط قراردادی که زندان با شرکت های بیمه مختلف دارد بیمه میشود.

 5-    لغو قرار داد پزشکانی که ظاهرا به نحوه مدیریت جدید اعتراض داشته و یا آنهایی که رابطه بهتری با بیماران داشته و زندانیان از آنها راضی بودند، همه بدلیل تجدید نشدن قرارداد دیگر در بهداری کار نمیکنند. مانند دکتر مسعود نژادبهرام که به گفته زندانیان رسیدگی مناسبی داشته و در رابطه با تشخیص بیماریها و مراوده با بیماران تجربه لازم و خوبی کسب کرده بوده ، و حال نبود آنها زندانیان را سردرگم کرده است.

 2مورد زیر اعمال پر مخاطره ایست که منجر به افزایش مرگ زندانیان شده است:

 1-    عدم اعزام به بیمارستان در مورد بیماران اورژانسی به بهانه نبود آمبولانس و یا نداشتن مامور جهت اعزام با زندانی بیمار به بیمارستان.بطور نمونه 2 ماه پیش زندانی علی ایلامی در سالن 4 که در یک نزاع چاقو خورده بود وازاعزام آن به بیمارستان جلوگیری شد که در نهایت در اثر خونریزی شدید فوت شد.

 2-    توزیع بی رویه متادون و قرص های روان گردان تحت عنوان حمایت از بیماران تحت نظری، بیماران تحت نظری زندانیانی هستند که قرص های ارام بخشی همچون آمی تریپتلین، آلپرازولام، ترامادول، دیازپام، کلونازپام، فلوکستین و از قبیل داروها مصرف میکنند. توزیع متادون زیاد شده طوریکه از زندانی هرماه 30 هزارتومان گرفته و روزانه با توجه به میزان مصرف فرد بین 5 تا 20 سی سی متادون داده میشود و همین امر موجب شده که در هفته زندانیانی که به دلیل مصرف زیاد (اور دوز) این قبیل داروها جانشان را از دست میدهند، فزونی یافته اند.

 مرگ و میر زندانیان به دلایل مختلفی همچون عدم درمان به موقع ویا مصرف بی رویه داروهای روان گردان همچون ترامادول و متادون که علاوه بر توزیع علنی توسط بهداری در بازار سیاه زندان هم به وفور در دسترس زندانیان قرار میگیرد، افزایش چشمگیر پیدا کرده و هر بیماری که به بهداری مراجعه کرده میگوید یکی الی دو جنازه که کاورشده (درون محفظه های مخصوص برای انتقال به سردخانه و مراسم دفن آنها پوشانده میشوند) در کنار بهداری انباشته شده است.