به پدرم که شاید هر چه از شخصیت ؛ منش ؛ رفتار و کردارش حرف بزنم باز هم کم گفته ام … کسی که برایم معنی انسانیت و مردانگی است . کسی که به من یاد داد خودم و ارزش های خودم را بشناسم و این روحیه مبارزه و تلاش را مدیون او هستم . کسی که یادم داد زمانی در برابر چیزهایی که
نمی پسندم هیچ نخواهم و سکوت کنم و تنها نگاه کنم و بگذارم که بگذرد .از همان بچگی تمام تمرکزش روی من و خواهرم بود و شخصیت ما ؛ مرا با ادبیات اشنا کرد و اولین کتاب را او برایم خرید و امضا کرد و به دستم داد . کسی که بچه بودیم و داستان های شاهنامه را برای ما می خواند ان هم با زبانی شیرین و با نگاهی شیرین تر .
و مادرم … معنی خانم بودن و محبت … معنی عشق …کسی که تمام نقاط مهر و خوبی جهان متصل به اوست و پایگاه امنیت و مهربانی ست . می تواند در کسر ثانیه تمام غم های مرا به شادی تبدیل کند . بانوی صمیمیت و صداقت و فرشته زندگی من …
یادم داد که بدی را با بدی جواب ندهم و مرا با انرژی ها جهان اشنا کرد .به من یاد داد که انچه
می ماند نور است و امید و خوبی …
اگر می گویم هر چه دارم از پدر و مادر است بی راه نمی گویم . اعتماد به نفسم را مدیونشان هستم . هر زمان برایم سوالی پیش امد و تردیدی داشتم پدرم گفت قطعا خودت بهترین تصمیم را خواهی گرفت … به من یاد داد تا از هوشم و مغزم استفاده کنم تا از زنانگی ام ...
…و مادرم که یادم داد قدر زمان را بدانم و قدر خوبی ادم ها را ... و بدی ها را کم تر ببینم و جستجو نکنم در سیاهی ها و بد دلی ها … و به انچه درونم به من می گوید و حس می کنم ایمان داشته باشم ...
خدا را شکر می کنم که چنین موهبت هایی در زندگی دارم و می دانم که هر چه بگویم باز هم کم گقته ام از وجود زلال و خالص و عزیز شان …
پدرو مادر عزیزم دستتان را می بوسم و با تمام وجود دوستتان دارم
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید