سیروس آموزگار دیشب در بیمارستان تاب عمل جراحی را نیاورد و در گذشت

 

 

همه انهایی که ایشان را می شناختند در تاسفی بسر میبرند که تحمل خبر شوخ طبعی خود این استاد بزرگ است ، این بزرگ مرد مطبوعات در کار قلمزنی که از نو جوانی آغاز کرد تا همین چند هفته پیش بکارش عشق ورزید و ادامه داد . من شانس این را داشتم که نزیک به ۸ سال در تهیه برنامه گذری و نظری که یک ربع ان را ایشان با عنوان ای ادم ها ادم ها به عهده داشت حضور داشته باشم ، اقای اسیروس اموزگار از کوتاه نویسی ، تا سردبیری بزرگترین نشریات و یا نمایشنامه نویسی کار کرد ، وزیر ۳۷ روزه دولت اقای شاپور بختیار بود ، نزدیک به شش ماه در زندان جمهوری اسلامی به سر بود از پاک سرشتی اش که همین شنبه عصر تلفنی با هم صحبت کردیم امید دادن به دیگران بود ، شاید کمتر کسی بداند او سالها برای امرار معاش یک مغازه روزنامه فروشی در محله ۱۱ پاریس باز کرد تا هزینه زندگی اش را یک تنه تامین کند ، او مانند سه همکار دیگرش از تلویزیون ایران فردا حقوقی دریافت نمیکرد ، ، میگفت روزی که برای مجوز داشتن روزنامه فروشی به اداره مربوطه مراجعه کردم طرف با لحن خاصی از من پرسید رابطه شما با مطبوعات چه هست و چه بوده و من به اوگفتم در این راه همه کار کردم حتی وزیرش هم شدم فقط مانده بود که روزنامه فروشی هم بکنم ،مسئول از پشت میزش بلند شد و به این سمت امد و دست من را فشرد ، اقای اموزگار یکربع پیش دخترتان خبر ناگوار را بمن داد و در این لحظه سخت دلتنگتان هستم جانشین ندارید . در اینجا از کسانی که احتمالا تلفنی با آقای احرار در خانه سالمندان در تماس تلفنی هستند استدعا میکنم از آسمانی شدن آقای آموزگار که ۶۷ سال دوست و یار هم بودند چیزی به آقای احرار نگویند