واکنش آقای کاظمینی بروجردی در پی سیاست های مسکو

در رقابتها و کشمکش های  مستمر میان بازیگران سیاسی در صحنه ی روابط بین الملل، همواره تاریخ سیاسی جهان شاهد جناح گیری و قطب بندی های مختلفی بین قدرتمندترین رقبای بین المللی بوده است؛ که در این میان زورآزمایی دو قطب شرق و غرب نمونه ی بارز و مثال زدنی تاریخ سیاسی معاصر از این کشمکش قدرت میباشد. قطب غرب با محوریت آمریکا و قطب شرق با محوریت اتحاد جماهیر شوروی، جهان را در دوران خود  به دو نیمه تقسیم کرده و هر دو قطب در ستیزهای سیاسی و تبلیغات روانی مساعی خود را در جهت یارکشی دولتها بکار می گرفتند. در نهایت عمر حاکمیت کمونیستها  ( در سال 1991) با آغاز انقلاب های مخملی پایان گرفت و از رحم بلوک از هم گسیخته ی شرق نطفه روس ها بیرون آمد. همزمان با آن تحولات ، و با روی کار آمدن اسلامیست ها در ایران، روس ها علی رغم نفوذ سیاسی و اقتصادی و نزاع های همه جانبه با رقبای غربی  توانستند با استفاده از فضای ضد غربی حاکم بر دوران پس از انقلاب اسلامی در ایران ، رقبای غربی  خود را از صحنه ی داخلی ایران حذف کنند. در این هنگام بود که با توسعه ی همه جانبه ی روابط دیپلماتیک با حاکمیت دینی، آنها موفق به چرخش دیدگاه های سیاست داخلی و خارجی رژیم جمهوری اسلامی به نفع خود شوند. در واقع این مرحله از تاریخ را می توان سلطه ی چشمگیر روس ها بر منابع داخلی ایران عنوان کرد که تنها به نفع مصالح قدرت سیاسی و در جهت تقویت موجودیت حاکمیت اسلامی ولایت فقیه می باشد.

 در واقع  نامه ی ارسالی آقای کاظمینی بروجردی به رییس جمهور روسیه را بیان کننده ماهیت سیاست ستیزمنشانه ی روس ها در قبال ملت ایران می توان عنوان کرد . این چهره ی سرشناس و مدافع سکولاریسم ، از آنجایی رژیم مسکو را مسئول انهدام و غارت منابع ملی ایران می داند .

 در این راستا می توان رژیم روسیه را از موثرترین نیروی های خارجی  در ابقاء و تداوم عمر حاکمیت دینی برشمرد.روس ها ضمن حمایت از موجودیت رژیم ولایت فقیه،  با چنگ اندازی بر منابع اقتصادی، ارضی و ملی کشور توانستند  گستره ی پایه های نفوذ خود  را ؛ با هدف تامین امتیازهای منفعتی و مصلحتی خود ترسیم کرده ، و بر جنایت ها و کشتار رژیم در سطح داخلی و گسترش تروریسم و ساخت سلاح های هسته ای بمنظور اشاعه ی گسترده تر تروریسم در سطح خارجی  و بر پافشاری این رژیم بر محو موجودیت کشور اسرائیل بیفزایند و پوششی قانونی و حقوقی  بر اقدام های ضد بشری رژیم ولایت فقیه فراهم  کنند.

گشایش دروازهای انتقادی و اعتراضی این دگراندیش میهن دوست علیه متحد استراتژیکی رژیم تهران که اقدامات و سیاست های همسونگرانه ای را در جهت سرکوب ملت آزادیخواه ایران اتخاذ کرده، روزنه ی  تداوم روابط میان ملت ایران با  روسها را در فردای پس از حاکمیت دینی گشوده است که آیا می توان روسها را علی رغم همکاری گسترده با رژیم تهران در سرکوب اعتراضات مدنی ملت ایران با تجهیز این رژیم جنایتکار به مدرنترین ابزار شکنجه علیه زندانیان معترض  و نیز تحویل جدیدترین آموزه های امنیتی  به وزارت سرکوبگر اطلاعات ایران ، آنها را  بعنوان شریک  سیاسی و رفیق اقتصادی در فردای ایران  قبول کرد؟