● تریبون آزاد

جوانان امروزایرانی مسئله شان این است . چه کسی می تواند آن ها را از این وضعیت بلا تکلیفی و راستش بی پولی و بیکاری و تنگنا نجات دهد.فرقی نمی کند چه کسی باشد!
ما در جریان سال هشتاد و هشت حس می کردیم که اصلاح طلب ها هم نیرو دارند و هم مرد میدانند و تا آخر می ایستند.  به ما جوان ها هم جدا از این که با جمهوری اسلامی موافق یا مخالفیم دل می سوزانند.

جنبش موجود به صدای بلند برای برچیدن حکومت اسلامی در اشکال اعتصاب عمومی و طنین مرگ بر جکومت اسلامی در سراسر کشور نیاز دارد. ملت ایران بار دیگر تظاهرات با “دهان بند” را نمی پذیرد. تجربه را تجربه کردن خطاست!

به احتمال قوی این خانم را در تعطیلات که به اطراف مدیترانه سفر کرده بودم دیدم. تقریبا مطمئنم که ایشان بودند اما جا میگذارم برای اشتباه. هوای خوبی بود و همه در استخر هتل بودند و فرزندان این خانم هم در آب مشغول بودند.

مرز ما بین تبدیل شدن نیروهای چپ از یک نیروی ملی مردمی، به ستون پنجم کشورهای امپریالیستی به اندازه یک تار مو بیشتر نیست. متاسفانه برآمد های سیاسی هیچان انگیز برخی از آنها در پروژه های ژئوپولیتیک منطقه ای و جهانی امپریالیستی، آنها را اغلب کاتولیک تر از پاپ نموده و به صفوف ستون پنجمی می افکند.

   عاشقان در میدانند و با گیسون وکاکل های غرق در خون که در آرزوی آزادی ،درآرزوی یک آینده روشن خالی از تحقیر ،خالی از دلهره، در آرزوی یک جامعه ای که توانائی های آن ها ببیندوارجشان بگذارد مبارزه می کنند.

اسکلت مبارزه در ایران، مانند مثلث سه ضلعی می باشد که اضلاع آنرا "آ شهروند، جامعه و میهن" تشکیل می دهند. هر گرایش سیاسی بخواهد یکی از این سه ضلع را حذف کند، در واقع بنیادهای همبستگی جامعه ایرانی را به چالش می کشد.

حاصل "جنبش جاری نفی نظام" البته تا همین نقطه هم بی همتاست. تأثیرات بلافصل آن بر روح و روان جامعه بیمار و از هم گسسته ایران تردید بردار نیست. جامعه ای که تمامی هنجارهای اجتماعی و ارزشیش برهم خورده و به مرز پُکیدگی رسیده با این جنبش هویت خود را باز می یاید. این جنبش ضد افسردگی است ، این جنبش درست مثل آنتی بیوتیک چرکهای درون جامعه را خشک کرده و بر زخم عمیق بی هویتی مرهم می گذارد. وحدت و همبستگی در خیابان، درمان دردهای بی پایان ترس ، گوشه گیری و افسردگی در خانه هاست.

جنبش به فریاد برخاسته‌ی "ژن – ژیان – ئازادی" (زن – زندگی – آزادی) حاضر به ترک خیابان نیست؛ خیزی دارای پیشینه اما با تازگی‌هایی شگرف. انفجار دیگربار خشم جامعه در فرازی بالاتر و طغیانی با درونمایه "نه!" به سیاست‌های جمهوری اسلامی و موجودیت جمهوری اسلامی. مرحله‌ای از روندی درازنا با خصلت تراکم – تعرض – دستاورد – تنفس؛ روندی که تا رسیدن به آزادی و دمکراسی جایگزین جمهوری اسلامی ادامه خواهد یافت. جنبش "ژینا"، تلاش و کوششی دیگر در راستای

مفهوم تاریخی "چپ" به قرن هیجدهم و زمان انقلاب کبیر فرانسه برمیگردد. آنهایی که در پارلمان خواهان تغییرات و اصلاحات در نظام حقوقی سیاسی کشور به نفع منافع شهروندان بودند، در سمت "چپ" سخنگو و رئیس پارلمان، و آنهایی که در حمایت از اشرافیت سلطنتی و ملاک و اشرافیت بزرگ و لُردهای زمین داری بودند، در سمت راست مجلس یا پارلمان می نشستند.

مردم از اپوزیسیون هم گذر کردند و به خودشان ایمان آوردند. کاری که وقتش رسیده بود. این خواست ملی «اتحاد اپوزیسیون» سالها مردم را به امیدی واهی سردرگم کرد و عمر رژیم را دراز. اپوزسیون به وظیفه تاریخی اش عمل نکرد.

جنبش اقدام و سرنوشت آن

رهبری و سازمان از ضروریات هر مبارزه براندازانه است به ویژه برای براندازی رژیم‌های تمامیت‌خواه و فاشیستی مذهبی. درست است که اعتراضات خیابانی رهبران خود را پرورش می‌دهد. درست است شبکه‌های اجتماعی می‌توانند عامل کارایی در مبارزه با رژیم باشند. اما وقتی ما پراکنده و جداجدا هستیم و دشمن با همه‌ی امکانات کنترل رسانه‌های اجتماعی، اینترنت، تلفن و دوربین‌ها در خیابان‌ها و میدان‌ها، متمرکز و سازمان یافته و با رهبری واحد و اتاق فکر ضدمردمی، بر ما برتری دارد.

ما اکنون در یک دوره انتقالی به سر می‌بریم که یک پروژه سیاسی جایگزین هر روز برجسته‌تر می‌شود و بزودی رهبران و سخنگویان خود را خواهد یافت. رژیم بی آینده اسلامی بهتر است از قطار خیال‌بافی پیاده شود و بداند که سرکوب در دنیایی از به هم ریختگیها و تلاطمات با رژیمی بدون آینده دیگر خصلتی ثبیت کننده ندارد و سرکوبگرانی که دچار بی نظمی و ریزش شده‌اند دیگر توانایی مهار خیزش کنونی و اعتراضات و اعتصابات در راه را نخواهند داشت.

اینک ایران انفجاری در حال و هوای جوشش و پویش و گزینش راه رهائی مستقل خود از دست دخالت ها و دام های جنایت ملاها و مکلا جماعت است.

جنبش مبارزاتی مردم ایران علیه جمهوری اسلامی به رهبری جنبش فمینیستی زنان ایران وارد سیر تازه ای شده است 

  من حدیثم!حدیثی نه بیان کننده اوراد هزار ساله!من از عزا نمی گویم! بر جنازه های هزار ساله مویه نمی کنم !من از زبان " البخاری"حدیث جهنم و بهشت نمی گویم !

خشم متراکمی که در جامعه عليه حکومت آدم کش انباشته شده بود، با قتل مهسا امينی فوران کرد و هم چون سيلی در سراسر کشور جاری گشت. اعتراضات از کردستان آغاز شد، ولی در فرصت زمانی کوتاه، تعداد زيادی از شهرهای کشور از جمله تهران را فرا گرفت. خبرهای منتشره نشان می دهد که مرتبأ شهرهای مختلف کشور  به اين سيل اعتراضات می پيوندند.

حماسه ای چنان بزرگ که نه تنهادر تاریخ ایران بلکه جهان کم نظیر است .نسل جوانی که نمی شناسیمش با شهامت وزیبائی جوانانه خود پای در میدان نهاده است .نسلی که زیر نگاه سنگین  حکومتی متحجر ، جبار و خون ریز بر بالیده ،بزرگ شده ، ستم دیده ،به حساب نیامده ،خواسته های اولیه اش نادیده گرفته شده! تن به اجبار زیستن در چار چوب قوانیننی داده  که روحش را آزرده ساخته اند.

«شادروان بازرگان، نهضت آزادی و یارانش را میتوان از اصلی‌ترین دلایل سیاهی‌های این روزها دانست، کسانیکه عامدانه و آگاهانه ایران را بسمت جهل، سیاهی و ویرانی هل دادند و ایران‌دوستان را سرکوب و از میان برداشتند ، با قاطیت میتوان گفت مراجع ومتشرعین به تنهایی توانایی ورود به عرصهٔ سیاست و جامعه را نداشتند وبه اصطلاح روشنفکران آن دوره بودند که پای اسلام و حکومت ایدئولوژیک را در عرصهٔ سیاسی، فرهنگی ،اقتصادی و اجتماعی در این کشور را باز کرده و به آن رسمیت بخشیدند»

ما امضا کنندگان این نامه از همه سازمانها و احزاب جمهوری خواه، مشروطه خواه، احزاب اتنیکی، چپ  و تشکل های فراگیر سیاسی ومدنی و همه شخصیت های مورد قبول مردم در خارج از کشور می خواهیم که  بدون فوت وقت با تشکیل یک مرکز اولیه، همکاری بین خود را در دفاع از مبارزات مردم درون کشور بدون درنگ شروع کنند. چنین آغازی میتواند راه را برای گسترش حمایت های ممکن و موثر و یکدست و همآهنگ شده همگی ما از مبارزات درون کشور باز کند.

میلیون ها زن ومرد ،میلیون ها دختر وپسر جوان روز هاست در خیابان ها فریاد آزادی واتحاد سر داده اند. مبارزه ای سخت دشوار و سهمگین که تنها در سایه یک همکاری گسترده و هم گامی مشترک امکان پذیرشده است .

برای اتحاد مردم نیازی به اتحاد اپوزیسیون نیست همانطور که امروز می بینیم مردم به فرمان هیچ اپوزیسیونی به میدان نیامدند بلکه خود جوش بود. اپوزیسیون به وظیفه اش یعنی حمایت از مردم داخل عمل می کند.

چه کسی گفته است که مبارزه باید همیشه مسالمت‌آمیز باشد؟
خیر! مبارزهٔ مسالمت‌آمیز، کاربرد خودش را دارد، و مبارزهٔ قهرآمیز هم کاربرد خودش را.
و این کاربرد ها را عوامل متعددی تعیین می‌کنند.
و این عوامل متعدد، ثابت نیستند.
و از همین رو، به تناسب تغییر این عوامل، محتوا و شکل مبارزه هم باید تغییر کند.

اولی: در سطح بین‌المللی واکنش‌ها به ناآرامی‌ها و اعتراضات اخیر در ایران متفاوت است، از خوشبینی صد در صدی که این بار مردم خواست خود را به این یا آن میزان به کرسی می‌نشانند تا تا این نظر که این ناآرامی‌ها هم (متاسفانه) مثل دفعات سابق سرکوب می‌شوند.

خطاب به دانشجویان و اساتید دانشگاه، معلمین، زنان ایران، جامعه کارگری، کشاورزان، کارکنان جامعه پزشکی ایران، ارتشی ها، هنرمندان، ورزشکاران، رانندگان و کارکنان حمل و نقل، کامیونداران، بازنشستگان تجار و بازاریان، مالباختگان و کل شهروندان شریف ایران

در روز های خیزش خوزستان نوشتم که آتشفشانی در راه است  حال با مرگ مظلومانه مهسا زمین به لرزه در آمده خشم ،نفرت وبغض فرو خورده سالیان مردم دهان گشوده  غرش های نخستین خبر از فوران آتش می دهد. آتشی دامنگیر که سر تا سرایران را خواهدگرفت  چرا که زنان این تحقیر شدگان حکومت اسلامی .زنانی که هر روز بنوعی

تاثیر نظریه های سیاسی بر تاریخ نگاری های معاصر به اندازه ای است که این پرسش را به ذهن می آورد که تاریخ واقعا علم است یا یک قطب نمای سیاسی و ایدئولوژیک؟!. در دهه های گذشته توانمندی تاریخ نگاران در نقد منابع اندک و آلودگی ایدئولوژیک آنها بسیار بوده اسنت.

بدون‌وقوع یک تحول بنیادین ساختاری در مجموعه بی‌نظم اقتصاد دولتی توافق احتمالی برجام تأثیر ی بر زندگی روزمره بسباری از آحاد جامعه نخواهد داشت،مگر اینکه در چند روز در پیش در نیویورک حادثه خاصی به وقوع پیوندد ؟!همچنانکه بر امده از پیام های آژانس بین المللی ، احتمال مذاکره «گروسی » در حاشیه های جلسات دیپلماتیک با «انریکه مورا» وهم چنین «باقری »که در نیویورک حاضر است بوجود اید و جماعت مستولی برساکنین محافظه کار و عافیت طلب این دیار فلک زده - دست از زیاده خواهی و لجاجت خلاف منا فع ملی بردارند....

قبل از هر چیز باید قبول کنیم که آنچه در ایران در حال وقوع است یک پدیده اجتماعی در حال شکل گیری است که چند سالی است شروع شده . یک پدیده اجتماعی نو ظهور هرگز بصورت منسجم ،یکدست و آنی ظاهر نمی‌شود بلکه جست و خیزش‌های زیاد و قدم های متعدد به جلو و عقب را در بر میگیرد. لازم است با واقع بینی، دقت ، احتیاط ، وسواس و تواضع با آن برخورد کنیم  به سه دلیل اصلی :  

پنل سیاسی ایرانگلوبال:طاهره صدیقی ، فتیحه زرکش، سیما صمدیان ، فریدون احمدی ، اصغر جیلو , اصغر سلیمی ، اقبال اقبالی، محسن کردی؛ محمد برزنجه ، مهران مقدس ؛ فرزین بستجانی، هوشنگ اسدی (هوآس) ,  کیانوش توکلی وهمراه با نامه خانم پاندورا  نوری 

نفیسه‌ی بلخی ۲۳ ساله که در شفا خانه‌ی خصوصی در مزار شریف کار می‌کرد در عصر جمعه در ایست بازرسی طالبان ، به بهانه‌ی نداشتن محرم در کنار خود از موتر پایین می‌آورند سپس نظامیان طالب ، نفیسه را لت و کوب می‌کنند و یک پایش را می‌شکنند و بعد او را تیرباران کردند که با دوازده مرمی بر جسم نیمه جان او به زندگیش خاتمه دادند و ادعا کردند فرمان خداوند را جاری ساختند!

مانند اکثر ایرانیان از خبر قتل ژینا  امینی دختر کرد ایرانی خشمگین هستم. جنایت رژیم را پایانی نیست. چه درخیابانهای کشور؛ چه درمسیرکولبری یا سوخت بری؛ چه در زندانهای مخوف آن؛ چه دراقصا نقاط دنیا با ترورمخالفین. هیج نیروی سیاسی ای هم نیست که زخم تیغ این جنایتکاران را بر تن خود نداشته باشد. جمهوری اسلامی دشمن همه نیروهای سیاسی و هم ایرانیانی است که به این دستگاه مخوف و مافیایی نه می گویند. 

 دریغ درد که بهای هر فریاد آزادی خواهی خنجر وگلوله ایست که زندان بانان تو برگلوی آزادی خواهان نشانده و می نشانند.اما چه باک که در هر حنجره زخمی از شفاوت چکاوکی بشارت آمدنت رامی دهد.
این سرزمین هرگز خالی از فریاد آزادی و عدالت  نبوده است

جاویدنام مهسا امینی, قربانی سیاست های اسلامگرایان در ایران شد. مهسا نماد تداوم مقاومت چهل وسه ساله ایرانیان، و بویژه ایستادگی و مقاومت زنان در برابر هجوم آئینی، سیاسی، دینی، فرهنگی و فیزیکی جاهلین عصر بربریت عربستان به ایران و ایرانیت شد.

متنی به امضای ستوان شیرازی در سایت « جانبازان جنگ، معترض به حاکمیت» درج شد که در آن نویسنده خود را جمعی گشت ارشاد و حاضر در محل بیهوش شدن مهسا عنوان نموده و با ذکر جزییات، افشا کرده بود که شخصی به نام  سید عباس حسینی، سرهنگ پاسدار و فرمانده گشت ارشاد تهران، با ایراد ضربه مشت بر جمجمه مهسا، سبب