سیزدهمین نامه از صد نامه تا آزادی

با عرض سلام و احترام

 

در تاریخ دهم فروردین/ 29 مارس سال جاری میلادی سنای آمریکا مصوبه ای را تصویب کرد که به موجب آن نقض گسترده ی حقوق بهائیان و خصوصا محکومیت بیست سال حبس برای هفت مدیر جامعه بهائی (گروه یاران ایران) را سرکوب دولتی علیه اقلیت مذهبی دانست و آن را نقض میثاق بین المللی حقوق بشر خواند. همان میثاقی که نه تنها هرگز در ایران اجرا نشده است بلکه صادق لاریجانی رئیس قوه قضائیه و مرد شماره یک قانون کشور در همایشی در تهران گفته بود:»ایران هم بی توجه یا به اشتباه به برخی از این اعلامیه ها ملحق شده و آنها را پذیرفته است». لازم به ذکر است ایران یکی از هفده کشوری بود که در سال 1948 میلادی در تهیه ی منشور اعلامیه جهانی حقوق بشر نقش اساسی داشته است و در سال 1327 شمسی به این علامیه پیوسته است و در ادامه در اردیبهشت ماه سال1354با تصویب میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی که یکی از عهدنامه‌های سازمان ملل متحد بر پایه اعلامیه جهانی حقوق بشر است به آن اعتبار قانونی بخشید و خود را نسبت به اجرای آن متعهد ساخت. اکنون پس از سالها و پیوستن 193کشور جهان به سازمان ملل متحد و لزوم اجرای هرچه بیشتر مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر در بین کشورهای عضو، حکومت ایران نه تنها از پیوستن به این اعلامیه اظهار پشیمانی میکند بلکه آن را سنگ بزرگی بر سر راه سیاستهای سرکوبگرانه ی خود می بیند و با رد درخواست حضور احمد شهید گزارشگر ویژه ی سازمان ملل متحد در ایران، ثابت میکند که جدای اینکه ذره ای از این میثاق جهانی را درکشور اجرا نمیکند بلکه به بدترین شکل ممکن نیز آنرا نقض میکند. اعلامیه جهانی حقوق بشر در سی ماده به تصویب رسیده است که تاکنون دولت جمهوری اسلامی ایران به رعایت مفاد هیچ کدام از موارد متعهد نبوده است و خصوصا در مورد بهائیان به شدیدترین شکل ممکن حقوق انسانی و اجتماعی آنها را نقض کرده است.

در ماده ی اول این اعلامیه عنوان شده است که»تمام ابنای بشر آزاد زاده شده و در حرمت و حقوق با همبرابرند. عقلانیت و وجدان به آنها ارزانی شده و لازم است تا با یکدیگر برادرانه رفتار کنند». ماده ی دوم«همه انسانها بی هیچ تمایزی از هر سان که باشند، اعم از نژاد، رنگ، جنسیت، زبان، مذهب، عقاید سیاسی یا هر عقیده ی دیگری، خاستگاه اجتماعی، ملی و یا در هر جایگاهی که باشند سزاوار تمامی حقوق و آزادیهای مصرح در این اعلامیه اند. ماده ی سوم«هر فردی سزاوار و محق به زندگی، آزادی و امنیت فردی است». ماده ی پنجم«هیچ کس نمی بایست مورد شکنجه یا بیرحمی و آزار، یا تحت مجازات غیرانسانی و یا رفتاری قرارگیرد که منجر به تنزل مقام انسانی وی گردد». ماده ی دهم«هر انسانی سزاوار و محق به دسترسی کامل و برابر به دادرسی علنی و عادلانه توسط دادگاهی بیطرف و مستقل است تا در برابر هر گونه اتهام جزایی علیه وی، به حقوق وی رسیدگی کند».

جناب آیت الله سید علی خامنه ایی، اجرای مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر امروز نه تنها یک انتخاب بلکه به یک ضرورت انکار ناپذیر برای جمهوری اسلامی ایران بدل شده است و دیگر تفهیم اتهامات نخ نما شده ایی همچون جاسوسی برای اسرائیل، اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی جوابگوی پنهان سازی نقض گسترده ی حقوق بشر در ایران نیست. آزادی بدون قید و شرط یاران ایران و تمام زندانیان بهائی که به راستی از خدمتگزارترین فرزندان ایران بوده و هستند بدون شک کمک شایانی خواهد بود به تداوم نفس های به شماره افتاده ی جمهوری اسلامی ایران در روابط بین الملل که در سالهای اخیر تا حد نابودی و انزوای سیاسی و اقتصادی به پیش رفته است و همچنان پیرو نامه های قبلی که به خدمتتان ارسال کردیم از شما انتظار داریم در جهت تَسریع و تسهیل به وصولِ حداقل حقوق شهروندی و انسانیِ جامعه بزرگ بهائی در ایران اقداماتی شایسته در شأن و منزلتِ بهائیان انجام دهید.