بحران پناهجویی در ترکیه

هنوز چند روزی از انتشار خبر مربوط به زنده زنده سوزانده شدن سه پناهجوی سوری در محل کارشان توسط یک ناسیونالیست و فاشیست ترک که در اعترافات خود به این جنایت افتخار می‌کند و آنرا را در راستای باورهای و انگیزه های ناسیونالیستی بیان می‌کند نگذشته است که امروز خبری دیگر میخکوبم می‌کند؛ ضرب و شتم یک پناهجوی افغانستانی که در استانبول ترکیه صورت گرفته است، توسط گروه نیونازیِ ترک که ویدیوی این خشونت را در فضای مجازی  پخش کرده و اعلام کرده اند به اینگونه رفتار علیه پناهجویان افغانی و دیگر پناهجویان ادامه خواهند داد .

در این ویدیوی دلخراش اعضای این گروه می‌گویند در حال گشت در خیابانهای استانبول بودند که با این پناهجوی افغانستانی مواجه شده و وی را مورد شکنجه و ضرب و شتم قرار داده‌اند. این اولین باری نیست که گروه فاشیستی فوق الذکر دست به چنین اقداماتی می‌زند در ماه سپتامبر نیز این گروه ویدیویی منتشر کرده بود که در آن یکی از اعضایش پناهجوی سوری را با چوب کتک زده‌ است. این گروه خطاب به جوانان ترکیه گفته است:  ما باید به اشغال کشورمان پایان دهیم و خون کسانی که کشورمان را اشغال کرده اند را بریزیم و از اینکه شما را فاشیست یا نژاد پرست خطاب کنند نترسید اگر امروز نژاد پرست نشویم وطن خود را از دست خواهیم داد .

از نظر سازمان ملل ترکیه به عنوان کشور امن برای پناهجویان شناخته می‌شود ولی در عمل نه هیچگونه حمایتی از طرف سازمان ملل صورت می‌گیرد و نه دولت ترکیه و پناهجویان برای انتقال به کشور سوم به علت عدم مسولیت پذیری سازمان ملل و کشورهای پناهجو پذیر سالها در این کشور حتی علیرغم اخذ قبولی پرونده پناهندگی از کمیساریای عالی پناهندگی سازمان ملل متحد باید منتظر انتقال به کشور سوم باشند که در مواردی این مدت بیش از ده سال طول می‌کشد و یک پناهجو تحت بدترین شرایط باید این پروسه ی را طی کند. در رسانه های وابسته به ایدئولوژی دولت ترکیه و پروپاگاندای رسانه‌ای مسبب بیکاری، بحرانهای اجتماعی سیاسی و اقتصادی موجود در ترکیه پناهجویان نشان داده می‌شوند و همچنین القای حمایتهای مالی دولت از پناهجویان در این رسانه‌ها در افکار عمومی موج مهاجر ستیزی را دامن می‌زند و موجب تبعیض و عدم پذیرش پناهجویان در اجتماع می‌شود. به علت نداشتن مجوز کار برای تامین اولیه ترین نیازهای معیشتی خود پناهجوی ترکیه مجبور است به عنوان کارگر غیر قانونی بدون بیمه به عنوان ارزان قیمت ترین نیروی کار با دستمزدی زیر حداقل حقوق مصوب در کارهای سنگین به استثمار وحشیانه تن بدهد و قربانی سوانح و حوادث کار نیز بشود که در موارد بسیاری طی این حوادث کار پناهجو جانش را از دست داده است و قربانیان بی صدای حوادث کار هستند که هیچ اقدام قانونی هم برای احقاق حقوق خود نمی‌توانند انجام دهند که در مواجه با این تبعیض ها و اقدام حقوقی اولین اتهام برچسب کارگر غیرقانونی بودن به پیشانی شان  چسبانده می‌شود و حتی با این اتهام امکان دیپورت به کشور مبدا خودشان وجود دارد و از هرگونه اقدام حقوقی صرف نظر می‌کنند. زنان پناهجو و پناهجویانِ کوئیِر شکنجه و ستم  مضاعف‌تری نسبت به پناهجویان دیگر بنا به  وجود هموفوبیا و زن ستیزی در جامعه ترکیه متحمل می‌شوند و توهین، خشونت کلامی و استثمار و تجاوز جنسی هم در محل کار گریبانگیر این پناهجویان است نه سازمان ملل و کمیساریای عالی پناهجویان از این پناهجویان حمایت می‌کند و نه نهادها و قوانین دولت ترکیه. مرگ مشکوک گندم زن ترنس پناهجو در ترکیه که ۹ سال از درخواست پناهندگی اش میگذشت و دهها مورد این چنینی مؤید این مسأله است اما مشکل نان و کار تنها مشکل پناهجویانِ ترکیه نیست قانون امضای هفتگی مانند مجرمان در حال مجازات، عدم امکان خروج از شهر تعیین شده، فضای بسته سیاسی، انسداد فرهنگی، راسیسم و ناسیونالیسم افراطی و همجنسگرا ستیزی ترکیه را  به جهنمی برای پناهجویان مبدل کرده است. بعد از واگذاری امور پناهجویان از کمیساریای عالی پناهندگی سازمان ملل متحد به اداره مهاجرت ترکیه در تاریخ 10سپتامبر 2018 مشکلات پناهجویان روز به روز بیشتر می‌شود عدم صدور کیمیلیک بعد از درخواست پناهندگی که در مواردی حتی پروسه ثبت نام و صدور کیملیک نزدیک به دو سال طول می‌کشد، قطع بیمه درمانی، اقدامات فراقانونی و سلیقه‌ایِ  اداره مهاجرت و برخوردهای غیرانسانی نمونه این مشکلات است و با کاهش اختیارات کمیساریای عالی پناهندگی سازمان ملل همچنین همکاری امنیتی بین دولت ایران و ترکیه و توافقات فی مابین پناهجویان سیاسی ایرانی بیش از پیش در معرض خطر، تهدید و پرونده سازی‌های واهی قرار گرفته اند و پناهجویان معترض به وضعیتشان  تحت بدترین پرسهای روانی قرار دارند و در  موارد زیادی با پرونده سازیهای واهی دستگیر شده و در معرض دیپورت به ایران قرار گرفته‌اند .