● تریبون آزاد

ایران زیر حاکمیت جمهوری اسلامی از لحاظ تأمین اجتماعی نه تنها با کشورهای پیشرفته ی صنعتی فاصله ای نجومی دارد، بلکه از بسیاری از کشورهای پیشرو جهان سوم نیز بسی عقب تر است. ا

مورد دیگر که دروغین بودن ادعای ثابتی در زمینه فوق را نشان می دهد دیدار این "مقام امنیتی" با خود من بود. درسال 1349 ساواک با ردّی که از من در ارتباط با دستگيری های اوليه داشت، مدتها به دنبال من گشته و دستگیری من به عنوان یک زن در درون یک سازمان سیاسی- نظامی، یکی از مسایل جدی آن ها را تشکیل داده بود و به همین خاطر هم وقت زیادی را به این منظور صرف کرده بودند.

فشارهای وزارت اطلاعات به کمتر کسی اجازه و جرئت نزدیک شدن وارتباط با بهاییان را می دهد چرا که بلافاصله توسط اداره اطلاعات شناسایی و مورد بازخواست و تهدید قرار می گیرد( ظاهرا وزارت اطلاعات درصدد جلوگیری از معاشرتهای ساده خانوادگی و دوستانه بین بهاییان با مسلمان هم می باشد ) در واقع وزارت اطلاعات و امنیت ایران با برخوردی امنیتی اجازه نمی دهد هیچ فردی به بهاییان نزدیک شود والا شاید با رعایت حق آزادی بیان بسیاری از ایرانیان علاقه مند به معاشرت ، دوستی و حتی آشنایی با مذهب بهایی...

نکته گفتنی این است که این نوشته در تعدادی از رسانه ها و بویژه برخی از رسانه های سازمانی چپ منعکس نمیشود. آفتاب آمد دلیل آفتاب! اما پوست ما کلفت شده است و چه باک که حتی در دنیای یکدست و کسالت آور برخی رسانه های سازمانی صدایمان از گزارشگران با یاری طیف همراهان آزاده آن به محدوده ای از محیط تجمع ایرانیان میرسد.و بر عیار غرور و افتخار ما می افزاید.غمگین می شویم که پس از سی سال هنوز در بر همان پاشنه می چرخد و هنوز مقولاتی از جمله آزادی بیان, عرف مطبوعاتی, تنوع مطالب و احترام به نویسنده و فلم و...

من گمان می کنم پایان سی سال همکاری و درس آموزی ی از آن استاد بزرگوار، فرصت مناسبی است که پیوند رسمی خویش با شما را منقطع و در کنار میلیونها ایرانی، آرزومند سربلندی شما در ادامه راهتان باشم. این جدایی به من فرصت خواهد داد تا با فراغ بال بیشتر به افشای کسانی بپردازم که به دروغ، نام «همراه ملت» را بر خود نهاده اند و هم اکنون در حال صاف کردن راه برای ادامه فریب کاری حکومت در قالب انتخابات سال آینده هستند

به مناسبت سی ام تیر ماه 1331 و پر پر شدن فرزندان پاکباز میهنم ایران

عزیزان بیاید بار دیگر تاریخ گذشته ایران را بازخوانی کنیم تا بتوانیم پردهارا کنار زده و به حقایق دست یابیم .

من در این نوشتار نگاهی به صنعت مزبور دارم و تلاش می کنم شرایط و مسایل این صنعت، ارتباط میان تولید، توزیع، مصرف و مناسبات و روابط حاکم و موجود را توضیح دهم. نگارش این مقاله از مدت ها پیش آغاز گردید و بخش عمده کار قبل از بحران اخیر گرانی گوشت مرغ- در ایران- نوشته شده است، اما افزایش افسارگسیخته قیمت در ماه های اخیر را نیز مورد توجه قرار داده ام.

نامه یک کودک کار: وقتی بعد از سه ماه حقوقم را دادند برای پدرم یك جفت كفش بخرم برای مادرم یك كاپشن گرمی تا بتواند زمستان از آن استفاده كند. برای عید برای برادرم یك شلوار لی بخرم تا در مدرسه به او به خاطر شلوارش توهین نكنند. برای خواهرم یك كیف نو بخرم تا وقتی به مدرسه می‌رود كتاب و دفترهایش را در كیسه پلاستیكی نكند و بچه‌ها به او نخندند. اما خودم چی. من هم چیزهایی لازم دارم مثل مانتو كفش و برای مدرسه كیف. ولی كفش پدرم و كاپشن مادرم و كیف و شلوار خواهر و برادرم مهم‌تر است. اگر پولم رسید همه را می‌خ

غروب سی تیر، وقتی مصدق بر بالکن خانه ظاهر شد، با بغضی در گلو و دیدگان اشکبار به اجتماع مردم گفت:
«ای كاش مرده بودم و ملت ايران را اين‌طور عزا‌دار نمی‌‌ديدم. ای مردم من به جرأت می‌‌گويم كه استقلال ايران از دست رفته بود ولی شما با رشادت خود ‌‌آن‌را پس‌ گرفتيد».

طنز تلخی‌ پیرامون خطر افراط و تفریط‌ های رایج در بین سیاسی‌ نویسان ایران . آیا خطر سقوط از آنسوی بام جدی نیست؟

سوالی که باقی خواهد ماند این است ایا کنگره و خانم نازنین افشین جم و رضا مریدی که بدرستی در این مورد علیه تی دی موضع داشته و انرا محکوم کرده اند چه گونه می توانند دوگانگی رفتارشان در مورد حمایت از تحریم ها را به جامعه ایرانی کانادایی پاسخ بدهند در حالیکه خود مشوق تحریم ها هستند . ؟ ایا محکوم کردن تی دی بعد از علنی شدن کانادایی موضوع یک تاکتیک سیاسی برای برنامه های اینده است ؟

دکتر مهرداد درویش‌پور که علنا مخالف ارتباط گیری اپوزیسیون با «نئوکان‌»ها و منتقد حضور حامیان با سابقه مدیریت کودتا در میان مجموعه‌هایی است که مدعی مخالفت با حمله نظامی هستند، می‌گوید که «انتخابات آزاد» تلاشی است برای عبور «نرم» از استبداد دینی حاکم در ایران: «ایده انتخابات آزاد خواستی ساختار شکنانه اما مسالمت جویانه است که گسترده‌ترین قدرت بسیج را داشته و کم هزینه‌ترین راه تحول سیاسی در ایران است.»

تشکیل چنین کنفرانس هائی سابقه دارد و رویداد تازه ای نیست. کنفرانس های قبلی به اهداف خود دست نیافتند. هدف این پروژه هم که تدارک کنندگان آن می خواهند برای آن چند کنفرانس برگزار کنند، روشن نیست. از ابتدا دست اندرکاران این پروژه مشخص نکردند که با برگزاری چندین کنفرانس، چه هدفی را پی می گیرند. اما گرایش هائی در بین تدارک کنندگان و شرکت کنندگان وجود دارد که هدف معینی را تعقیب می کنند.

پیروزی "ارتش آزاد سوریه" امری قطعی است. به این ترتیب دوباره این منافع ملت ایران است که با ندانم کاری مسئولین جمهوری اسلامی از بین می رود. ملت سوریه تا دهه ها بدهکار منابع ملت ایران هست و خواهد بود، اما تهران نابخردانه فرصت ملت را سوزاند و دشمنی دیگر بر دشمنان بی شمار افزود. نزاع های خودساخته حاکمین جمهوری اسلامی با دنیا و همسایگان تنها باری بر دوش ایرانیان است، وگرنه رهبران نظام نبود "ایران" را به عدم خودشان ترجیح می دهند.

در فضای بسته سیاسی کشور، صف‌‌بندی‌‌های جدیدی به رهبری محمد خاتمی، عبدالله نوری و هاشمی رفسنجانی در حال شکل‌‌گیری است. انگیزه مشترک این فعالیت‌‌ها چیزی جز دغدغه نظام نیست. خاتمی و نوری در بیانیه مشترکشان به همگان توصیه کرده‌‌اند که به هیچ وجه در «دام حیله‌های تفرقه‌افکنان و دروغ پردازان» نیفتند، ولی از مصادیق آن نامی نبرده‌‌اند. آیا تفرقه‌افکنی در صفوف جنبش سبز که موضوع تلاش مشترک اینان است یک مصداق بارز آن نیست؟

یکی از سیاست های ویرانگر جمهوری اسلامی، ایجاد سدهای گوناگون در سراسر کشور است. این فعالیت که فاقد توجیه اقتصادی برای ایران است، یک حربه نیرومند در اختیار سپاه پاسداران و شرکتهای وابسته به آن، جهت چپاول و سودجوئی و فساد مالی میباشد. درباره بسیاری از این سدهامیتوان گفت که راندمان و بهره گیری برای تولید برق بشدت پائین بوده و از نظر اقتصادی بهیچوجه قابل تائید نیست واز سوی دیگر این نوع پروژه ها جز ویرانی محیط زیست و بی خانمانی روستائیان نتیجه دیگری ندارد.

در وضعیت کنونی که دشمنان ملت ایران بر طبل جنگ می‌کوبند، حفظ تمامیت ارضی و استقلال ایران بسیار مهم است. برخی از دشمنان ایران، برای آن که در آینده با ایرانی روبه‌رو نگردند که در ترکیب کنونی خویش از توانائی تبدیل شدن به‌بزرگ‌ترین قدرت منطقه‌ای خلیج فارس برخوردار است، در پی تجزیه ایرانند. بنابراین، هرگاه از این ورطه به اپوزیسیون ایران بنگریم، نه فقط با رژیم ولابت فقیه، بلکه هم‌چنین باید با آن بخش از اپوزیسیون ایران قاطعانه مبارزه کرد که...

برخلاف تبلیغات سوء جمهوریخواهان پادشاهی پارلمانی یا پادشاهی مشروطه یکی از شکل های دمکراسی مدرن است، تجربه تاریخی نیز نشان می دهد پیشگامان نظام های دمکراسی نظام های پادشاهی هلند و انگلستان بوده اند1 ، همان طور که جمهوری «شکل» نظام سیاسی است و می تواند دیکتاتوری یا دمکراسی باشد، پادشاهی هم «شکل» نظام سیاسی است که می تواند دیکتاتوری یا دمکراسی باشد، مترادف کردن پادشاهی با استبداد و یکسان دانستن جمهوری با دمکراسی یک جعلکاری مفهومی است

مقایسه خویش با ماندلا به نوعی توهین بی شرمانه به هزاران زندانی شکنجه شده در داخل کشور میباشد٬کسی که حتی یک ساعت بازجویی و زندان و شکنجه نکشیده است بهتر است به جای این قیاسهای مع الفارق ٬بنیه مالی خود را صرف مبارزه با رژیم کند ٬زیرا با این شرایط خامنه ای از او متواضع تر است ٬زیرا بی شرمی وی به این حد نیست که خود را با ماندلا قیاس کند٬وای بر ملتی که یا منتظر ظهور مهدی و یا منتظر ظهور رضا پهلوی و هخا و مصباح یزدی و.....هستن

همچنانکه سلطنت طلبی با غرورِ کاذب باد می کند و نیروی محرکه صوری می یابد، هرچه بیشتر احتمالِ آن می رود که چنان سکندری بخورد و به سر درآید که دیگر هرگز نتواند سر بلند کند؛ چرا که با تغییر صحنه نمایش از رویدادهای ایران به رویدادهای بین المللی و با عریض تر کردن گستره پروژه بی حاصل شان، چنین به نظر می رسد که سلطنت طلبان قصد دارند با نگه داشتنِ کارتِ ظاهرا برنده در دستِ خود، لجوجانه به رویای هژمونیِ نداشته شان بچسبند. ب

طرفه حکایتی ست حکایت استبداد٠ در روزگار قدرت، با اعمال خشونت، ارعاب و شکنجه دهانها را می بندد و قلمها را می شکند و در زمان نکبت، عمل سانسور را با فحاشی و اتهام و ترور شخصیت عملی می کند.

در این میان یک سئوال کوچک دارم؛ شما باتوجه به فراموشی عمدی حقوق ملت عرب، هنوز خود را مدافع حقوق بشر می دانید؟

در واقع نامه ی ارسالی آقای کاظمینی بروجردی به رییس جمهور روسیه را بیان کننده ماهیت سیاست ستیزمنشانه ی روس ها در قبال ملت ایران می توان عنوان کرد . این چهره ی سرشناس و مدافع سکولاریسم ، از آنجایی رژیم مسکو را مسئول انهدام و غارت منابع ملی ایران می داند .

در پس سایت گزارشگران هم فراتر از این نیست. پی در پی نقد میشویم که سانسورچی هستیم و چرا از نان شب مان نمی گذریم و مطالب انبوه و ارزشمند خلق اله! را دربست منتشر نمی کنیم. زمانی هم که پیشنهاد همکاری میدهیم تا همه مطالب به کمک مستقیم آنها درج شود, حقوق ماهانه خواستار می شوند و یا گاها ده هزار دلار بابت شروع همکاری شان طلب می کنند!؟ با اینکه میدانند این رسانه غیر انتفاعی است و تنها با انگیزه یاری جنبش مردمی داخل و اپوزیسیون رادیکال و افشا جمهوری اسلامی نفس می کشد.

من دلباخته خود را بر گزیده ام
بروید به مرگ بگویید
من عاشق زندگیم
mən sevgilimi seçmişəm
gedin deyin ölümə
yaşamla sevişmişəm
هر کس به دنبال گمشده ی خود میگردد. هرکس سایه خود را در کسی مییابد. شاید هم هرگز نیابد - مهم نیست - مهم «رفتن» است، نه رسیدن. زندگی اصلی و کرم را به خاطر آور، از آغاز تا پایان، تنها، رفتن است . و هیچ رسیدنی درکار نیست. تنها خاکسترشان بهم میرسند...»
«من به درد تو نمیخورم. به درد هیچکس دیگر هم نمیخورم. نه به درد مذهب فمنیسم و نه ب

انباشت مطالبات بی پاسخ مانده و تعمیق بحران همه جانبه جامعه ایران باعث شده است که از یکسو جنبش ضد استبدادی- مطالباتی بسرعت از اصلاح طلبان و دخیل بستگان به حکومت سراسرپوسیده و مرمت ناپذیراسلامی فراتررفته و خواهان سرنگونی و العاء کلیت نطام موجود شود و ازسوی دیگربدلیل تشدید سرکوب ها نتواند با آهنگ لازم و متناسب با نفی رژیم، به ایجاد سازوکارهای خود رهان و خود بنیاد لازم برای برپائی بدیل متقابل مبادرت ورزد. شکاف بین دو روند فوق و بطور اخص افول جنبش سبز که تبلورتضاد فوق بود...

ایران عزیز ما مواجه با شرایطی بحرانی است، اوباشی وطن فروش به خواست و خبط بیگانه در طول سی سال گذشته بر ایران حاکمند، غیر ایرانیان دین فروش بر این ملک حکومت کرده و میکنند، ایران مورد اشغال و در چنگ حاکمانی وقیح و جنایت پیشه قرار گرفته است.

كشورهايي كه در آن ها بهار عربي به شكوفه نشسته نبايد به امور داخلي خود محدود شوند و بايد سلسله اي از نشست ها و برنامه هاي مشخص را براي كمك به ساير مللي كه هنوز در راه انقلاب يا اصلاحات مبارزه يا اعتراض مي كنند، به نوعي كمك كنند و اين به ديپلماسي فعال تري نياز دارد

هشدار که هرگونه تعلل در این زمینه می تواند حیات ملی ما را به خطر اندازد. رژیم ایران همانطور که بارها ثابت کرده است از اینگونه بازیها که حقوق ملی ایرانیان را نقض کند، همچنان که در جریان گروگانگیری آمریکایی ها و جنگ ایران و عراق کرد، باکی ندارد. اما اینبار وضعیت ایران بغایت سخت تر از آن دو بازی گذشته است، اکنون تنها حضور به موقع مردم در صحنه است که می تواند پاسخ مناسب برای حل این مشکل باشد، در غیر اینصورت متاسفانه همه چیز ممکن است

حال جهان غرب با 2 معضل پیچیده در ایران که یکی سپاه پاسداران شاخه برون مرزی اش یعنی « نیروی قدس » و تاریخچه چندین ساله اش در ترورها وعملیات تروریستی در« سطح جهان » و نقش مافیایی در صادرات مواد مخدرو پولشویی که نمونه ای از آن وزارت خزانه داری امریکا نام گذاری یکی از فرماندهان نیروی قدس سپاه پاسداران به نام سرتیپ غلامرضا باغبانی به اتهام مشارکت در قاچاق مواد مخدردر فهرست قاچاقچیان مواد مخدر وجدیدترین تحریم های وزارت خزانه داری امریکا تحریم یازده شرکت مرتبط با وزارت دفاع و سپاه پاسداران...

این فقط یک نمونه از هزاران حیف و میلهای مالی رژیم اسلامی است. سرمایه‌های مالی که با بکار گیری روشهای مدرن رشد و توسعه و در جهت صحیح میتوانند بهترین شرایط زندگانی را برای نسل امروز و نسلهای آینده ایران تامین کنند و کشور ایران را به یکی‌ از مدرنترین و پیشرفته‌ترین کشورهای جهان تبدیل کند. با وجود رژیم اسلامی، از چنین سرمایه مالی هنگفتی فقط فقر و سرکوب وحشیانه و نتیجتا سقوط کامل در تمامی‌ زمینه‌ها نصیب اکثریت قریب به اتفاق ملت ایران شده است.

به په‌یج تعداد زیادی از فعالین سیاسی، حقوق بشری و روزنامه‌نگاران ایران - بخوان مرکزگرا- مراجعه کردم، یکی آواز و ترانه پخش کرده، دیگری یک عکس زیبا، آن یکی به شدت مشغول تبلیغ سخنرانی یک فعال سیاسی‌ که قرار است به بروکسل بیاید، یکی دیگر هم شعری، آن یکی هم اصلا مثل اینکه آنلاین نیست، و خلاصه هرکسی یه چیزی منتشر کرده به غیراز خبرهایی از وضعیت ناگوار جسمی و روحی آقای محمد صدیق کبودوند و اعتصاب غذای ایشان به مدت بیش از پنجاه روز. جالب اینجاست که این خوبان به همزیستی مسالمت آمیز معتقدند.

در این مرحله از جنبش و مبارزه با استبداد و خفقان اتّحاد حول یک محور و منشور و ایجاد یک جبههء ضد استبدادی و ضد استثماری لازم است، امّا کافی نیست. این اتّحاد می باید توانِ دیدِ گام یا چه بهتر گامهایی را فراتر از نوکِ بینی ما داشته باشد. از اینرو وجود یک برنامه لازم و ضروری است، برنامه ای که همهء اتّحادکنندگان بدان معتقد بوده و بدان رأی داده باشند.

باب راسل دانشجوی فقیری در شهر فیلادیفیا امریکا بود که ماشینی به مبلغ 3000 دلار ی او در سال 1968 دزدیده شد . باب می دانست که شانس پیدا کردن ماشین وجود ندارد با این وجود او همواره در جستجوی اتوموبیل سرقت شده خود بود . در اواخر دهه 60 هنوز نتی وجود نداشت و لی چشمان او همه جا بدنبال Austin-Healey بود .