پرسش و پاسخ با روزنامه سپاه در مورد اصفهان

عبدالله گنجی در سرمقاله روزنامه جوان میگوید: "تجمعات اصفهان، تجربه ذی‌قیمت و برد-برد ‏برای معترضان و حاکمیت بود. معترضان مطالبه مشخص داشتند و خشونت نکردند.‏"

میگویم: آقای گنجی! با شما موافقم که رفتار معترضان در بستر رودخانه عاقلانه بود. از اینکه این تجربه ‏را برد-برد عنوان میکنید باید استقبال کرد. ‏

گنجی میگوید: "پلیس هوشمندانه عمل کرد، حاکمیت زنده پوشش داد و مقامات وارد میدان شدند."

میگویم: درست است که مدیریت اعتراض در بستر زاینده رود صحیح بود. اما پلیس بعدا بیش از حد ‏واکنش نشان داد. پوشش صداوسیما محدود و ناقص بود و میتوانست عاقلانه‌تر، وسیع‌تر و جدی‌تر ‏باشد. حضور مقامات هم در قبول مسولیت و ارائه راه حل به نظر نمیرسد که افکار عمومی را راضی کرده باشد. ‏

گنجی ۲۵ درصد از سرمقاله خود را به مسله "برد-برد" اختصاص داده و انگاه در ۷۵ درصد بقیه نوشته ‏که ناآرامی بعدی را "اپوزیسیون داخل و خارج، فرقه رجوی، الپهلویه و دولت آمریکا" بوجود آوردند. ‏

میگویم: ای کاش ۷۵ درصد درباره "برد-برد" می‌نوشتید که شاید راه حل باشد.

گنجی مینویسد: اپوزیسیون ۱۵ نقطه شهر اصفهان را برای تجمعات ۱۰۰ تا ۱۵۰ نفر انتخاب کرد.‏

میگویم: آیا عجیب نیست بگوییم اپوزیسیون چنان قدرتی دارد که در اصفهان چنین کند. ‏

گنجی مینویسد: قصد اپوزیسیون فشار برای به هم‌ریختن محاسبات ایران در آغاز مذاکرات هسته‌ای ‏بود.‏

میگویم: وقت آن است که جمهوری اسلامی به ماجراجویی خارجی پایان دهد. این بهانه که ‏ناآرامی اصفهان محاسبات ایران را به هم ریخته نمیتواند بهانه برای فرار از ضرورت توافق هسته‌ای ‏باشد. ‏