● تریبون آزاد

در جوامع چندزبانه باید منابع زبانی به طریقی مدیریت شوند که هر زبانی احساس ارزش کند، ارتباطات به هر زبان افزایش یابد و شهروندان مشارکت حداکثری و مناسبی را در تمامی امور داشته باشند. برای نیل به این اهداف، بایستی حق حیات و تکامل همه ی زبانها به رسمیت شناخته شود. و بدیهی است که سیاست تضعیف و تحلیل یک زبان به نفع زبان دیگر و برنامه ریزی عمدی برای مرگ یا جایگزینی بعضی از زبانها در راستای نیل به اهداف فوق نیست.

کودکیِ ما را که نمی توانید برگردانید، کودکیِ دیگران را از آنها نگیرید بگذارید دیگر کودکی بیهوده نمیرد.. بگذارید کودکی بدونِ اینکه خود را و دنیا را شناخته باشد از دنیا نرود.. بازی را از کودک نگیرید، آموزش را از او نگیرید.. او را بگذارید زندگی کند بیایید از امروز شادی را به کودکان بیاموزیم. یک روز برای کودکان کافی نیست.. هر کودکی حق دارد از لحظه ای که به دنیا می آید تا لحظه ای که می میرد زمان برای او باشد و برای خودش باشد.. من، کودکی ام را از دست داده ام ولی هنوز نمرده ام.

روزنامه دیلی استار امروز لبنان مینوسید که بعلت اظهار نظر احمدی نژاد با «سی ان ان» که بنحو غیر قابل انتظاری کشتار در سوریه را محکوم کرد، موجب گردید تا سوریه سفر چند روزه وزیر خارجه ایران به آن کشوررا کنسل کند. و سفر او به لبنان هم که قرار بود در ادامه همین سفر انجام شود نتیجتاً لغو شد. در این سفر قرار بود که علی اکبر صالحی وزیر خارجه دولت احمدی نژاد با میقاتی نخست وزیر، عدنان منصور وزیر خارجه ومیشل سلیمان رئیس جمهور لبنان نیز دیدار کند که آنها برای خود برنامه شرکت در مراسم ختم ولیعهد عربستان...

پانصد پناهجوی ایرانی بر اثر زلزله پر قدرت روز یکشنبه استان وان در جنوب شرق ترکیه آواره شده‌اند و اجازه خروج قانونی از این منطقه خطرناک و انتقال به مکان امن را ندارند؛ آن‌ها در مصاحبه با روز می‌گویند تا صدور برگه قانونی خروج از سوی پلیس در این شهر: زندانی شده‌اند.

شاید من و امثال من اطلاعات محدودی از سابقه و خصائل و ترکیب نیروهای ضد قذافی داشته باشیم. اما ناممکن است که دولت های عضو ناتو این اطلاعات را نداشته اند. آنها خوب می دانسته اند که نیروهای مسلط بر ائتلاف ضد قذافی زن را همانگونه می بینند که در اولین نطق رئیس شورای انتقالی لیبی نمایانیده شد و قتل در اسارت هم مایه شادی و شعف شان است. آنها که میدانستند حاصل جنگ داخلی و تحمیل خشونت بر جامعه ای چون لیبی هزاران بار بیشتر عدول از مسوولیت حفاظت از جان غیر نظامیان است حق نداشتند...

از آن جا كه فرصت و امكانات زنان به منابع قدرت اجتماعي ناچيز است در نتيجه به صورت غيرمستقيم و از طريق وابستگي به ديگري، سعی می کنند تا به قدرت دست يابند . اما عاملیت و دستيابي به قدرت از طريق «روش هاي غير مستقيم»، به برابري و مشاركت واقعي ميان زن و شوهر در خانواده نخواهد رسيد . زیرا هنوز مردان دارای قدرت اصلی می باشند و می توانند هر زمان که گمان برند رفتاری برخلاف میل آنان صورت می گیرد شخصا از منابع قدرت خود استفاده کرده و...

در ٢٤ اکتبر سا ٢٠٠٨ غلامرضا امانی از فعالان سرشناس سیاسی در آذربایجان به اتفاق دو تن از برادرانش در سانحه رانندگی جان باختند به ادعای بسیاری این سانحه رانندگی عمدا از طرف وزارت اطلاعات و به منظور کشتن غلامرضا امانی بوجود آمده است.

آیاهمانطورکه اوباما ودیگرشرکای جنگی اش درپی کشته شدن قذافی ازلیبی آزاد سخن گفته وبه سران دولت انتقالی ومردم لیبی تبریک گفته اند،براستی لیبی آزاد شد ویا درمسیرآزادشدن قراردارد،یا آنکه قدرت دربالاترین سطوح ازچنگ دیکتاتورنگون بختی که دوران مصرف و عمرسیاسی اش به پایان رسیده بود و حاضربه پذیرش آن نبود به زورقوه قهریه خارج شد وبه دست غارتگران ودیکتاتورهای جدیدی،دراتحاد تنگاتنگ با قدرت های بزرگ وشرکت های چندملیتی برای بلعیدن تمام عیار نفت لیبی جابجاشد ومردم هم دراین میان نقشی جزپیاده نظام نداشتند؟

همزمان با چنین تبلیغاتی تمام شعارهای مرگ برآمریکا،مرگ براستکبار وآمریکا شیطان بزرگ ، قورط داده شد و در جانبی دیگر قاسم سلیمانیها و لشکرقدس، درجلساتی در قصرفیروزه افسریه طهران ،مشغول هماهنگی با ستون پنجم خود که اکثرا شیعه های ایرانی تبار عراق هستند بودند، تا پس از سقوط حکومت عراق بدست غربیها و آمریکا، تدارک به اجرا درآوردن گفته های سران اصلاحات وعلاء الدین بروجردی را دیده تا عراق را به ویرانه تبدیل کنند.

خشونت در جامعه ما اپیدمی شده است و حکومت برای خنثی کردن آن ، خود به خشونت دست میزند و در واقع به نهادین شدن خشونت و وحشت یاری میرساند. با کمال تاسف مشاهده میشود که حتی آن دسته از مطبوعات کشور که سیاست حکومت را تائید نمی کنند لاجرم به پاشیدن بذر خشونت و نفاق در جامعه با متولیان خشونت در دستگاه حکومت رقابت می کنند. تز آنتی سمیتستیم ،غرب ستیزی ، ضدیت با اقلیت های دینی و قومی رژیم سیاسی را دنبال کرده و بجای پرهیز از این مفاهیم نفرت و نفاق انگیز ، به نآرامی و آشفتگی در جامعه یاری میرسانند.

رودررویی مستقیم با خشونت به شدت فریبنده خواهد بود. زیستن در جهانی به غایت خشن که هر روز اخباری از فاجعه بار ترین اشکال خشونت خویش را منتشر می کند، به ناگاه ما را در وضعیتی اضطراری قرار می دهد. وضعیتی دروغین که فرصت اندیشیدن حقیقی را از فرد می رباید و به واسطه ی حس هم دردی با قربانیان او را در موقعیتی رمانتیک قرار می دهد. در این موقعیت مذمت خشونت با حمله ی بی وقفه به نمایان ترین وجه خشونت آغاز می شود و در نهایت در همان نقطه نیز درباره ی وضعیت خشونت در جامعه قضاوت خواهد شد.

از این گذشته در یک سیستم پارلمانی سکولار که همهء انتخابات و تقسیم قدرت سیاسی باید بوسیله و در پارلمان و مجلس صورت گیرد، دیگر ضرورت وجود اعضای مجلس خبرگان که همه متخصصان دینی هستند و از قانون اساسی دین سالار پاسداری و شخص رهبر انقلاب را انتخاب میکند، دیگر نهادی است اضافی و بی مصرف.

از همان روزی که قطعنامه شورای امنیت علیه لیبی تصویب شد و غرب با تفسیر دلبخواه از آن، فعالیت‌های نظامی خود را در لیبی آغاز کرد، معلوم بود که قذافی رفتنی است، دیر و زود داشت ولی سوخت و سوز نداشت. دیر و زودی آن هم تا حدی به نحوه عمل غربی‌ها بستگی داشت که از یک سو کوشیدند تا از خلال اقدام برای حذف قذافی، فرصتی برای خود فراهم نمایند تا بتوانند زیر ساخت‌های نظامی و حتی غیر نظامی لیبی ‌را هم نابود کرده تا در مرحله پس از قذافی، دولت‌ها و شرکت‌های غربی آن‌ها را بازسازی و تامین کنند...

آنچه در لیبی اتفاق افتاد سندی برای اثبات این سخن است که «خشونت، خشونت می آفریند»؛ و گواهی برای ایجاد این سئوال که آیا برای مقابله با دیکتاتوری و خشونت باید به خشونت متوسل شد؟ پاسخ روشنفکرانه ی آن بسیار واضح است؛ اما فردای لیبی نامعلوم، که چه بسا فردایی بس ناامید کننده تر از افغانستان و عراق را انتظار کشد. آنچه واضح تر از هر افقی به نظر می رسد بحث «منافع» است؛ چه دولت یا حکومتی به اندازه خود مردم می تواند منافع شهروندان یک کشور را بسنجد و درصدد اجرای آن باشد؟

کشتید و می کشید! دزدیدید و می دزدید! غارت کردید و غارت می کنید! دروغ گفتید و دروغ می گویید! خرافه بافتید و خرافه می بافید! مالیخولیایی هرچه خواستید به ناروا بر سر مردم ما و سرزمین ما آوردید و می آورید!. در همه ی این جنایتها و ریاکاریها و نابجاییهایتان اما از تاریخ پند نگرفتید! و از زمانه ی خودتان هم درس نمی گیرید!

نحوه بررسی کسروی در منابعی که خود معرفی می¬کند بسیار جالب توجه است. او در بررسی زبان باستانی آذربایجان چهار منبع مختلف را در یک فاصله تقریباً سیصد ساله مورد بررسی قرار داده است

آمریکا و دیگر کشورهای عضو ناتو خواستار آنند که اقتصاد نفتی لیبی فعالانه بکار افتد، با این استدلال که ما با بحران اقتصادی روبرو هستیم و در لیبی پول خرج کرده ایم و حال خود به این پول نیاز داریم. طبق حساب سرانگشتی که آمریکائی ها کرده اند می گویند ما نزدیک به دو میلیار دلار برای این جنگ هزینه کرده ایم، می گویند ما آسمان لیبی را اشغال کردیم، هواپیماهای بی سرنشین فرستادیم، هواپیما های جنگی در اختیار گذاشتیم، محاصره دریائی کردیم و اگر ما این کارها را نمی کردیم این پیروزی حاصل نمی شد.

در سال‌های اخیر در اسرائیل فقط از مقوله‌هایی مانند اسلام افراطی ریشه گرفته در حکومت ایران، تلاش جمهوری اسلامی ایران برای «دستیابی به بمب هسته‌ای»، و حمایت ایران از حزب‌الله و حماس و مسائلی در این حوزه صحبت شده است. اما اکنون انتشار کتابی درباره ریشه‌های باستانی ایران‌زمین فرصتی است تا کتاب‌خوانان در اسرائیل را با زبان‌های امپراتوری باشکوه ایران باستان آشنا کند.

شرائط خطیری بر خاورمیانه و بر میهن عزیز و کهن ما حکمفرماست، مرز بین ازادگی با سرسپردگی، رها بودن تا وابستگی بسیار ظریف و نامرئی است. بارها دیگرانی قبل از ما به چُنین سرنوشتی دچار و در لحظه اخر به فریبی و خدعه ای از مسیر صحیح خارج و اعتلاء وطن را از یاد برده از کف داده اند. سالها پیش از این در فریب 57، ان اقا ما را با همین روش های ریاکارانه بفریفته، ملت را از انچه مستحق و شایسته اش بوده اند به ترفند دین دور ساخته است.

اخیـرأ در یک بازی مُضحک سیـاسـی، معامله ای بیـن دو دشمن دیرینـه، فلسطیـن و اسرائیـل صـورت گـرفت. صورت مسئله هم چنین است: یک طرف، یک سرباز جوان اسرائیلی 5 سال پیش توسط سازمان حمـاس،اسیر می شود! طرف دیگر، هزاران فلسطینی در طول سالها جنگ، اسیر ِ اسرائیلی ها می شوند! مسئله هم خیلی ساده این چنین حـل شـد !: یک انسـان در مقابـل هزار انسـان!

همه حساب کشی های خامنه ای برای جلوگیری از اضمحلال نظام روایت می کند ، نه از اقتدار حکومت اسلامی! انگار اینکه خامنه ای در تهران جرات حساب رسی دولتیان را نداشته بلکه در کرمانشاه بدور از هیاهوهای امنیتی تهران به سیاست خط ونشان کشیدن روی آورده است! کلیت نظام برای حفظ حکومت به سیاست تعرض برای پایداری روی آورده است! رژیم حاکم بخوبی می داند که هر گونه عقب نشینی وپذیرش خواسته های اصلاح طلبان به سرنگونی خاموش نظام منجر خواهد شد.

مسئله این نیست که با صدور دموکراسی نمیتوان به سیستم دموکراتیک در جامعه مورد نظر رسید؛ همچنان که در افغانستان و عراق نرسیده اند. باز مسئله نادرستی این سیاست هم نیست که هدف اساسی آن تأمین منافع گوناگون جهان رشد یافته در ارتباط با هم قدمان خود در مناطق رشد نیافته است ، بلکه موضوع اینست که این برنامه و سیاست عملاً پیاده میشود و «مخالفت» هم نمیتواند آنرا نفی کند. در این میان آزادیخواهانی که فکر میکنند بر پایی سیستم دموکراتیک کار خود مردمان جامعه بر پایه نهادهای دموکرایتک خود ساخته است، چه سیاست عملی

رسانه­ها جنجالهای زیادی درباره­ی مسایل سیاسی می­کنند اما آنچه مردم روزانه از جمهوری اسلامی می­بینند این چیزهاست. اگر بچه حزب­اللهی­ها یک­درصد حساسیت درباره­ی مسایلی مثل حجاب و سیاست و... را درباره­ی فساد اداری هم داشتند، قطعا رضایت مردم از جمهوری اسلامی چندبرابر شده بود.

اصلاح‌طلبي، طيف و مجموعه وسيعي را در بر مي‌گيرد كه در برخي از اصول رفتاري مثل حاكميت قانون، مشاركت سياسي، بسط آزادي‌ها، شفافيت و پاسخگويي و پرهيز از خشونت و... اشتراك نظر دارند واين مجموعه از جهاتي ديگر بصورت طيف هستند، كه هيچ اشكالي براي مرحله اصلاح‌طلبي آنان از حيث اين طيف بودن نيست. اشكالي هم به‌كار اصولگراها در تقسيم‌بندي اين گروه وجود ندارد، آنان حق دارند براي پيشبرد برنامه‌هاي خود چنين ارزيابي‌هايي را داشته باشند، ولي آگاهي اصلاح‌طلبان به خود بايد معطوف به چنين طيف وسيع و گسترده‌يي باشد.

تری ایگلتون، نظریه‌پرداز مشهور انگلیسی و نویسنده کتاب‌هایی نظیر «نظریه ادبی»، «ایدئولوژی»، «مارکسیسم و نقد ادبی» و مولف بیش از چهل کتاب در زمینه نقد، زییایی‌شناسی، فرهنگ و فلسفه با رویکرد مارکسیستی، در تازه‌ترین کتاب خود به نام «چرا مارکس حق داشت؟» چاپ انتشارات دانشگاه ییِل تلاش می‌کند به نقدهای وارده به مارکسیسم پاسخ دهد، و در نهایت بگوید چرا مارکس نه تنها در زمان خودش بلکه امروز نیز محق است.

چرا در حالیکه زندانیان سیاسی قهرمان در سلولهایِ انفرادیِ در بسته و زیر کنترل و شکنجه و فشار مستمر دژخیمان رژیم در زندان ؛ با ابتکارات و ریسک های بالا سوراخی برای تماس با بیرون پیدا می کنند و می توانند با ارسال نامه و پیام ؛ فریاد دادخواهی مردم ایران را ندا دهند ؛ ولی آقایان موسوی و کروبی با امکانات بیشمار بجا مانده از دوران قدرت و هواداران بیشمار در داخل و حمایت های جهانی از آنان نمی توانند روزنی و مکانیرمی برای تماس و ارسال پیام به جوانان و مردم مشتاقِ پیام خود بیابند ؟

تجربه اوین البته متفاوت بود از تجربه زندانیان گوهردشت که حالا به هر دلیلی که من نمی دانم پشت صحنه رو و فقط می دانم که به نوعی به زندانیها رسانده بودند که ماجرا اعدامه و مواضع یک مقدار تعدیل بشود و تعداد کمتری اعدام بشوند. ولی در اوین اینطوری نبود و مرکز ثقل این حوادث بود.

قدم زدن در این خیابان قدم زدنی عادی نیست، بلکه یک پارتی خیابانی(مهمانی بزرگ) دختران (و نیز پسران) است. مراسمی که در خانه ها اجازه برگذاری آن داده نمی شود و لذا به خیابان منتقل شده است. این مسله در نگاه اول با توجه به نحوه پوشش عابران این خیابان قابل استنباط است. پوشش و آرایش عابران این خیابان، آرایش و پوششی است که مردم این شهر، البته با سبک زندگی ای خاص، در مهمانی های مهم، با آن ظاهر می شوند با عطرهایی که مخصوص مهمانی است.

حاکمان جهان بی هیچ استثنایی دو راه بیشتر ندارند ؛ یا راهی روند که مردم از مرگشان دلگیر شوند و خاطره اش را گرامی بدارند و یا این که مرگ شان از دیدگاه مردمانشان به آزادی ملت ترجمه شود ، چیزی شبیه آنچه قذافی انتخاب کرد و جان خود و خانواده اش را نیز بر سر این انتخاب نابخردانه گذاشت.قدرت نامحدود و غیر پاسخگو ، بستن روزنه های دموکراسی و عدم مراجعه مستمر به آرای مردم ، اطرافیان متملق و فرصت طلب و جهانی که نسبت به ستم های روا شده بر یک ملت چشم فرو بسته بود...

نطفه دمکراسی در اعدام انقلابی سقط می شود. هلهله و رقص و پایکوبی. شهوتِ انتقام و خودارضایی جمعی. خون و خشونت تحریک می کند. خلسه جمعی. حق به حق دار رسید و خلق انتقام خود را از ستمگر خود سِتاند. «مگر کم از ما کُشت!؟» «می کشم، می کشم، آن که برادرم کشت». اعدام انقلابی. باید کشته می شد تا هوادارانش مایوس شوند! پروژه جذب نیروهای مخالف به سبک اعدام انقلابی! دیکتاتور، همیشه منزوی است مانند سرهنگ قذافی در لحظه ای که از بندگان دیروز و سروران امروز درخواست کرد «مرا نکشید!» دیالکتیکِ گذار از بندگی به سروری.

آن چه ایران را به سمت تجزیه پیش می برد یا ممکن است به سمت تجزیه پیش ببرد، نه وجود حقیقتی به نام ملیتهای ایرانی و کثیرالملله بودن ایران، بلکه همین افکار مغشوش امثال شماست. زمانی که روز سختی و گرفتاری است، مثل زمان جنگ، مثل زمان اعتراضات خیابانی و غیره، اعتراض شما باید اعتراض ما هم باشد. اما زمان گرفتاری ما، مشکلات به خود ما مربوط می شود!. چرا؟. چون آخر همه ما ایرانی هستیم، اما بعضیها ایرانی ترند!.

در ظاهر بخش فارسی صدای امریکا که پس از روی کار آمدن رامین عسگرد بعنوان مدیر ، طی ماههای گذشته دستخوش تغییر و تحولاتی بوده که هر بار مورد اعتراض مخاطبان این رسانه قرار گرفته است در تازه‌ترین اقدام خود ضمن متوقف کردن ناگهانی همکاری با جمشید چالنگی ، از تمدید قرارداد احمد باطبی و کوروش صحتی نیز سر باز زد. توقف همکاری با جمشید چالنگی ، احمد باطبی و کوروش صحتی واکنشهای زیادی را در سطح سایتها و وبلاگها به همراه داشته است

اگر چه به قول اروپائیان بی انصافی است که همه موها را با یک قیچی آرایش کرد یا با یک شانه، شانه زد. باید گفت که همه جوانترها مانند مسعود نوعی و حمید نیستند که پای بند به هیچ اصولی نباشند و فقط به خود فکر کنند! یعنی همه چیز را، با بهای سنگین صداقت و شرافت و انسانیت، فقط برای زندگی کردن خود بهر نحوی، بپردازند. اما انسان علم غیب ندارد و نمی تواند در دنیای بغرنج و پر از هیاهو و تلاش برای زنده ماندن همه چیز را ببیند و به همه کس اعتماد کند. همه نامها رؤیائی و از هوا گرفته شده هستند.

کانت می گوید که همه شناخت ها با تجربه شروع می شوند اما همگی از آن نتیجه نمی شوند زیرا بخشی از شناخت ها ماتقدم هستند. ماده و فرم را در نظر بگیریم. ماده همان داده های حسی ست درحالی که فرم همان فرم شهود و نیز فرم فکر است. از نظر ارسطو فرم در ماده است اما افلاطون فرم را از ماده جدا می کند و به اسم ایده می خواند. کانت فلسفه افلاطونی دارد زیرا نظرش برخلاف ارسطو می باشد و می گوید که فرم در ماده نیست بلکه در ذهن ماست.

چندي پيش دريكي ازنشريات اينترنتي نوشته اي زيرعنوان«سازمانهاي سكولارودولت بختيار»منتشر شده بود، نگارنده آن دكتر بيژن باران(اميدوارم نام مستعار نباشد)، كه ازدقت كافي برخوردار نبود وشتاب آلوده به نظرآمد. نوشته اي كوتاه درپاسخ بايشان وهمگنان داده ميشود وسعي شده ازبسياري موضوعات به اشاره ذكري گردد،چه هر كدام ازآنها بحثي سي ساله بوده وگفته ها وپاسخهاي بيشمارداشته،ازينرو نيازي به بازگوكردن وپرگوئي نمي بينم.