بمناسبت فقدان  فروهر و همسر ارجمند بزرگوارش ( در 24 مین سالگرد فقدان این چهره های برتر ) :
داریوش فروهر (۷ دی ۱۳۰۷ – ۱ آذر ۱۳۷۷) دبیرکل حزب ملت ایران و وزیر کار  بازرگان  در اول آذر ۱۳۷۷ به همراه همسرش پروانه اسکندری در جریان قتل‌های زنجیره‌ای در منزلشان  به قتل رسیدند .

وی در دوران نخست‌وزیری دکتر  مصدق، رئیس  حزب ملت ایران بود که به همراه حزب زحمت‌کشان ، حزب ایران و جمعیت آزادی مردم ایران جبهه ملی  را تشکیل‌دادند. پس از کودتای ۲۸ مرداد،  فروهر برای اجرای قانون اساسی مشروطه و برقراری مردم‌سالاری به مبارزات خود ادامه داد. در زمانی که سید رضا زنجانی و مهدی بازرگان به تشکیل نهضت مقاومت ملی اقدام کردند، فروهر نیز به آن پیوست و به این خاطر ۱۴ سال را در زندان سپری کرد

در سال ۱۳۶۰ چند تن از اعضای حزب وی اعدام و  خود به زندان افتاد و  از مخالفین رادیکال نظام کنونی  در داخل کشور بود و خواستار برگزاری  همه‌پرسی برای تعیین نظام حکومتی جدید  شده بود.

شادروان  در سال ۱۳۰۷ در اصفهان به دنیا آمدو از ۱۵ سالگی  زندگی سیاسی خود را آغاز و در دوران فعالیت سیاسی خود، تجربه ۱۵ سال زندگی در زندان، او را سمبلی از مبارزه ساخت تا آنجا که  زندان را خانه دوم او نامیدند.

در سال ۱۳۳۸ نیز درحالی که در زندان به سر می‌برد ارتشبد هدایت حامل پیامی از سوی شاه توصیه کرد تا برای همیشه از ایران برود. فروهر گفت که «زندان را به آزادی دور از وطن ترجیح می‌دهم».

در سال ۱۳۳۹ و با تشکیل جبهه ملی دوم،  به عضویت در شورای مرکزی این جبهه انتخاب شد.

در خرداد ۱۳۵7دکتر کریم سنجابی، داریوش فروهر و شاپور بختیار نامه‌ای به شاه نوشته و از او خواستند که برای نجات کشور به  استبداد پایان داده، به اصول مشروطیت تمکین کند.

متن نامه :**فزایندگی تنگناها و نابسامانیهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور چنان دورنمای خطرناکی را در برابر دیدگان هر ایرانی قرار داده که امضاء کنندگان زیر بنابر وظیفه ملی و دینی در برابر خدا و خلق خدا با توجه به اینکه در مقامات پارلمانی و قضایی و دولتی کشور کسی را که صاحب تشخیص و تصمیم بوده، مسئولیت و مأموریتی غیر از پیروی از «منویات ملوکانه» داشته باشد نمی‌شناسیم و در حالی که تمام امور مملکت از طریق صدور فرمانها انجام می‌شود و انتخاب نمایندگان ملت و انشاء قوانین و تأسیس حزب و حتی انقلاب در کف اقتدار شخص اعلیحضرت قرار دارد که همه اختیارات و افتخارات و بنابراین مسئولیتها را منحصر و متوجه به خود فرموده‌اند این مشروحه را علی‌رغم خطرات سنگین تقدیم حضور می‌نماییم.

... بنابراین تنها راه بازگشت و رشد ایمان و شخصیت فردی و همکاری ملی و خلاصی از تنگناها و دشواری‌هایی که آینده ایران را تهدید می‌کند ترک حکومت استبدادی، تمکین مطلق به اصول مشروطیت، احیاء حقوق ملت، احترام واقعی به قانون اساسی و اعلامیه جهانی حقوق بشر، انصراف از حزب واحد، آزادی مطبوعات، آزادی زندانیان و تبعید شدگان سیاسی و استقرار حکومتی است که متکی بر اکثریت نمایندگان منتخب از طرف ملت باشد و خود را بر طبق قانون اساسی مسئول اداره مملکت بداند.**

فروهر در ۲۶ دیماه ۱۳۵۷ و هم‌زمان با خروج شاه از ایران، برای ملاقات با خمینی عازم پاریس شد و ۱۶ روز بعد همراه او به کشور بازگشت و  در ۲۴ بهمن ۱۳۵۷ درکابینه دولت موقت شرکت کرد و هم‌زمان با آغاز پاییز سال ۶۰ به زندان رفت و پنج ماه زندان را نیز در کارنامه سیاسی پس از انقلاب خود به جای گذاشت. این بازداشت پنج‌ماهه با کاهش ۱۵ کیلویی وزن وی همراه بود. مطابق برخی خبرها، آزادی فروهر به دستور مستقیم خمینی صورت گرفته بود. چرا که فروهر از سابقه همبندی مصطفی در زندان شاه برخوردار بود .

متهمان در اعتراف‌های خود، قتل این 2 چهره ملی شناخته شده را «حذف فیزیکی» خوانده‌اند که از طرف وزارت اطلاعات به آنها ابلاغ شده و نوشته‌اند که جزو «وظایف سازمانی» آنان  بر اساس دستور و روال‌های از پیش مشخص‌شده عمل کرده‌اند. 

کارمند وزارت اطلاعات، در جلسه دادگاه مورخ ۱۳۷۹/۴/۱۵ می‌گوید: «آن شب ابتدا مسلم و صادق به در منزل رفتند، من و فلاح در کوچه‌ای که بن‌بست بود کمی پایین‌تر از منزل قرار گرفتیم، چند نفر بالای کوچه قرار گرفتند و چند نفر حفاظت کوچه را داشتند. برادر مسلم و صادق وارد منزل شدند و بعد برادر فلاح که بنده در حیاط ماندم.  پس از حذف از منزل خارج شدیم و به محل کار مراجعه نمودیم. حتی به علت طولانی شدن کار، اضافه‌کاری آن شب را برای بنده محاسبه نموده و به همراه حقوق بنده توسط فیش حقوقی پرداخت شد.»